Het was weer is zo'n avond.. het was laat, hij keek op de klok en zag dat het iets na 3en was. Naast hem stond een half lege fles whisky. Hij sloot zijn ogen en zuchte diep. Hij haatte dit, deze angst, deze doodsangst waardoor slapen haast onmogelijk was. Hij wist dat hij anders was dan anderen en had geleerd dat te accepteren. De eerste keer was hij verbaasd geweest de keren daarna vooral bang. Hij had het nu een keer of 20 meegemaakt maar het wendde nooit. Hij verbaasde zich over de mensen van tegenwoordig, helemaal gefocust op smartphones, laptops, tablets. Als ze eens wisten wat hij wist... Hoe vaak had hij niet geprobeerd het ze te vertellen? Het uit te leggen? Maar in al die eeuwen was er nog nooit iemand geweest die hem geloofde. Ze dachten dat hij gek was, een tovenaar of zoals ze het tegenwoordig noemden psyschisch in de war. Hij had zich er bij neer gelegd, hij was anders, hij had een gave en die gave was hij steeds meer gaan haten. Hij had vaak relaties gehad maar het liep toch altijd stuk omdat ze hem niet begrepen, ze maakten er ruzie over. Moe als hij was wist hij dat zijn keuze om alleen te blijven de juiste was. Alleen kon hij beter nadenken, de dingen op een rijtje zetten, en het belangrijkste bedenken waar het was fout gegaan. Niemand zou hem geloven, niemand zou hem begrijpen, maar alleen al het feit dat er zoveel mensen met psyschische problemen rondliepen bevestigde wat hij al wist, ergens was er iets helemaal verkeerd gegaan. Ondanks al die huizen, auto's, smartphones, bitcoins, leken de mensen van tegenwoordig een stuk ongelukkiger dan vroeger. Hij vroeg zich af wanneer hij het gelukkigste was geweest. Als soldaat van Rome? Als boer in de middeleeuwen? Als president in de middeleeuwen? Hij zuchtte is diep en schonk zichzelf nog een glas whisky in. Hij had een beslissing genomen, zijn voorgevoel vertelde hem dat het wel is zijn laatste kans zou zijn. Hij zou zijn ervaringen, zijn levens op papier zetten. Misschien was het nog niet te laat, misschien zou hij er mensen mee kunnen helpen. Morgen zou hij beginnen, godzijdank was het in deze tijd mogelijk om vanachter je laptop miljoenen mensen te bereiken. Die social media had ook zo zijn voordelen. Hoeveel tijd hem nog reste wist hij niet, maar dat het wel is zijn laatste kans zou zijn wist hij zeker. En terwijl hij een slok van zijn whisky nam, kwam er een gevoel van totale tevredenheid bij hem op. Hij zette de fles weer in de kast en besloot dat het tijd werd om te gaan slapen. Morgen, morgen zou hij beginnen aan zijn poging om de wereld te veranderen. Hij kroop in bed en met een gelukzalig gevoel viel hij in slaap.