4 jaar geleden hebben wij elkaar leren kennen. Toen bleek direct al dat wij het ICSI traject zouden moeten bewandelen. Mijn man heeft goed kwaliteit zaad, maar verminderd aantal (lees 100.000-300.000 zaadjes).
Na een intake in het ziekenhuis starten wij in september 2017 met de 1e ICSI poging. Na ruim 2 weken van hormonen spuiten was daar de gevreesde punctie. Gelukkig viel het mee en werden daar totaal 3 eicellen gevonden waarvan 2 bevrucht en 1 teruggeplaatst. 2 weken later negatief getest.
In ferbruari 2018 de 2e ICSI poging. Bij de punctie bleek dat de punctie veel te vroeg gepland was, want er waren maar 2 goede follikels en 1 eicel. Na 3 dagen het gevreesde telefoontje... onze enige eicel was niet bevrucht. We hebben een jaar pauze genomen i.v.m. een verhuizing en we zijn getrouwd in deze tijd.
In februari 2019 onze 3e ICSI poging en tevens laatst vergoedde poging van de verzekering. Het was heel spannend, want tja hierna geen vergoedingen meer. De punctie was geweest en 5 eicellen gevonden, waarvan 3 bevrucht en waar we er 2 tegelijk van hebben teruggeplaats. 2 weken later de gevreesde testdatum... 2 strepen, we zijn ZWANGER!! Super blij, want de 3e embryo kon niet ingevroren worden. Na een spannende eerste tijd de 1e echo met 7 weken en we zien daar niet 1, maar 2 vruchtzakjes. Eentje met kloppend hartje, eentje zonder. Week later terug en 2 kloppende hartjes. Omdat we het zo spannend vonden mochten we 2 weken later nog een keer kijken en daar werden we van onze roze wolk afgedonderd... beide hartjes waren gestopt met kloppen, een missed abortions zoals ze dat noemen. De kindjes hadden 10 weken moeten zijn, maar waren beide 9 weken en 2 dagen. De volgende dag zouden we met het vliegtuig op vakantie gaan, maar dat werd ons afgeraden. Met een medische verklaring de verzekering opgebeld en uiteindelijk alles geannuleerd. Met medicatie is de miskraam opgewekt. Na 2 dagen het verlies van veel weefsel en bloed. Na een week op controle, helaas nog 1 vruchtzakje aanwezig en wederom medicatie. Dit keer na 1 dag stolsels en bloedverlies en bij de controle echo een week later bleek mijn baarmoeder schoon.
Na 3 maandjes bijkomen starten we aan ICSI poging 4 in augustus 2019. Omdat de verzekering maar 3 pogingen vergoed, moeten we deze keer alles zelf betalen. We gaan ervoor en na bijna 3 weken stimuleren hebben we bij de punctie gewoon 10 eicellen! Hiervan waren er 3 bevrucht (helaas heel weinig) en hebben we er wederom 2 laten terugplaatsen. Nummer 3 kon wederom niet ingevroren worden. Ons leven stond 2 weken later op zijn kop want we bleken weer een positieve test te hebben! Dit keer met 6 weken een vroege echo. Er is 1 vruchtzakje te zien met embryo en kloppend hartje! We zijn in de zevende hemel. Met 7 en 9 weken nogmaals een echo. Alles ziet er goed uit, embryo groeit op termijn en bij mij zijn alle symptomen hevig aanwezig. Zelfs het buikje begint al iets te groeien. Op 29 oktober 2019 gaan we vol goede moed naar de termijnecho. We zijn op dat moment 11 weken zwanger, maar onze nachtmerrie wordt werkelijkheid, we zien een baby van 10 weken en 4 dagen, zonder kloppend hartje. Onze wereld stort in, waarom gebeurt ons dit, waarom voor de 2e keer. Wederom wordt de missed abortion opgewekt met medicatie, maar buiten het verdriet om het te verliezen kindje wordt de miskraam een lange nasleep. Na 3x medicatie gebruikt te hebben, een waterecho en een hysteroscopie ben ik in januari 2020 na 3 maanden eindelijk al het weefsel kwijt en is mijn baarmoeder schoon.
