Ik ben een jonge vrouw, die na ruim 6 jaar opgesloten te hebben gezeten in huis, probeert een leven op te bouwen, waarin ik het gebroken beschadigde kind in mij een plaats kan geven.

ik ben opgegroeid in een onstuimig gezin waar geweld normaal was, waar ik heb geleerd te overleven in plaats van te leven.
vooral waar ik heb geleerd dat je er altijd alleen voor staat, en liefde een leeg woord was.

ik heb hulp gezocht en gekregen in de reguliere ggz, meermaals vanaf 12 jaar onder behandeling ben geweest, en de laatste 15 jaar meermaals meerdere maanden in klinieken heb verbleven, omdat het simpelweg niet goed met me ging.

ik heb talloze diagnoses gekregen door de jaren heen, maar hetgeen waar ik zelf het meest last van heb is angst.

elke dag voor 6 jaar aan een stuk bang zijn, de fight flight modus die ik als kind gedwongen heb moeten ontwikkelen is nooit meer uit mijn systeem gegaan.

dit uit zich al jaren in bang zijn om het huis uit te gaan, bang om onder mensen te zijn, bang zijn om te eten,drinken( non alcohol),bang in de auto, bang op de fiets, bang voor onverwachte en harde geluiden,bang om op te staan,bang om emoties te voelen en vooral bang om iemand te vertrouwen.

Ik heb van kinds afaan al veel met dieren gehad, vooral omdat die je niet opzettelijk pijn doen, kwetsen en teleurstellen.

ik heb in mijn ontwikkeling van oa dagelijkse dingen lang stil gestaan, ik heb oa geen rijbewijs, ik ben afgekeurd al vanaf 18 jaar door de trauma's en diagnoses.

ik heb na de 15 jaar reguliere zorg, nu als laatste optie alternatieve wijze ontdekt ( oa Hypnotherapie ed) nu blijkt dit een schot in de roos te zijn, en tot nog toe heel goed te gaan, ik kom zelfs weer stukje bij beetje buiten, en onder de mensen ( al blijft dit knokken).

ik ben erachter gekomen door deze manier van therapie dat mijn jeugd ervoor gezorgd heeft dat ik tussen 4 muren gevangen zat, alsook in mijzelf.

ik vind deze stap onwijs moeilijk om te zetten, maar om verder te kunnen gaan met mijn herstel heb ik hulp nodig, omdat ik dit niet alleen kan dragen.

ik zou heel graag een "normaal" leven kunnen opbouwen waarin ik eindelijk vrijheid kan ervaren, op de fiets boodschappen kan doen, een rondje kan wandelen, en wellicht ooit auto kan gaan rijden...

zoals eerder verteld krijg ik nu goede hulp van niet standaard geneeswijze en dat kost geld... ik heb het al die tijd zelf kunnen dragen wat niet gemakkelijk ging, maar nu lukt dat echt niet meer, om verder te kunnen met herstellen heb ik financiële hulp nodig, om naar therapie te kunnen blijven gaan, gezien er meerdere trauma's zitten is dit helaas niet met 10 behandelingen geholpen, maar dit is een jaren traject, ik ben een vechter ik wil niet opgeven, maar financieel gezien kan ik niet anders zonder hulp...

help me alstjeblieft het gebroken kind in mij te repareren.