Hallo allemaal,
Allereerst wil ik een ieder van jullie bedanken voor jullie steun en support. Ik vond het echt heel spannend om deze actie te starten, hulp vragen is niet zo heel gemakkelijk, maar ik ben echt ontroerd door de hoeveelheid donaties die Teun en ik hebben ontvangen. Dank jullie wel!
Teun is op dit moment “stabiel”, de koorts is er nog steeds maar de abcessen komen helaas nog steeds niet los. Gister wederom contact met de dierenarts gehad. Deze situatie mag nog twee weken duren. Als Teun over twee weken nog steeds koorts heeft en de abcessen dan nog niet gesprongen zijn dan gaan we opnieuw naar de kliniek.
Daar zullen zijn luchtzakken opnieuw onderzocht en gespoeld worden. En waarschijnlijk is het dan nodig om toch met antibiotica te starten.
Antibiotica is bij een ziekte zoals droes eigenlijk niet goed om te geven. Met antibiotica belemmer je het rijpen van de abcessen, terwijl de abcessen juist het liefst zo snel mogelijk open moeten springen. Zodra de abcessen namelijk open springen, knapt het paard snel op.
Dus duimen maar dat Teun zijn abcessen binnen twee weken toch gaan springen! Het blijft spannend.
Voor wat betreft spannend, hadden we gister een hele zware en stressvolle dag.
Droes is binnen de paardenwereld een heel groot vloek woord. Zodra er ergens droes heerst, worden paarden eigenaren heel erg bang en ontstaat er flinke onrust.
Zo ook dus bij Teun en mij op stal. Gister kregen we te horen dat de quarantaine maatregelen die we tot zover hadden genomen niet voldoende waren en we het erf van het pension moesten verlaten. En het liefst ook nog diezelfde dag!
Er werd door het pension wel meegedacht aan een oplossing. Op een stuk land ver weg van de andere paarden werd een stal container geplaatst met daarin twee stalletjes. De bedoeling was dat Teun en Bowie daar samen zouden gaan staan.
Op zich een prachtig idee! Maar, voor Teun niet echt prettig. De stallen waren niet zo groot als verwacht en de gedachte dat Teun 24/7 op een oppervlakte van 2 bij 2,5 meter zou moeten staan vloog mij aan. Dit wilde ik echt niet voor hem! Maar hij MOEST van het erf af die dag.
Nu hoor ik jullie denken, 24/7 in de stal? Hij staat toch op een land dus hij kan toch naar buiten? Nou hier komt dus het volgende probleem. 3 jaar geleden was Teun heel erg ziek. Na weken van tobben en onderzoeken is Teun uiteindelijk in de Universiteitskliniek voor paarden in Utrecht beland. Uit die onderzoeken bleek toen dat Teun EMS heeft. Zo simpel mogelijk uitgelegd betekent dit dat Teun een soort van suikerziekte heeft. Voor Teun betekent dat hij voortaan voeding nodig heeft, wat zo min mogelijk suiker en eiwitten bevat. Èn, en dit vind Teun zelf het ergste, dat hij dus niet meer onbeperkt op gras mag staan. Hoogstens, met goede monitoring van het fructaan gehalte van het gras, een uurtje per dag.
Zodra Teun wel te veel suiker en eiwitten binnen krijgt, ontwikkeld hij ontstekingen (steatitis) in zijn lichaam. Een serieuze aandoening dus.
En alhoewel ik meestal goed in oplossingen kan denken, overviel nu de paniek mij. Ik wist het even echt niet meer. Hoe moest dit, hoe kon ik dit oplossen.
Kon ik Teun verhuizen naar een andere locatie misschien? Nee, dat lukte niet. Niemand zit te wachten op een paard met droes.
Maar het idee dat hij de komende weken opgesloten stond kon ik echt niet handelen. Hij was al ziek, ik wil het alleen maar aangenamer maken voor hem, niet vervelender.
Verdrietig belde ik mijn vriend op en vertelde hem wat er nu weer allemaal speelde op stal. Ik zag het even niet meer zitten.
En hij reageerde geweldig! Ik kom er aan, dit gaan we oplossen.
Bart was er binnen 10 minuten en nam gelijk het heft in handen. Een pittige discussie met het pension volgde en uiteindelijk kwamen ze tot een compromis.
Er zou nog een container bij komen en voor de containers werd zand gestort zodat er een paddock ontstond en Teun dus veilig naar buiten kan.
Bart begon gelijk druk te bellen en te regelen. Vrijdagmiddag 14:00 uur, het weekend kwam eraan, en er moest nog van alles gebeuren.
Maar Bart kreeg het voor elkaar. De tweede container werd diezelfde middag nog gebracht en ook het zand zou einde van de dag komen!
Maar we waren er nog niet. Op het land was geen water en stroom. Ook dit loste Bart op. Een boodschappen lijst werd gemaakt en hij begon met voorbereiden van de klussen.
We zijn uiteindelijk tot 21:00 uur s avonds bezig geweest om alles in orde te maken. De automatische waterbakken werden aangesloten en de elektra werkt!
Helaas gooide de locatie toch nog roet in het eten. De zandwagens moeten over een dam om het weiland te bereiken, echter was de druk van de wagens op de dam te groot. Na de eerste lading zand besloten de mannen dat de rest van het zand pas de volgende dag geleverd zou kunnen worden, nadat de dam verstevigd was voor het gewicht van de zandwagens.
Dat was een tegenvaller. Bowie en Teun zouden dan een nacht op het land moeten doorbrengen zonder dat ze elkaar konden zien.
Maar ja, we moesten die dag van het erf af, dus verhuisden we de paarden toch naar de containers. Met Teun ging dat redelijk, hij was wel gespannen en wat onrustig maar legde zich toch bij de situatie neer. Bowie was echter een ander verhaal. Hij was compleet over zijn toeren, trapte tegen de schotten aan en probeerde op alle manieren uit de container te komen. Zo konden we hem niet achterlaten voor de nacht. Of Bowie raakte zelf gewond, of hij trapte de container kapot en ging over het land zwerven en naar de andere paarden een stuk verder op. En omdat ook Bowie in quarantaine staat, zou het leed dan niet te overzien zijn. Wederom veel onrust en angst en boosheid bij de andere pensionklanten.
Ondanks dat het eigenlijk niet de bedoeling was dat ze terug gingen, besloten we dat dit overmacht was. We hadden er alles aan gedaan om dit nog met stoom en kokend water te regelen maar het welzijn van onze paarden maakte toch, dat het nu niet ging lukken.
Uiteindelijk besloten we ze dan toch nog een nacht in de oude quarantaine stal te laten doorbrengen.
Gelukkig kalmeerde Bowie snel toen hij weer op zijn vertrouwde plek stond en konden we met een gerust hart, maar moe en erg koud, op huis aan.
Vandaag gaan we verder met het op orde maken met de locatie van Bowie en Teun. Hopelijk is alles op orde rond de middag, zodat we de paarden op tijd kunnen verhuizen en ze de tijd hebben om eerst te acclimatiseren voordat de avond valt.
Wordt vervolgd!