Vanmorgen belde Utrecht, de arts was erg geschrokken van Yamila. Ondanks de hoge dosering pijnstilling had ze het erg slecht, painface, hoge pols, klam, onrustig, soms paniekerig en stond niet op haar been. Bij het verband wisselen was te zien dat er enorm veel wondvocht was, dat de pees uit de wond kwam (afstoting) en dat de hechtingen bijna lossprongen. Na overleg besloten dat ondanks alle zorg er geen kans op herstel is.
De auto ingestapt en naar Utrecht, daar zagen we een drijfnatte Yamila, erg onrustig, trillen en wat wankel op de benen, volgens de arts ging ze met het uur zienderogen achteruit.
Na de nodige knuffels, bedankjes, helende woorden en tranen, heel veel tranen hebben we deze sterke, karaktervolle, en lieve oermoeder naar haar vriendinnen en merrieveulen laten gaan. Ze heeft gevochten als een leeuwin en was op.
Ik kan niet zeggen hoeveel verdriet er is maar ook rust dat ze niet meer hoeft te zwoegen.
Jullie zijn allemaal zo waardevol voor ons geweest met alle appjes, berichtjes, telefoontjes, donaties en gedachtes, het heeft ons zo goed gedaan.
Onze lieve merrie rent straks met haar merrieveulen rond op de eeuwige jachtvelden. We houden zoveel van haar.