Sophia's huis dat in verval is geraakt door medische missers na dramitisch ongeval
Ik hoop dat jullie de moeite willen nemen om deze gebeurtenis wat Sophia is overkomen te lezen.
Dit kan ons allemaal overkomen
Sophia’s huis is enorm in verval geraakt nadat zij in 2009 getroffen wordt door een noodlottig ongeval veroorzaakt door een bestuurder van een landbouwvoertuig. De gehele zijkant van haar autootje wordt volledig open gescheurd.
Boven wonder komt ze er enigszins redelijk goed vanaf, zo lijkt het. Het sleutelbeen bij het borstbeen gedeelte is gezwollen en behoorlijk dik.
Maar dan begint de ellende goed waardoor haar leven in een neerwaartse spiraal duikt.
Ondanks de helse pijn wordt er in het ziekenhuis na controle en foto’s niets gevonden. Sophia wordt gewoon naar huis gestuurd, de pijn is ondragelijk maar ze gaat toch naar huis.
Sophia is een zelfstandige sterke vrouw met haar eigen huis, ze woont in het noorden van het land.Ze heeft leuk ouderwets boerderij huisje met een stukje grond waar ze met veel plezier woont en haar eigen groente en fruit kweekt. Voor het ongeval heeft ze alles netjes voor elkaar.
Haar huis staat er netjes en fleurig bij, maar ook haar tuin is prachtig en staat elk jaar mooi in bloei.
Ze heeft vanaf haar kinds jaren een hele moeilijke pijnlijke jeugd gehad. Een jeugd die je niemand toewenst. En voor het eerst in haar leven kan ze een klein beetje genieten in haar eigen huisje met een klein stukje grond.
Sophia is een zelfstandige vrouw die hoe moeilijk haar leven ook is geweest wel altijd haar eigen boontjes dopt. Ze is ook een vriendelijke vrouw die altijd behulpzaam is naar iedereen en altijd ook haar luisterend bied. Altijd kon iedereen bij haar terecht ongeacht hoe laat het ook was. Ze staat voor je klaar.
Maar dan wordt ze aangereden door een landbouwvoertuig in 2009 en dan begint voor haar de pijnlijke ellende waar je vooraf nooit aan gedacht zou hebben dat je daar in terecht zou komen.
Vanaf het ongeluk lijdt Sophia pijn, heel veel pijn. Elke beweging die ze maakt elke stap die ze zet is pijnlijk voor haar. Ze loopt het ziekenhuis in en uit om van de pijn af te komen en om er achter te komen wat die pijn veroorzaakt. Ze wordt aan de morfine gezet en elke drie weken pijnpoli behandelingen inmiddels de 4 tot 6 injecties.
Dan wordt er in 2010 dan toch een breuk geconstateerd die haar zo beperken in haar dagelijks leven en die op de dag van het ongeluk in het ziekenhuis over het hoofd is gezien. Hoe kan dit in Nederland in 2010 nog gebeuren?
Haar sleutelbeen is gebroken. Op een plaats die bijna niet voorkomt namelijk; haar sleutelbeen is gebroken bij het borstbeen. Het zogeheten SC-gewricht. Een breuk die weinig of niet voorkomt volgens de artsen.
De artsen weten achteraf niet goed wat ze met deze breuk aan moeten en voeren een operatie uit in 2012 die nooit had mogen plaatsvinden.
Ze maken een lelijke incisie van ruim 10 cm overdwars over de thorax.
Het leek wel een rollade nog meer pijn erbij want het wilde niet genezen.
Wat men daar gedaan heeft is een raadsel??????
De breuk blijft zitten en zit 10 cm boven de rechter borst.
Het gevolg is dat nogmaals de breuk niet is hersteld en het litteken maakt keloïd aan. Anders gezegd, je krijgt als het ware een litteken gezwel, een litteken dat gaat woekeren. Artsen weten dat operaties aan de thorax het gevaar met zich mee brengt dat littekens keloïd aanmaken. Dit hadden ze Sophia niet verteld.
Toch is de operatie gedaan die totaal zinloos was.
Vanaf 2012 is Sophia bezig het litteken te bestrijden d.m.v. stikstofinjecties, dit helaas nog zonder resultaat. Haar gebroken sleutelbeen nog steeds los van haar borstbeen en zweeft nog los in haar lichaam.
Ondanks de helse pijn wordt Sophia geadviseerd morfine te blijven slikken
2013 worden er botsplinters verwijderd.
Zoektocht naar de juiste artsen.
