Beste,
Tot aan de bevalling van ons eerste kindje was ik een gezond persoon. Af en toe een verkoudheidje, maar niks bijzonders verder.
In 2011 heb ik onze dochter ter wereld gebracht met HELLP syndroom. Dit syndroom had geen effect op onze dochter, maar wel op mij. Mijn nieren en lever waren aan het falen en mijn bloedplaatjes waren onstabiel. Uiteindelijk is alles redelijk goed gegaan en na 6 weken stond ik dan ook weer op de beurs voor mijn baas waar ik al 8 jaar werkte.
Toch heeft mijn lichaam hier een klap van gehad en ongeveer 1 jaar later heb ik een aanval gehad en ben met een ambulance afgevoerd. Drie weken lang viel precies mijn linkerkant gedurende de dag een aantal keren in slaap. Uiteindelijk is dit zelf overgegaan. Alle onderzoeken weze uit op niks.
In 2013 kwam ik met een burn out thuis te zitten. Ik was overwerkt en mijn broertje had een zelfmoordpoging gedaan. Ik vond hem in de keuken en kreeg het beeld niet uit mijn hoofd. Na 3 maanden therapie ging het beter, totdat ik door mijn heup ben gegaan en mijn hernia was doorgeschoten.
Op 19 maart 2014 hebben ze mijn hernia proberen te verwijderen. Dit was mislukt en nu was mijn andere been ook krachtloos. Drie weken later op 9 april hebben ze het nogmaals geprobeerd. Deze operatie was succesvol. Maar ik was 1,5 liter bloed verloren en kreeg 2 weken na de 2de operatie dubbele longembolieeen beiderzijds en werd 24 april 2014 voor 7 dagen opgenomen, waarvan 5 kritiek. Maar ik ben er uitgekomen. Dit was/is nog steeds heftig voor mij.
Ik ben na de revalidatie weer gaan werken, maar bleef imense pijn houden in mijn heup/lies. Na nieuwe onderzoeken had ik labrumletsel opgelopen. Dit bleek dus in 2013 zijn geweest nadat ik door mijn heup was gegaan. Zeer zeldzaam en ook maar 5 dokters die dit behandelen. Eind november 2015 ben ik geopereerd aan mijn labrum, een cycste in de heup, enorme kalkafzetting en een te strakke heupspier in Tilburg. Echter heeft deze operatie maar even effect gehad en heb ik tot op de dag van vandaag nog steeds pijn. Een wavesign en kalkafzetting zeiden ze...Kortom: eerste stadium van slijtage.
Na deze laatste operatie begon mijn rug ook weer pijn te doen en in maart 2016 is vastgesteld dat mijn hernia weer terug is. Opereren durven ze niet goed meer..Ik zelf ook niet eerlijk gezegd.
In maart 2016 ben ik ook aan mijn borsten geopereerd, deze zijn verkleint en gelift, maar dit had zware complicaties. De wonden waren pas dicht na 14 weken! De littekens zien er niet uit en zouden eigenlijk na een jaar gecorrigeerd moeten worden. Maar dat zien we nog wel....
Ook is fibromyalgie vastgesteld in september 2016 omdat heel mijn lijf zeer begon te doen. Mijn handen vooral. Geen knijpkracht, krampen, tintelingen en slapende handen/armen. Volgens de reumatoloog ontstaan wegens het gehele medische verleden in korte tijd.
In november 2016 kreeg ik mijn eerste jaars ziektewetbeoordeling. Deze werd afgekeurd omdat ik HBO heb gestudeerd en het UWV nog een baan kan vinden voor 16 euro per uur..Ik had 13 euro per uur, dus 0% verlies staat gelijk aan medisch 100% gezond. Ik kon dit niet geloven!
Ik kan amper mijn huishouden doen, niet langer dan 30 minuten zitten/staan en lopen zonder krukken lukt al helemaal niet. Ik rust veel per dag om de spanning er op tijd af te halen. Ik heb alle dokterverklaringen, hernia, heupslijtage en fibromyalgie! Ook staat er 9 februari 2017 een revalidatie gepland. Maar hier gaven ze allemaal niks om. Ik kon mij dan tegen die tijd weer ziek melden. Wat dus betekend dat ik van 4 december 2016 tm 8 februari 2017 ww moet aanvragen. Er gaan dus weer (2x nu dus al) 3 mnd WW af...Van mijn 13 arbeidsjaren blijven er nog 7 over straks! Terwijl ik hier ook niet om vraag.
Nu komt hier nog bij dat ik begin december 2016 er achter ben gekomen dat ik zwanger ben. Mijn dochter wordt bijna 6 jaar, dit was totaal niet gepland. We waren ook erg angstig, maar we worden goed in de gaten gehouden ivm de eerdere embolieeen en het syndroom. En heten het nu dan toch welkom. Mijn dochter is door het dolle heen! Zo intens blij!
Ik heb mij weer opnieuw ziek gemeld en uitgelegd dat ik zwanger ben, geen oxycodon mag innemen dus meer pijn heb en nogmaals dat ik een revalidatie ga starten. Mijn verzoek werd afgewezen en moest toch maar solliciteren!
Ik moet 3 dgn per week naar de revalidatie, heb veel pijn en ben ook erg ziek van de zwangerschap. Ik heb altijd gewerkt, zelfs 2 soms 3 banen tegelijk, maar weet niet wat ik nu moet beginnen. We lopen ruim 750 euro(incl. gedeelte arbeidsongeschiktheidsverzekering) iedere maand mis en mijn WW loopt ook nog eens door. Maar waarop moet ik solliciteren? Kan geen autorijden, 100 meter lopen...Heb ook al ruim 1 jaar een invalidekaart. Maar helaas ik kan mijn opleiding of uurloon niet uitwissen.
We zijn in bezwaar gegaan, maar dit kan nog maanden duren...Het zou mooi zijn om in ieder geval de revalidatiemaanden (3 a 4) door te kunnen komen als gezin. Nog mooier zou zijn als we het wat ruimer hebben tot mijn uitgerekende datum 14 augustus 2017, maar we zijn blij met iedere euro. Mijn man kan dit gewoon niet allemaal meer met zijn loon opvangen....We hebben een koophuis en geen recht op toeslagen.
Al mijn hoop is gevestigd op de revalidatie. Die kunnen de pijn niet wegnemen, maar hopelijk wel ervoor zorgen dat ik daarna misschien toch een paar uurtjes werken kan volhouden mocht ik het bezwaar verliezen tegen het UWV. Maar ook daar blijf ik hoop in houden....
Wij willen alvast iedereen bedanken voor uw medeleven en de moeite om mijn/ons verhaal te lezen.
Dank u.