Ga er maar even voor zitten want dit is het waargebeurde verhaal van Baladi Mabsut (blije straathond). Hoe zeven buitenlandse vrouwen de overgebleven 120 honden gaan redden van de dood.
Het begon allemaal in Caïro Egypte met een jonge man die zijn hart openstelde voor het verzorgen van straat honden die gered moesten worden. Het leek allemaal zo nobel. Op den duur toonde hij steeds meer vreemd gedrag. Hij liet vaak niets van zich horen en had het altijd over zijn zware depressieve buien. Op het laatst begon hij agressiever te worden en werd hij heel nalatig en onverschillig naar de honden toe. Hij haalde donaties op maar gaf het niet uit om de honden te verzorgen.
Achter de schermen begon een groep vrouwen een team te vormen om de shelter in de gaten te houden en er werd door meerdere mensen voer gebracht. Die werden soms wel en soms niet toegelaten om het voer binnen te mogen zetten en soms werd het voer zelfs verkocht door hem.
De groep zal uiteindelijk bestaan uit 7 vrouwen (4 Nederlandse en 3 Britse). Samen kwamen ze tot de conclusie dat deze jonge man uit zijn shelter gezet moest worden zodat een van die Nederlandse vrouwen (vrouw van 58 jaar, voormalig ambassade ambtenaar die daar woont)het kon overnemen met een team waarmee zij vaker samenwerkte.
De zeven vrouwen werden vaak tegen gewerkt door de mensen die hem nog steeds vertrouwden en het niet geloofden. Één van die zeven vrouwen heeft een zoon die daar toevallig was. Zij vraagt hem om met spoed een onaangekondigd bezoek te brengen en zoveel mogelijk te fotograferen voor bewijsmateriaal. Haar zoon belde onmiddellijk naar Nederland en was totaal overstuur van wat hij aantrof en stuurde de foto’s. Honden lagen in hun poep, oren en lichamen vol met teken en verwondingen. De honden schreeuwden om eten. Honden die al weken nauwelijks te eten hadden gekregen. Haar zoon werd onwel van de ellende die hij zag. Er was totale chaos.
De moeder van de zoon, met bewijzen in handen, sloeg onmiddellijk alarm en vanaf dat moment werd er dag en nacht doorgezet om te kijken hoe de honden gevoerd konden worden door veel druk uit te oefenen maar ook hoe die jongen eruit te krijgen?
Het leek een onmogelijke opdracht. Stelt u zich voor, een buitenlandse vrouw op leeftijd die toegang eist en de eigenaar confronteerd met de realiteit van de wantoestanden en de erbarmelijke omstandigheden waarin de honden en katten zich bevinden. De tegenwerking van buitenaf werd nog heftiger. Het ging niet meer om het leed maar om de bemoeienissen van die groep buitenlandse vrouwen!!!
De strijd werd heftiger toen grotere lokale shelters ervan hoorde. Familieleden gingen zich ermee bemoeien. De groep ondervond heel veel tegenwerking maar waren vast besloten. Die honden en katten moesten gered worden.
Het werd een lange maand van veel verdriet om die honden en katten die letterlijk doodgingen van de honger te redden. De huisbaas was uiteindelijk overtuigd en zette de jonge man buiten de poort. De Nederlandse vrouw stond buiten de poort klaar met haar vaste assistent en zijn team om te beginnen met voeden en verzorgen en puin ruimen. Katten die het overleefd hadden werden overgeplaatst (er lagen verscheurde of aangevreten katten). Van de 150 honden waren er nog 120 overgebleven waarvan de zwakkeren er heel slecht aan toe waren. Die werden onmiddellijk apart gezet. Het werd werkelijk een top prestatie want binnen één week was alles op zijn plaats en werden de honden dagelijks gevoerd en binnen een maand hadden alle honden een tekenbehandeling gehad en binnen anderhalve maand waren alle honden gecastreerd en de meeste gesteriliseerd en binnen 2 maanden alle honden gevaccineerd en ontwormd. Binnen het team werd ook besloten dat het asiel een gesloten opvang zou worden waar dieren tot hun dood mogen blijven mits zij niet geadopteerd worden.
De overige zes vrouwen waren druk bezig om oa. sponsorgeld en donaties op te halen. Het werd een zware klus, vooral psychisch, om alles weer op gang te krijgen en rekeningen te betalen. Uiteindelijk met de inzet van allen werd er een geweldige prestatie geleverd. De honden waren weer veilig en gevoed en verzorgd. Ze konden trots op zichzelf zijn. Een zware last viel van hun schouders ….. en dan uit het niets geeft de huisbaas te kennen dat het land binnen 2 maanden verkocht zal worden.
Er moet nu met spoed naar ander land gezocht worden. Land wat niets heeft en waar dag en nacht en met man en macht gebouwd moet worden zodat de honden in kleinere groepen opgedeeld kunnen worden om de veiligheid te kunnen waarborgen. We hebben materialen nodig en mensenkracht.
Deze honden mogen niet meer gevaar lopen. Ze zijn van een leven in de hel naar een leven in de hemel gegaan. Zo fantastisch zijn deze honden opgeknapt. We kunnen deze honden niet meer in de steek laten.
We moeten goede verblijfplaatsen maken zodat de honden veiliger met elkaar om kunnen gaan. Laten we die zeven vrouwen ruggesteun geven want inmiddels hebben zij niet alleen fysiek en mentaal ingeleverd maar ook financieel. Elke hulp is nu hard nodig om dit prachtig project verder te ontwikkelen. U kunt deze heldinnen helpen om weer verder te gaan en dit moedig project volgen op : https://www.facebook.com/profile.php?id=100089701058568 en uiteraard zijn jullie welkom om deze sanctuarium te komen bezoeken.