In april 2018 maakte ik voor het eerst kennis met het land Rwanda (het land van duizend heuvels) en de Rwandese zusters. Na 5 jaar vertrek ik deze zomer opnieuw naar Rwanda om onder andere weer vrijwilligerswerk te doen bij de zustergemeenschap in Rubengera (westen van Rwanda). 
Vanuit de kerkelijke gemeente in Amerongen zijn er al jarenlang relaties met Rwanda, om precies te zijn sinds 1956. Het is uniek voor Nederland dat er een gemeenschap van zendingsdiaconessen is, die gevestigd is in Amerongen. 
De Nederlandse zendingsdiaconessen maken deel uit van een internationale gemeenschap waar ook de zustergemeenschap in Rwanda deel van uitmaakt. 

In 1994 zijn er 30 diaconessen als de genocide uitbreekt. Naar aanleiding hiervan is er een Rwandese groep naar Amerongen gekomen om bij te komen van de gebeurtenissen en na te denken over de toekomst.
In maart 1995 gaat de groep terug naar Rwanda en wordt een begin gemaakt met de bouw van een weesdorp. 
Tot begin 2016 heeft het weesdorp heel veel kinderen kunnen opvangen, maar toen moest het gesloten worden omdat de Rwandese overheid de weeshuizen niet meer nodig vond en er de voorkeur aan gaf kinderen in gezinnen te laten opgroeien. Het was moeilijk voor de zusters dit werk los te laten, maar het contact met vrijwel alle kinderen is er nog steeds. Een Rwandese zuster geeft nazorg aan de weeskinderen die in arme families terecht gekomen zijn, deze kinderen worden ondersteund door Nederlandse adoptieouders, totdat zij hun school- of beroepsopleiding hebben afgerond. 

De Rwandese zustergemeenschap staat iedere dag bol van activiteit. Naast de 42 zusters die in de gemeenschap actief zijn, zijn ook meer dan 100 medewerkers/gezinnen financieel direct afhankelijk van de activiteiten die door de zusters worden ontwikkeld.
De oude gebouwen van het weesdorp doen nu dienst als kleuterschool. Hier krijgen de jongste scholieren les, structuur en een goede maaltijd. Ook worden al de eerste woordjes Engels geleerd. Een deel van deze kinderen komt uit de armste gezinnen en heeft hulp nodig bij het betalen van schoolgeld, een uniform, materiaal en de schoolmaaltijd.  
Het is heel belangrijk dat deze kinderen de gelegenheid krijgen onderwijs te volgen, zodat ze goed voorbereid naar de lagere school kunnen en niet met een achterstand ten opzichte van hun klasgenootjes beginnen.
Begin 2020 is de basisschool (lagere school) officieel geopend. Op deze manier kunnen de kinderen vanaf de kleuterschool op hetzelfde niveau verder leren. Onderwijs is het krachtigste wapen om de wereld mee te veranderen, aldus Nelson Mandela. De zusters ondersteunen deze wijsheid ten diepste en dus gaat veel aandacht uit naar de scholing van de kleinsten tot en met de volwassenen.

De ouders van de kinderen worden nauw betrokken bij de school. Er zijn zelfhulpgroepen gevormd waarin de ouders met elkaar hun vragen en vreugden delen en samen sparen voor het starten van kleine projecten. Voor de armste ouders is dit een mooie manier om hun levensomstandigheden te verbeteren.
Ook het landbouwproject is enorm belangrijk. Elk jaar worden 150 boeren en vooral boerinnen opgeleid om hun land beter te kunnen bewerken, maar ook theoretische lessen te volgen, bijv. op het gebied van aidspreventie, omgaan met geld, en verzoening, een belangrijk thema na alles wat er in het land heeft plaatsgevonden. Ook deze boeren en boerinnen vormen zelfhulpgroepen, waarin beide bevolkingsgroepen samenwerken.

Begin mei 2023 is Rwanda geteisterd door hevige regenval met overstromingen tot gevolg. Daarbij zijn zo'n 5000 huizen verwoest en zijn er 130 mensen om het leven gekomen. De ramp vond plaats in de omgeving waar de Rwandese zusters wonen. Bij hen bleef de schade beperkt tot de verwoesting van een enkele hectaren landbouwgrond. De zusters proberen de getroffenen te helpen waar ze kunnen.

De zustergemeenschap bestaat nu uit ruim 40 zusters, die op allerlei terreinen werkzaam zijn: in verpleging, onderwijs, landbouw, diaconaal werk, in de kerk als predikante of evangeliste. 
De zusters proberen zelf inkomsten te verwerven o.a. door het maken van kaarten, waar ze de schors van de bananenboom voor gebruiken. 
Al met al ontwikkelt er zich veel in dit prachtige land, maar problemen zijn er ook nog genoeg: overstromingen, trauma’s, wantrouwen, armoede en volle gevangenissen… 
Er is hoop voor Rwanda door de vele gebeden en door de steun die geboden wordt. De zusters zijn dankbaar voor betrokkenheid vanuit Nederland.

Door inkomsten uit het guesthouse, door de verkoop van handgemaakte kaarten en doordat meerdere zusters een salaris inbrengen, kan de gemeenschap de kosten van het dagelijks levensonderhoud grotendeels zelf betalen. Voor de diverse projecten is financiële steun hard nodig en hartelijk welkom.

Ook jouw/uw bijdrage wordt bijzonder op prijs gesteld door de zusters, door de weeskinderen, door de moeders van baby's die voedingsondersteuning krijgen, door de ouderen die geholpen worden, door de boeren in de wijde omgeving en de mensen die geen onderdak meer hebben, vanwege de heftige regenval. Kortom: jouw/uw bijdrage betekent veel voor velen! 

Dank hiervoor!

Lieve groeten, Ruth

P.s. Zie voor meer en uitgebreidere informatie: Zusters in Rwanda óf als je meer verhalen wilt horen, ben ik altijd enthousiast om hierover te vertellen. :)