Stuk geschreven door Chantal.
De doneeractie loopt nu al een aantal weken. Van tevoren hadden wij, had ik nooit durven dromen dat er zoveel reacties en donaties zouden komen. Inmiddels zijn we over de helft maar moet er nog zo'n 16.000 euro bij om het streefbedrag te halen.
Ik ben iedereen die de actie heeft gedeeld of heeft gedonneerd ontzettend dankbaar. Hulp van vrienden, familie, collega's maar ook uit onverwachte hoek. Hulp van mensen die wij niet persoonlijk kennen.
Het was confronterend en het is emotioneel en daarmee fysiek niet zonder slag of stoot gegaan. Openheid van zaken geven maakte dat ik mocht/ moest toegeven dat het helemaal niet goed met mij ging. Ook mijn verhaal delen nadat ik het zolang 'verborgen' had gehouden was enorm confronterend. Het gevoel van falen en schaamte was intens aanwezig. Hoewel ik verstandelijke wel wist dat het niet mijn 'schuld' was voelde het niet zo. Dit was het zoveelste dat mankeerde aan mijn lichaam. Het gevoel te zeuren of anderen tot last te zijn, te 'bedelen' om geld was/is echt niet leuk.
Waar ik in het begin bang was voor nare reacties bleven deze (gelukkig) uit. Ik kreeg juist veel herkenning en daarmee ook de nodige erkenning. Voor mij is het in de tussentijd alleen maar duidelijker geworden hoeveel meiden en vrouwen met deze aandoening rondlopen. Ik hoop dat er mede door deze actie iets meer awareness komt. Iets meer bekendheid over hoe pijnlijk en ingrijpend endometriose en adenomyose kunnen zijn. Ook werd het heel duidelijk dat er nog veel onbekendheid en helaas ook veel foutieve informatie is.
Inmiddels gaat het met mij niet heel goed. De pijn is alleen maar erger geworden en het lukt me niet meer om te werken. Dat vind ik erg lastig en maakt me verdrietig maar is nu even niet anders.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het zoals het gaat.
De focus ligt de komende tijd op mijn gezin en de voorbereidingen op de operatie.