Mijn 22 jarige leven werd abrubt onderbroken door een diagnose die alles behalve dan verwacht was. Borstkanker.. Ik vind het nog steeds heel raar om hard op te zeggen. Maar vol goede moed en met een blik op 'beter worden' ging ik de strijd aan. Van onderzoek naar eicel punctie, naar operatie, naar chemotherapie, naar immunotherapie naar hormoontherapie het hele pakket kreeg ik mee! Nu ongeveer 8 maanden later gaat het op medisch gebied de goede kant op! De chemotherapie is klaar en de volgende borst operatie (om de expander die ergens tijdens de chemotherapie kapot is gegaan te vervangen) staat al bijna op de stoep.

Door dit hele circus van de afgelopen 8 maanden moest ik stoppen met werken, hierdoor verloren wij een deel van het inkomen en werd het iedere maand de eindjes aan elkaar knopen. 

Ondertussen is het zover opgelopen dat ik meerdere betalingsachterstanden heb, ik geen nieuwe afspraken bij zorgbehandelaren (zoals de tandarts of een fysiotherapeut) meer durf te maken, omdat ik bang ben dat ik de rekeningen niet kan betalen, en ik voor mezelf niet de benodigdheden kan kopen die ik nodig heb. Zoals goede bh's voor mijn nieuwe borsten, goed zittende kleding (nu er in totaal zo'n 20kilo af is begin ik dat wel te merken) en zelfs VOLDOENDE gezond eten is eigenlijk te duur.

Natuurlijk krijg ik steun van mijn familie maar de bedragen lopen steeds hoger op, volgend jaar weet ik dat mijn eigen risico niet onaangeraakt zal blijven. Dit is 385 euro waarvan in niet weet waar ik het vandaag moet halen en nu al over loop te stressen.

Zo zijn er nog meer puntjes van "achter stallig onderhoud" aan mij en in mijn huis, en merk ik dat ik steeds meer achter de feiten aan moet lopen.

Nu zou de tijd moeten zijn dat ik een beetje kan bijkomen van het afgelopen half jaar, hellaas is dat dus niet het geval. Met zoveel extra stress is het voor mij veel zwaarder dan dat nodig is. Mijn vriend en ik kunnen niet genieten van elkaar of bewust worden van wat we allemaal hebben meegemaakt de laatste tijd. Het hele idee dat ik (ondertussen 23 jaar) voor het leven ben getekend en nooit zeker zal zijn over mijn toekomst is iets waar ik maar moeilijk mee kan leven en dan is je zorgen maken om je financiële plaatje een extra zware last. 

Ik ben zelf absoluut niet van het om hulp vragen, en zeker niet aan vreemde, maar als je door een ziekte zo tegen de muur wordt gedrukt heb je eigenlijk ook niets meer te verliezen. Daarom zou ik u willen vragen of u mij wilt steunen in deze strijd door bij te dragen aan mijn onvoorziene- en zorg kosten. 

Namens mijzelf, mijn vriend en onze 2 honden wil ik u vast bedanken voor uw tijd, het lezen van mijn verhaal en mogenlijk uw bijdrage. 

Lees mijn hele verhaal op mijn blog die ik sinds februari bijhoud en waar je mij ook kunt blijven volgen. 

Www.22-en-borstkanker.blogspot.nl