Kom je in leiden terecht voor onderzoek omdat er vermoedt wordt ernstige vorm van CPRS1 en aantasting van de zenuwen.
Om te testen prikt men met naalden in de zenuwen.
De arts was verbijsterd dat ik al zo lang doorliep met deze klachten.
Uiteindelijk bleek dat er een groep zenuwen zo dusdanig beschadigd en ontstoken bleek dat deze groep grotendeels is verwijderd.
Men kwam er daar ook achter dat de rechterlong een kleine deuk had.
Na een longonderzoek bleek dit door de klap van de botsing wat ik in 2009 had opgelopen.
Dit is een van de vele medische missers waar Sophia mee te maken heeft gehad, een operatie die er niet aan heeft bijgedragen aan een oplossing van haar gebroken sleutelbeen.
Sophia loopt het ziekenhuis in en uit, jaar in jaar uit om van haar helse pijn af te komen en een oplossing te zoeken voor haar breuk. Haar rechter schouder hing een dergelijk 5 tot 10 cm lager en naar binnen geslagen dan haar linker schouder. De gevolgen van haar breuk gaven klachten aan nek, hart slokdarm rug, schouders arm en benen. Omdat spieren en zenuwen afgekneld werden door het loshangende sleutelbeen.
En nog meer medicijnen
Notabene allemaal zichtbaar op scan zowel 3 D scan.
Maar helaas, de artsen konden grofweg gezegd niks meer betekenen voor Sophia omdat men niet wist hoe ze deze breuk konden stabiliseren, en werd zo van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk kwam Sophia in 2016 terecht in België (Gent). Hier kon ze dan toch geopereerd worden maar men gaf geen volle 100% dat de operatie zou slagen. Zij was de tweede patiënt bij wie een dergelijk dergelijke operatie werd uitgevoerd.
Sophia heeft 7 jaar heeft Sophia rondgelopen met een gebroken sleutelbeen op een uiterst ongebruikelijke plaats. Zoveel pijn heeft ze geleden omdat men haar in Nederland van het kastje naar de muur stuurde, en dan uiteindelijk kunnen ze je dan na 7 moeilijke jaren helpen in België. De medici in Nederland heeft haar laten vallen, evenals de gemeente waar Sophia woont. Ze vroeg om huishoudelijk hulp omdat ze zoveel pijn had dat ze zich amper kon bewegen of durfden te bewegen.
Door deze tragedie is haar woning zo ernstig in verval geraakt door de hoge medische kosten en de lichamelijke beperkingen die zij ondervond, terwijl zij alleen maar geholpen wilde worden om haar zelfstandigheid te kunnen voortzetten.
Het huis is zo slecht dat ze bij regen zo goed en zo kwaad als het gaat emmer en pannen moet neer zetten om het water op te vangen. Het dak is enorm slecht, er zit vocht in de muren, behang laat los er zitten schimmels in huis en het is er koud en schimmel vochtig. Dit is voor haar zo slecht voor haar gezondheid.
Vanaf kinds af aan heeft het geluk niet aan haar zijde gestaan.
Ze loopt nog steeds de ziekenhuizen af het is om te huilen en triest dat men zo op deze manier van het leven mag gaan genieten
Daarom wil ik voor haar deze crowdfunding opstarten. Als iemand het verdient om geholpen te worden dan is het Sophia wel. Ik gun haar zo graag een warm huis zonder vocht, kou, regen, schimmels in haar huis.
Maar vooral dat haar huis weer veilig wordt. Want dat is het niet.
Ook al is Sophia begin 60, ik zou haar zo graag gelukkig zien zodat ze kan genieten van haar leven wat ze zo verdient. Misschien kan ik haar een beetje geluk bieden via deze crowdfunding. Ik ben een groot voorstander van goede doelen. Maar ook in Nederland zijn er mensen zoals Sophia in dit geval wat ik als goed doel zie. Er zijn ook mensen hier in Nederland die onze hulp door wat voor reden dan ook van de maatschappij nodig hebben. Ik wil bij deze graag de eerste stap zetten.
Voor deze mensen die willen of gaan doneren alvast enorm bedankt. Ik ga ook een website opstarten die Sophia volgen hoe de ontwikkelingen gaan met haar huis op het moment dat we het streeft bedrag hopelijk binnenhalen. Helaas is er veel geld nodig voor het opknappen van huis zoals je op de foto’s ziet.
Ik wil iedereen alvast enorm bedanken die de moeite heeft genomen dit te lezen en bereid is om Sophia te helpen.
Dank jullie wel.