Hallo lieve iedereen 

Ik ben Emily Naegels, 16 jaar en probeer te herstellen van een eetstoornis. Ik ben een aantal weken terug in opname geweest en heb daar Ine leren kennen, Ine de Raey. Zij zat samen met mij in groep 1, al was het voor haar een zoveelste opname.

Ine haar verhaal: 

Al vanaf haar 13 jaar worstelt Ine met anorexia nervosa, ze is nu 21. Haar eetstoornis gaat gepaard met trauma's, angsstoornissen en een depressie waardoor ze al die jaren eigenlijk aan het overleven is. Opname in, opname uit, proberen en vooral niet opgeven is wat ze doet want ook Ine wil gewoon een normaal leven kunnen lijden. 

In de opname hielden we elke avond een rondje over onze lichtpuntjes van de dag, ik merkte op dat er voor Ine 1 lichtpuntje was, een lichtpuntje dat liefde en hoop gaf, haar motivatie maar ondertussen een aannemelijk kostenprijsje: Zoya. 

Ine en haar familie willen Zoya graag opleiden tot hulp- /buddyhond die haar verder zal helpen in alle fases die ze nog door zal moeten gaan, simpelweg door het leven. Enkele voorbeelden waarbij Zoya haar zou helpen: eten, herbelevingen, nachtmerries, ... wat momenteel alleen niet altijd haalbaar is en dat maakt het ondragelijk. Zoya zou Ine haar rugzakje een stukje lichter kunnen maken.

Een hulphond is nog niet erkend, wat maakt dat het best prijzig is en daarom heb IK jullie nodig. Ine heeft zo een grote indruk achter gelaten bij mij en vaak vermeld dat Zoya de enige reden is waarvoor ze wil vechten, haar grootste motivatie, ik zou het geweldig vinden als we allemaal een steentje kunnen bijdragen aan het dragelijk maken van het herstelproces. Ik zou jullie alvast super dankbaar zijn als iedereen die dit leest, hoe klein het ook mag zijn, zijn/haar/hun bijdrage wilt leveren. 

Heel veel liefs en een dikke dankuwel, Emily