Als 6 jarig jochie mocht ik ooit mascotte zijn bij de grote mannen rugby van Rugby Club The Dukes in ’s-Hertogenbosch. Inmiddels ben ik bijna 18 jaar en speel ik nog steeds bij Rugby Club The Dukes, althans tot binnenkort....

Begin oktober vertrek ik naar Perpignan in Frankrijk omdat ik de kans heb gekregen om mijzelf als rugbyspeler verder te ontwikkelen bij de Franse topclub Union Sportive Arlequins Perpignan-Roussillon, beter bekend als USAP. Hieronder lees je hoe het tot stand is gekomen.

Afgelopen zomervakantie ben ik samen met mijn zusje en ouders naar de Rugby Store in Perpignan geweest om inkopen te doen, dit is min of meer een traditie binnen ons gezin als we in Frankrijk op vakantie zijn. De eigenaar van de Zuid-Franse rugby winkel herkende mij van vorig jaar, en zag dat ik een Rugby Nederland broekje droeg. We raakten aan de praat, en de eigenaar vroeg mij welke positie ik speel in het team. Ik vertelde hem dat ik loosehead prop speel in de Cup competitie (hoogste klasse in het Nederlandse rugby) bij Rugby Club The Dukes en dat ik momenteel bij Rugby Nederland U18 speel. Hierop liep de eigenaar weg, naar achteraf bleek om te gaan bellen met USA Perpignan. Toen de man terugkwam, vroeg hij mij of ik er ooit over had nagedacht om in Frankrijk te spelen. Die ambitie heb ik zeker, maar als Nederlander in een rugbyland als Frankrijk is dat niet echt makkelijk. De man liep opnieuw weg, kwam enkele minuten later terug en zei: “Als je klaar bent met winkelen, ga je naar het stadion van USAP hier in Perpignan. Daar bel je mij en ik zal jouw locatie dan doorgeven aan een manager van USAP. Deze manager zal je dan komen ophalen.”

Binnen het tijdsbestek van een uur, van shoppen in een rugby winkel naar een ‘sollicitatiegesprek’ bij de zevenvoudig kampioen van Frankrijk…

Tijdens het gesprek met de manager en drie coaches van USAP vertelde ik dat het mogelijk zou kunnen zijn om mijn opleiding, Marketing en Communicatie via de Young Talent Academy in Nijmegen, op afstand te kunnen volgen. De manager van USA Perpignan onderstreepte het belang van school naast rugby, en vertelde dat USAP mij, naast natuurlijk rugby trainingen, ook Franse les kan aanbieden. Zelfs het volgen van een vervolgopleiding aan de ‘Universitaire’ (vergelijkbaar met het HBO in Nederland) zou wellicht geregeld kunnen worden.

Na het gesprek bleek dat ik mij eerst een week moest bewijzen om te laten zien wat ik in mijn mars heb, waarbij USAP mij -vrij overzichtelijk- drie mogelijke scenario’s voorlegde;

We willen je
We willen je niet
We willen je wel, maar pas volgend schooljaar

Dezelfde dag volgde ‘s middags ook nog een gesprek met een aan USAP verbonden arts die eerst zekerheid wilde hebben of ik wel of niet COVID-19 besmet was. Niet geheel onterecht natuurlijk want ik was op dat moment een totaal onbekende buitenlandse rugby speler die de rest van het team zou kunnen besmetten. Wel kreeg ik ‘s avonds al meteen een aantal sporttechnische testen en trainingen op de trainingslocatie van USAP, separaat van de spelersgroep die aan het trainen was. 

Dinsdag 18 augustus 2020 werd mijn bloed afgenomen en op woensdag bleek dat ik negatief testte op COVID-19. Hierdoor had ik groen licht van de dokter en de manager van USAP om, nog diezelfde woensdagavond, deel te nemen aan de groepstraining. Direct na de training kregen mijn ouders te horen dat de coaches mij héél graag willen hebben, maar de manager bleef diplomatiek correct: “Tot nu toe zijn we tevreden; eerst morgen de sessie in de gym afwachten en vrijdag de match.”

Donderdagochtend had ik krachttraining in de gym van het Stade Aimé Giral van USAP. Vrijdagavond deed ik opnieuw mee met de groepstraining, waarbij een oefenpot werd gespeeld tussen USAP 1 en USAP 2. Tijdens deze wedstrijd kon ik laten zien hoe ik als speler op mijn positie ben.

