Hoe vaak heb ik na een lezing niet de opmerking gehoord: “Dit heb ik niet op school geleerd’. Het ging dan om de kennis over wat geld is, waar het vandaan komt, hoe het komt dat acht superrijken in de wereld evenveel bezitten als 3,5 miljard mensen, of het wel zo normaal is dat je geld met geld verdient, hoeveel macht multimiljardairs hebben en hoe ze die macht gebruiken, over de verbinding tussen politiek en banken en nog veel meer onderwerpen die niet worden besproken tijdens de les tot en met op de Universiteit.

Het probleem daarbij is dat mensen zich niet kunnen voorstellen dat het anders kan met geld. De meeste mensen zijn echter dermate volgestopt met hoe het nu is en hoe normaal het is, dat de noodzaak om het anders te willen doen ontbreekt. Toch hebben we nu al eeuwenlang een geldstelsel dat er vooral voor de enkelen is en dat niet bijdraagt aan een menswaardige samenleving. Zij die het systeem exploiteren, weten dat al heel lang. In 1863 schreef de N.M. Rothschild & Sons Bank naar de partners in Noord Amerika:

“De weinigen die het systeem begrijpen, zijn dermate geïnteresseerd in haar winsten of zo afhankelijk van haar gunsten, dat er geen oppositie uit die hoek te verwachten zal zijn, terwijl anderzijds de grote massa, geestelijk onbekwaam om de enorme voordelen te begrijpen… de last (het systeem) zonder klachten zal dragen, omdat ze niet in de gaten hebben dat het systeem vijandig is aan hun grootste belangen.”

Deze 'geestelijke onbekwaamheid' is er niet van nature, ze wordt zorgvuldig in stand gehouden door op scholen niet de echte kennis over te brengen op de leerlingen. Zij moeten het bijvoorbeeld doen met ‘de week van het geld’, waarin aan alles behalve het leren nadenken over geld wordt geleerd. Jongeren worden afgericht op een maatschappij waarin het maken van winst en het hebben van een hoog inkomen voorop staan. Getraind op het lopen van de ‘ratrace’.

Het is geen wonder dat steeds meer jongeren hiervoor bedanken en geld en bezit afwijzen. Ze zoeken naar andere vormen en ontkomen desondanks vaak niet aan de greep van het geld. Als ze bijvoorbeeld er dan toch toe overgaan om een huis te kopen dan zitten ze in dezelfde dertig jaar schuldslavernij als hun ouders. Ook al is de rente laag, de huizen zijn zoveel duurder geworden. Dat die huizen zo duur zijn heeft alles te maken met hoe dit systeem is ingericht. Jongeren (en ouderen, die jong van geest zijn) kunnen zoveel meer dan uiteindelijk zwichten voor de druk van het systeem.

Ik ga daarom starten met workshops om mijn kennis over en ervaring met dit systeem en mijn onderzoek naar hoe het anders kan te delen en zo mijn bijdrage te leveren aan de nodige zelf bekrachtiging. Het is de bedoeling om in groepen van twintig te gaan werken. De drempel om deel te nemen moet mijns inziens zo laag mogelijk zijn, zonder het gratis te doen. Gratis is de grote illusie van deze tijd, we weten immers hoe en waarmee wij voor de ‘gratis’ diensten van Google, Facebook et cetera betalen.

Om studerenden jong en oud toch een reductie te kunnen geven waardoor de workshops betaalbaar zijn, doe ik een beroep op sponsoring. Door het succes met sponsoring voor mijn meest recente boek Geld in de Bijrol, heb ik het vertrouwen dat ook voor dit heel belangrijke initiatief een bijdrage door u wordt geleverd.