Lieve mensen, familie en vrienden,

Terwijl ik met blinde en waterige ogen achter het toetsenbord zit ervaar ik nu al emoties van geluk, dankbaarheid, gemis maar toch ook hoop. 
Hoe mooi zou het zijn als ik vanuit deze situatie die zo plotseling is gekomen mijn vrouw Renate kan bedanken en verrassen voor al die jarenlange liefde, onuitputtelijke toewijding en onzelfzuchtige zorg. Niet alleen voor mij maar voor het hele gezin.

Vanaf haar 16-jarige jeugdige leeftijd is zij die prachtige diamant in mijn leven waar ik zo dankbaar voor ben. Wat ooit begon in het Gronings dorpje Ten Boer heeft zich inmiddels al geruime tijd verplaatst naar het Brabantse dorpje Best. Samen hebben we onze drie zonen en onze dochter op zien groeien naar stabiele jonge volwassenen. Al die tijd heb ik me gericht op mijn studie en beroep als architect en later ook kunstenaar terwijl zij zich volledig gaf voor onze kids. We zijn op jonge leeftijd het huwelijksbootje ingestapt en hadden daardoor alle energie die nodig was om samen er het beste van te maken. Maar zoals in vele gezinnen was niet alles altijd rozegeur en maneschijn. Onze huisarts gaf al tientallen jaren aan dat mijn vrouw ook rust en tijd voor haarzelf moest nemen. Maar dat vond ze heel moeilijk waardoor het nooit verder kwam dan een advies. Egoïsme en zelfzuchtigheid zijn eigenschappen waarvan ik me niet kan herinneren die ooit bij haar aangetroffen te hebben. En dat siert haar enorm.

Maar in de laatste maanden van 2013 begon de kwetsbaarheid van het leven in ons gezin zichtbaar te worden door het grote verlies van haar vader en kort daarna mijn moeder. Begin 2014 volgde al snel met de constatering van een ernstige glaucoom op mijn beide ogen . Autorijden bleek gelijk al niet meer mogelijk. Ook werd ik noodgedwongen te stoppen met mijn zelfstandig beroep als architect. Schulden en een bijstandsuitkering waren de directe gevolgen van dit plotseling aan het licht komend gebrek.

De achteruitgang van mijn zicht ging enorm snel. In 2018 kon ik mijn vrouw en kids niet meer herkennen. En een jaar later was de blindheid honderd procent geworden. Een enorme impact op het hele gezin waarbij de zorglast en druk op mijn vrouw alleen maar toenam. Dat jaar verloor ze ook nog eens plotseling haar moeder. 

Maar ze bleef staand. Ze bleef zich meer dan honderd procent inzetten. Ze gaf alles wat ze kon. Iedere dag weer vanuit de liefde in haar hart.

Wat ben ik haar dankbaar hiervoor. Zo dankbaar. Samen hebben we gehuild. Maar gelukkig hebben we ondanks alles ook samen kunnen blijven genieten van het leven, van elkaar, van ons gezin en alle lieve mensen om ons heen. Door alles heen zijn we altijd dol op elkaar gebleven.

Op 19 juni aanstaande zijn mijn vrouw en ik 31 jaar getrouwd. Graag zou ik haar op deze dag willen verrassen met een aantal dagen heerlijk weg waarbij nu eens alles voor haar gedaan wordt en waar ze flink verwend wordt. Een heerlijke plek, een warm bad, heerlijk eten, geregeld vervoer en een deel zakgeld dat ze verplicht helemaal moet besteden aan haarzelf. Iets waar ze nu niet onderuit komt omdat ik dit hierbij met jullie afspreek.

Ik zal jullie op de hoogte houden via mijn facebook pagina. Mijn jongste zoon zal mij ook daarin helpen en ondersteunen daar waar nodig. Dit kan doordat ze zelf geen facebook pagina heeft.  

Voel je niet verplicht maar wees vrij om haar hiermee te zegenen. Misschien is het ook een leuk idee om haar op deze dag te overweldigen met kaarten met een persoonlijke boodschap. Je kunt dit dan sturen naar Renate Bos, Jacob van Heemskerkstraat 8, 5684CL, Best.

Hartelijk dank allemaal en een warme groet,

Eric Cornelis Bos