Make Mirjams tiny house great again!

Na door Marjolein in het klein te zijn aangestoken met het tiny house-virus, kon Mirjam Aukema haar geluk niet op, toen ze begin 2017 een van de vijf tiny houses in Hardegarijp kreeg toegewezen.

Eindelijk liet haar woonsituatie toe dat ze haar jeugddroom kon waarmaken: een kappersopleiding volgen en voor zichzelf beginnen als kapper, gewoon vanuit haar tiny house. De eerste tiny kapsalon van Nederland.

Maar na slechts een jaar begon de tiny house-droom langzaam te veranderen in een nachtmerrie…

Het klonk allemaal zo mooi: een duurzaam en onderhoudsarm huisje van 30m2 op een permanente locatie met een hypotheek. De beloofde levensduur was 40+ jaar en Mirjam kreeg 10 jaar garantie.

Algauw ontdekte Mirjam dat het frame begon te roesten. Niks om je druk over te maken, vond de bouwer. Beetje hammerite erop en je ziet er niks meer van.

Maar Mirjam was niet gerustgesteld en besloot een expertisebureau in te schakelen van haar spaargeld. De conclusie: het frame is niet gegalvaniseerd. Na enig aandringen gaf de bouwer van het huisje inderdaad toe dat niet gedaan hebben, omdat het in elkaar gelaste frame niet in het bad paste.

Ineens was de levensduur van Mirjams huisje gereduceerd van 40+ naar 15 jaar. Terwijl ze een hypotheek van 30 jaar heeft…

Mirjam toog met het rapport naar de bouwer, maar die veegde het zonder pardon van tafel.

Pas een jaar later, in de zomer van 2019, kwam de bouwer in actie. Het huisje zou opgekrikt worden en het frame zou behandeld worden volgens de aanwijzingen in het rapport.

Mirjam ging een nachtje naar een hotel in het dorp en hoorde op de dag dat de werkzaamheden zouden plaatsvinden een grote klap. Waar ze al voor had gevreesd, was uitgekomen: het huisje was gevallen. Met veel zichtbare en onzichtbare schade tot gevolg.

Een gat in de vloer doordat er een krik doorheen is geslagen, stukken die uit het sanitair geslagen zijn door de knal, buigingen in het stalen frame, klepperende zonnepanelen… en ga zo maar door.

Sindsdien is Mirjam de wanhoop nabij. Van de blijdschap die ze voelde toen ze het huisje samen met haar hond Lobke betrok, is weinig meer over. Mirjam heeft last van slapeloze nachten, voelt zich erg somber en is alleen maar moe. Ze heeft het gevoel dat haar leven ‘on hold’ is gezet.

Inmiddels is het oktober 2019 en heeft de bouwer nog steeds geen verantwoordelijkheid genomen voor de schade. Voor de tweede keer staat Mirjam er alleen voor en komen de kosten voor het opmaken van een schaderapport en de taxatie van haar tiny house à € 1000 voor haar rekening.

Mirjams inkomen is geen vetpot en daarom wil ze haar ‘tiny house-familie’ vragen haar financieel te steunen. Alle kleine beetjes zijn welkom!

Heel hartelijk dank namens Mirjam Aukema