In de tussentijd overgestapt van Nederland naar Gent- België waar een herhaald miskraam onderzoek gestart wordt. Bloedonderzoek, hysteroscopie, stollingsafwijking en een chromosoomonderzoek bij ons beide. In januari 2020 de uitslag. Bij mijn man is niets gevonden, bij mijzelf enkel een te trage schildklier, dus aan de medicatie. De arts in Gent is positief gestemt en weet zeker dat het zal lukken. Dus in februari 2020 starten wij met ICSI poging 5 (onze 2e zelf betaalde poging). We proberen andere medicatie uit en bij de punctie worden 7 mooie eicellen gevonden. Hiervan raken er 4 bevrucht en bij de terugplaatsing leven alle 4 de embryo's nog. Er wordt er eentje teruggeplaatst en de volgende dag krijgen we een mail dat er 2 konden worden ingevroren! Yes, eindelijk iets meer kans dan na 1 terugplaatsing klaar te zijn. 2 weken later wederom een positieve test, maar de vreugde is van korte duur. Met 5 weken krijg ik bloedverlies en is de vroege miskraam (ook wel biochemische zwangerschap) een feit. Dit doet iets minder zeer dan de late missed abortions, dus vol goede moed verder met onze 2 cryo's. Helaas komt Corona om de hoek kijken en alle fertiliteitsafdelingen sluiten. Maar dan eind mei 2020 het verlossende telefoontje dat we mogen starten met de medicatie voor een terugplaatsing in natuurlijke cyclus. In juni wordt een mooie blastocyste teruggeplaatst, maar helaas een negatieve test na 2 weken. Wel mogen we direct weer verder en in juli wordt onze laatste cryo teruggeplaatst. 2 spannende weken volgen en de blijdschap is groot als daar dat 2e streepje op de test verschijnt. Toch blijven we beide gereserveerd en dat blijkt maar goed ook, want wederom rond 5 weken zwangerschap een vroege miskraam.
En nu...? Inmiddels 2 zelf betaalde pogingen verder, een hap uit onze spaarrekening, wat gaan we doen? Op evaluatie in Gent. Zij staan open voor nog een poging, want volgens onze arts moet het lukken. Uit 6 terugplaatsingen 4 keer zwanger geworden. Inderdaad heel fijn, maar we zijn 3 jaar verder en staan nog steeds met lege handen.
We besluiten een 2nd opinion/intake te doen bij Cuypers & Cuypers Kinderwenscentrum in Heinsberg- Duitsland. Deze stelt nog een 3-tal onderzoeken voor alvorens een nieuwe poging op te starten. In november zal er een NK-Cellen en Plasma-Cellen onderzoek plaatsvinden en zal er een ReceptIVFty test afgenomen worden. Ook stelt hij een hysteroscopie voor, maar deze heb ik al 2x eerder gehad en daarbij was alles goed.
We staan dus aan de vooravond van de laatste onderzoeken en aan ICSI-poging 6. Onze 3e zelf betaalde poging alweer. Ook alle onderzoeken zijn inmiddels zelf betaald, want de verzekering vergoed niks meer. En dan nog te zwijgen over alle autokosten en hotelovernachtingen omdat we anders 3x in 4 dagen tijd heen en weer moeten rijden. Onze spaarrekening loopt leeg, maar onze wens is nog niet in vervulling. Wij blijven hopen en houden ons vast aan de positiviteit van onze artsen.
Wie wil ons helpen onze grootste wens in vervulling te laten gaan? Een ICSI poging kost ons inclusief medicatie zo'n € 6.000,- tot € 7.000,- en alle onderzoeken zijn ook zomaar € 2.000,- tot € 3.000,-.
Wij bedanken op voorhand iedereen die de moeite heeft genomen om ons (lange) verhaal te lezen!
Lies van ons