Dit kleine ventje heeft zo jong al zoveel narigheid meegemaakt. In Spanje waren de mensen niet lief voor hem en belandde hij uiteindelijk getraumatiseerd en angstig in een asiel. Sinds een paar maanden woont hij bij mij en is hij mijn beste vriend geworden. Hij volgt me overal waar ik ga en ik zou er alles voor doen om nooit meer zonder hem te hoeven. Toch lijkt die angst nu griezelig dichtbij te komen...
Een paar dagen geleden raakte hij ineens buiten bewustzijn en gaf zijn kleine lijfje het op. Na veel onderzoeken blijkt zijn hart het bijna te begeven en krijgt mijn poezenvriend bijna geen zuurstof meer. Zijn laatste kans zijn de medicijnen die we nu een week mogen proberen. Natuurlijk is mijn maatje me alles waard maar lukt het me niet alle medische kosten alleen te betalen. Wil je me een beetje helpen? Maar vooral mijn lieve Zilver? Terwijl ik dit typ ligt hij uitgeput naast me te spinnen. Ik wil nog niet zonder mijn maatje en zal je eeuwig dankbaar zijn.