Hallo lieve mensen,

20 jaar geleden kreeg ik hersenvliesontsteking. Ik was een kind met een goede jeugd. Ik had de ergste variant maar hield aan deze ziekte niks over. Tenminste dat dacht men aanvankelijk.

Ik had chronische migraine. Erna werd het een geren naar ziekenhuizen en later naar allerlei alternatieven. Sommige waren bij voorbaat al hocus pocus, maar hey baad het niet dan schaadt het niet zeiden mijn ouders altijd. Als kind besefte ik het niet goed. Ik kan mij niet anders herinneren als dat ik hoofdpijn heb. Soms op een dag is het minder, dan weer erger, dan braken, dan weer niet. Migraine, clusterhoofdpijn, spanningshoofdpijn ik had het allemaal. Revalidaties, zware medicatie het was allemaal het proberen waard.

Ik ging puberen en wilde ook net als mijn vrienden een opleiding doen, sporten, op stap gaan en werken. Door de jaren heen heb ik mezelf in de omgeving weten neer te zetten als een hardwerkende, gelukkige en vrolijke jongen. Nu 20 jaar later is het op.

Ik heb zelfs door de jaren heen 50 a 55 uur weten te werken. 4 verschillende studies gestart, want iedere keer dacht men me te kunnen helpen. Ik had hoop en begon aan een studie. Want ook ik wilde graag mijn hbo studie afmaken. ( ik werkte dan minder)Maar telkens ging het niet. Dus ging ik weer veel werken zodat men toch trots op me was. 

Ik vond een vrouw, een huisje en huisdieren. Ik leek zowaar gelukkig. Ik had spaargeld door het vele werken. We gingen trouwen en ik zei tegen haar ooit komt het goed en ga ik voor de studie en ben ik genezen van mijn hoofdpijn. 

Toen brandde ons huisje af in 2016. We waren er kapot van. Ik had een fase bereikt waarin ik op was. Ik raakte depressief maar moest door. Mijn vrienden en familie konden altijd op me rekenen. Ze hoefden niet te zien dat ik problemen had. Wie heeft ze niet namelijk. Ze kwamen wel altijd met hun problemen bij mij. Ze vroegen me om geld. Dan om hun kinderen te voeden. Dan omdat zij of familie ziek waren. Van 2 mensen ga ik het geld niet meer terugzien. Ze hebben mij doelbewust opgelicht voor 25000 euro en ik heb niks op papier. (Naïef, dom? Ik weet het, maar hey als je niet goed bent voor een ander...)

Mijn huisje is nog niet helemaal af zoals zou moeten, maar ik zit hier niet verkeerd. Ik ben 30000 euro aan studies kwijt, voor zo n 25000 euro aan medici kwijt en voor 25000 euro opgelicht. Dit is mijn probleem, echter het ergste van alles is dat mijn broertje ook dezelfde ziekte heeft gehad en ook de hoofdpijnen heeft. Hij is nu aan het puberen en ik wil zeker niet dat hem hetzelfde over komt. 

De behandelaren kwamen namelijk tot de conclusie dat ik me door de jaren heen een leven heb gecreëerd in de overlevingsmodus waarin ik ook teveel medicatie heb geslikt om de dagen door te komen. Iedere dag tel ik de uren af en is het wachten op de volgende dag. Ik slaap slecht en momenteel stort mijn leven in. Ik kan niet meer werken en het is zeker niet verstandig nu zomaar een studie op te pakken. 

Ik krijg nu veel hulp vanuit het ziekenhuis en psychiatrie en dergelijke. Maar aangezien ik mijn spaargeld kwijt ben heb ik geen middelen meer om alternatieven in Amerika of andere landen te proberen. Ik kan nu niet werken dus ook mijn spaarpotje niet meer opbouwen. Men wilt me gaan begeleiden bij een studie over enkele maanden, maar aangezien dit een privestudie zal moeten worden is dit zeer duur. 

Ik hoop hiermee dat de goedheid en de pech die ik heb gehad wellicht toch ook omgekeerd kan worden door mensen die net zo behulpzaam zijn als ik was.. met de mogelijkheden tot herstel en tot een studie is de kans groot dat ook mijn depressie en energie weer terugkomen. Daarbij kan ik mn broertje dan ook helpen met de behandelingen en dan weet ik zeker dat hij de komende jaren het veel makkelijker gaat hebben.

1 ding kan ik wel beloven. Zodra ik er weer bovenop ben zal ik mijn geld zeker ook weer gaan gebruiken ook anderen te helpen. 

Alvast heel erg bedankt voor jullie lieve hulp!