Het is zaterdagavond 02 april, een week na de meest verschrikkelijke dag uit mijn leven. Een week na de brand, die alles verwoest heeft. Een week die niemand wil meemaken, die je niemand gunt. Ik ben gelukkig een paar uur na de brand weer uit het ziekenhuis ontslagen, omdat ik zelf er gelukkig weinig letsel door heb. Ook ben ik blij dat alle honden er heelhuids en ongeschonden vanaf zijn gekomen, dus ook het jonge pupje, dat nog geen naam had. Hij gaat Smokey heten, hij heeft zichzelf gered, en is naar de roedel in de kennel toe gevlucht. Omdat hij nog zo klein is, kon hij door het hekwerk naar de roedel om veilig te zijn.

De laatste week is voor mij een rollercoaster geweest. Diverse instanties die van alles moeten en willen: je wordt geleefd en je loopt tegen muren op. Heel hoge muren. Daartegenover staat alle warmte en liefde die ik heb gekregen van heel veel mensen om mij heen. Vrienden, buren en de sledehonden- en musher-wereld, opdrachtgevers, klanten waar ik werk, of zelfs jaren geleden een keuken heb gemonteerd. Mensen uit Nederland, Duitsland, België, Oostenrijk, Zwitserland, Tsjechië. Het is werkelijk fantastisch. Een warm bad. Bekenden, maar ook onbekenden, geweldig! Mijn waardering daarvoor is enorm. Het geeft mij een heel goed gevoel.

Nu moet ik verder met mijn leven. Voorlopig verblijf ik in mijn caravan bij de honden, want die hebben mij nodig. En ik hen. Zij zijn alles voor mij.

Ik kan dit niet alleen. Voorlopig kan ik nog alle hulp gebruiken, maar ik moet en zal er weer bovenop komen. Zodat ik weer in de sneeuw kan gaan sleeën met mijn honden. Dat is mijn doel.

Voor nu alvast iedereen bedankt voor de hulp, om het vlammetje in mijzelf te laten branden. De moed erin te houden.

En in het bijzonder heel veel dank aan de fam. Ceelen & van Loenen. Jullie zijn geweldig. Ik hou van jullie!

Marc en roedel husky's