In juni 2018 kreeg ik (Leidy), na een drukke werkdag, een heftig fiets ongeval waarbij ik op mijn hoofd belandde.  Na 10 dgn ziekenhuis krabbelde ik weer op.

40 jaar geleden kreeg ik ook een ongeluk met ernstig hersenletsel, maar buiten het wekelijks hoofdpijn lijden om, krabbelde ik ook toen op en kon ik daarna aan mijn carrière beginnen,  uitgaan,  hobby's ontdekken, liefhebben en moeder worden. Kenmerkend voor mij was mijn ontembare energie.

Dat was ook mijn referentiekader 40 jaar later, bij die 2e klap. Het komt wel weer goed.... maar deze keer was en is het anders.  Door wilskracht,  eigenwijzigheid en eigenlijk alle rouwfasen te doorleven,  kan ik veel weer wel. Maar die moeheid,  overprikkeling, niet scherp cq vergeetachtig zijn, maar vooral die intense moeheid die bleef. En alles wat de medische wereld mij kon bieden waren "peuten" voor de acceptatie fase.....en die wilde ik gewoon overslaan. Maar accepteren of niet,  mijn leven werd anders, gesluierd zeg maar.....maar dan een sluier in mijn hoofd. Je ziet er niets van , maar je draagt het elke dag.

Steeds weer kwam Amerika cq Utah op mijn pad, eerst wimpelde ik het af met " het komt wel weer goed", maar uiteindelijk ben ik alles gaan lezen over, gesproken met en verdiept in cognitieve FX therapie die daar hoop maar vooral enorme verbeterings resultaten geven bij het post-commotio-syndroom, mooi woord voor die sluier in je hoofd. Waarbij de ervaringsdeskundigen mij vooral over de streep trokken. 

En ik ga dus ook!!! 4 mei in 2020 hoop ik daar te beginnen met de therapie. Ik ben hoopvol maar ook reëel,  2 klappen op je hoofd is natuurlijk niet handig.  Maar die sluier optrekken maakt het leven wel weer zonniger. 

Helaas wordt deze therapie nog niet vergoed door de zorgverzekeraars ondanks de evidence based díe er ondertussen over is en zijn alle kosten voor jezelf.  En dat is veel, heel veel, €13.000 . Om al het spaargeld van ons gezin hier voor te gebruiken,  valt mij zwaar en is ook ontoereikend.  Dus laat ik mijn comfortzone los en vraag hulp aan wie wil of kan doneren en mij wil helpen om dit te verwezenlijken. Alle kleine beetjes helpen.

Ook hier had de Corona invloed op en heb ik mijn reis/therapie verschoven naar 19 oktober,  hopende dat dit haalbaar is. Tis niet anders en de keuze om te gaan staat en zal ik ook zeker doen. 

Daarom bij deze doneeractie de datum ook maar opgeschroefd. Ontzettend veel dank!!! voor wat ik al heb gehad (Zo hartverwarmend) en staat vast op de spaarrekening te wachten op. 

Alvast bedankt