Mijn naam is Danielle van der Pligt,
Ik ben moeder van twee dochters Samiha van inmiddels 13 en Zeliha van bijna 15 jaar. In 2017 zijn mijn dochters en ik mee gegaan naar Turkije voor ''vakantie'' met mijn ex ondanks dat ik er geen lekker gevoel bij had. Op de laatste dag bleek dat hij niet van plan was terug te keren naar Nederland en was zijn bedoeling de kinderen in Turkije te houden. Ik werd nadat we een week zijn gegijzeld, onder grote druk en bedreiging teruggestuurd naar Nederland waar ik het eenhoofdig gezag zou moeten overdragen aan mijn ex. Ik had dit bijna gedaan vanuit mijn angstgevoel mijn kinderen nooit meer te zien. Terug in Nederland heeft de politie mij meegenomen. De autoriteiten hebben mij ondanks mijn angst weten te overtuigen dat als ik hiermee door zou gaan ze niks meer voor mij konden betekenen en ik mijn leven niet zeker zou zijn.
Ik ben gaan handelen en heb gebruik gemaakt van het Haags Kinderontvoeringsverdrag waar Turkije ook aan meedoet. John van den Heuvel heeft mij in het hele proces ondersteund (Zie voor de aflevering op Videoland seizoen 6 aflevering 4) Dit was een civiel proces van bijna een jaar. In dat jaar heb ik mijn kinderen nog een aantal keer gezien onder begeleiding, maar waren ze duidelijk beinvloed door hun vader en niet zichzelf. Op 3 oktober 2018 werd uitgesproken dat mijn dochters terug naar Nederland moesten en was dit voldoende bewezen. Echter heeft mijn ex vlak daarvoor de kinderen ontvoerd en houdt ze sindsdien onder de radar. Huiszoekingen hebben helaas nog niets opgeleverd. Zijn hoger beroep is afgewezen en door zijn eigen gedrag is het nu een strafzaak geworden. Hij staat op Interpol en de kinderen staan als vermist opgegeven.
In de afgelopen 6 jaar heb ik geen direct contact gehad met mijn dochters, zelfs geen foto. Wel ben ik een aantal keer benaderd met als doel mij over te halen zodat ik alsnog het gezag zou overdragen. Alleen dan zou ik weer contact krijgen met mijn dochters en mocht ik ze altijd op komen zoeken. Er werd steeds op mijn gevoel ingespeeld. Er werd zelfs gezegd dat mijn ex en mijn kinderen in Iran zouden verblijven en dat mijn ex erg ziek zou zijn en de voogdij over de kinderen naar de Iraanse staat overgedragen zou worden. Klinkt niet erg veilig...
De zaak zat volledig vast, totdat er op vrijdag 13 september van dit jaar een man met een gerechterlijke brief voor de deur stond. Mijn ex is een voogdijzaak gestart. Hij wil nu zoveel jaar later de voogdij opeisen. Als onderbouwing geeft hij aan dat de kinderen nu al zo lang bij hem zijn en het in hun belang is om in Turkije te blijven bij hun vader (die hun dus al jaren het contact met hun moeder en hun familie onthoudt en inmiddels tijd genoeg heeft gehad de kinderen te hersenspoelen). Je vraagt je waarschijnlijk af hoe dit mogelijk is en hoe het kan dat het recht nog steeds niet heeft gezegenvierd.
Wat betekent dit nu? Het betekent dat ik, na alle hoge kosten die ik in het verleden heb moeten maken om alle proceskosten en reizen voor de zittingen te kunnen betalen, nu opnieuw genoodzaakt ben om een advocaat in te schakelen. Ik zal dus wederom de kosten van een proces moeten betalen. Dankzij mijn eerdere doneeractie en alle lieve mensen die mijn hun steun hebben gegeven heb ik toendertijd alles kunnen bekostigen.
Ik vraag nu opnieuw steun in de vorm van een donatie, klein of groot alle beetjes zijn welkom.
Mijn dank is groot!