Na afloop van deze training/wedstrijd vertelde de manager tegen mij dat ik de periode 4 tot en met 12 september vrij moest houden, omdat ik vanwege de medische keuring in Perpignan verwacht zou worden. Uiteindelijk ben ik in de periode 01 september tot 08 september 2020 weer in Perpignan geweest en heb op 04 september 2020 mijn medische keuring gekregen en ben ik goedgekeurd.

Ik ben een Duke speler in hart en nieren. Dat is immers de club waar ik ooit ben begonnen en hierdoor ben ik dus écht een kind van de club. In mijn jaren bij The Dukes en later de Rugby Academy Zuid  (RAZ) -2015 tot 2019- en eigenlijk nu als Senior Rugby Academy Zuid (SRAZ) speler -2019 tot heden- en daarnaast als speler van Rugby Nederland U16, U17 én U18 ben ik opgevoed, getraind en ontwikkeld tot de speler die ik nu ben. Maar dat hoeft niet te betekenen dat mijn ontwikkeling hoeft te stoppen. Sterker nog als ik later ‘groot’ ben en weer terug naar huis keer, zal ik al mijn kennis en kunde delen met de toekomstige jeugdspelers van The Dukes. Ook ik ben als jochie begonnen....

Voor NL U16 werd ik trouwens in eerste instantie niet eens geselecteerd. Gedreven om het beste uit mijzelf te halen en om te bewijzen dat ik het wel kon, liet ik het daar niet bij zitten en nam ik op eigen initiatief contact met de teammanager van Rugby Nederland U16 om mijn verbeterpunten op te vragen, zodat ik daar gericht aan kon gaan werken. Mijn drive en werklust hebben hun vruchten afgeworpen tijdens de RA NL (Rugby Academies Nederland) trainingen via de RAZ en de Rugby Development Days (RDD’s via Rugby Nederland). Ik speelde mijzelf alsnog in de kijker, met een selectie voor Rugby Nederland U16 tot gevolg. 
En daarna Rugby Nederland U17 en nu Rugby Nederland U18.

Ondanks dit succesverhaal kan ik mij voorstellen dat u zich afvraagt waarom ik eigenlijk op doneeractie.nl sta. Dat wil ik u graag uitleggen, en dat is eigenlijk best eenvoudig. Ik deel mijn verhaal met het doel om financiële ondersteuning te vragen omdat mijn ouders –ondanks alle liefde, stimulans en ondersteuning- en ik niet alle kosten voor de komende twee jaar kunnen dragen. 

Vanuit USAP is de ‘kost en inwoning’ geregeld, maar de privé lessen Frans alsmede de reiskosten voor de trainingsweken voor Rugby Nederland U18 ter voorbereiding van de Europese Kampioenschappen U18 in april 2021 in Kaliningrad in Rusland zijn voor eigen rekening.. Iedere euro is een euro om het zo te noemen en alle kleine beetjes zullen zeker bijdragen aan mijn ontwikkeling als rugby speler. 

Normaal gesproken is er een proces van bijvoorbeeld een jaar als je naar het buitenland als rugbyspeler kan, je kunt ergens naar toe kunt groeien, plannen, sparen enzovoorts.
Maar in mijn geval is deze periode hooguit 6 weken.....

Ondanks alle research die ik samen met mijn ouders heb gedaan, bleek dat er helaas geen enkel potje beschikbaar bij gemeente, NOC*NSF, of Rugby Nederland is om mij financieel te ondersteunen. Het Yvonne van Gennip Talent Fonds helpt talenten hun doelen te verwezenlijken, maar omdat aanvragen tussen 01 januari en 31 maart van ieder jaar gedaan moeten worden is dit voor mij op korte termijn niet zinvol. Het Yvonne van Gennip Talent Fonds is een fantastisch initiatief en alle donaties die na het behalen van het streefbedrag worden ontvangen zal ik schenken aan de Yvonne van Gennip Talent Fonds waardoor uw bijdrage zeker niet voor niets is. Voor meer informatie zie https://www.yvgtf.nl/

Overigens, na de wedstrijd van de grote mannen rugby kwam het team van The Dukes tegen rugby club Hilversum als winnaar uit de bus.....

Met vriendelijke groeten,

Thymo Peters