Ik ben Herman, vader van Stella, onze tweejarige dochter met Down voor wie ik ren!
Hoi,
Sinds twee jaar ben ik een zogeheten 'Down-daddy' of 'D-papa'...... een vader van een kind met Down syndroom en dat is prachtig, uitdagend, leuk, soms rot, maar altijd eervol! Ik had nooit gedacht dat ik het zou worden, maar tot kort dacht ik ook dat ik nooit grijs zou worden, nooit dik zou worden, nooit mijn oorhaar zou hoeven bijknippen en altijd alles kon. Maar het leven heeft vaak bijzondere verassingen, wendingen en daar heb je dan mee te leren leven. Ik geloof dat God bepaalde uitdagingen in mijn leven plaatst en mij de keuze geeft om daar op een eigen manier mee om te gaan. Dat van dat oorhaar snap ik nog niet, maar dat komt nog wel, Huppetee!
Onze Stella is een blij en vrolijk kind en brengt licht en leven in ons gezin. Samen met Sem en Suus hebben Nelleke en ik een prachtige S-serie op de wereld gezet. Het zorgen voor iemand met Down heeft veel weg van het lopen van een marathon. Voor je het weet ben je onderweg, je wordt er moe van, maar tegelijk geniet je van elk klein stapje wat je verder komt. Het draait niet om het leveren van een piekprestatie maar alles draait om uithoudingsvermogen. En voor je het weet ben je er aan verslaafd. Huppetee!
Toen Stella net geboren was heb ik een marathon gelopen en heeft men mij gesponsord. Het afgelopen jaar heb ik weer gelopen en in de loop van dit jaar is een plan ontstaan. Zou het niet gaaf zijn om zo lang de gezondheid het toestaat elk jaar een marathon te lopen voor Stella. Misschien nog wel tien of twintig keer.... Het zorgen voor haar gaat toch ook nog wel zo lang duren. Laten we de lat niet al te hoog leggen, maar gewoon voor de volgende keer gaan.
5 april 2020 hoop ik de marathon van Rotterdam te lopen. Voor mezelf en voor Stella.. en voor Huppetee!
Komende april wil ik minstens duizend euro ophalen als 'vriend van Huppetee'. De mensen van Huppetee zijn profesionals in het begeleiden van ouders en gezinnen met een 'Downer'. Zij weten alles van het Downsyndroom, weten de weg in de hulpverlening en komen gewoon een stukje meedraaien met ons gezin. Dank zij hun lijkt hetgeen wij als ouders doen soms zelfs een beetje professioneel.
Nu dan, veel van hun werk wordt al vergoed door de diverse zorgpotjes die beschikbaar zijn in Nederland. Echter, voor enkele zaken is geen potje, maar is wel geld nodig. Denk aan de aanschaf van nieuwe educatieve materialen en het organiseren van bijeenkomsten voor ouders en hulpverleners. Voor die specifieke zaken zijn zij afhankelijk van giften.
Ik hoop u dat u mij wilt sponsoren, zodat ik hun kan helpen om ons en andere ouders weer te helpen.