Voorheen hebben we 17 jaar gewoond in een hele mooie flat in Heerlen. Helaas hadden we een dronken en vervelende buurman die mijn vriendin steeds lastigviel en uiteindelijk mishandelde. Daardoor waren we genoodzaakt een veiligere plek te vinden. Mijn vriendin is 74 en licht dementerend. Ik ben 48 en door gebroken nek niet meer werkzaam en daardoor nu mantelzorger. We krijgen AOW met partnertoeslag en daarmee kunnen we het altijd keurig redden. Helaas heeft die verhuizing veel geld gekost maar het is gelukt. Het nieuwe appartementje was in ieder geval rustiger en we hebben er een jaartje gewoond. Het was wel wat klein, daarop adviseerde een hulpverlener ons toch een groter appartement. Dat is bovenstaande geworden. Hadden we het maar NOOIT gedaan. Door hergebruik van veel dingen o.a, laminaat etc. was ik toch in staat om er iets redelijks van te maken en de verhuizing hiernaar toe heb ik in mijn eentje gedaan in een oude kleinere auto. Ik was trots dat me dit was gelukt. Toch kregen we al snel te maken met de mentaliteit in deze flat. Die strookt niet helemaal met de onze. Het is in Kerkrade, en daar kom je als buitenstaander sowieso al moeilijk tussen. Dit zijn voornamelijk ouderen boven de 76 en leggen op alle slakken zout. Voorbeelden: de berging was niet netjes genoeg opgeruimd, de hondjes liepen overdag op het terras en men had gezien dat er een keer een hondje zijn behoefte had gedaan...(welke we direct hadden opgeruimd), PMD zakken die voor onze deur werden gelegd die niet van ons zijn, briefjes aan de deur dat er rommel in de gang ligt, Vloekende en tierende mensen aan de deur. Zelf eenmaal de politie voor overlast, wat bleek, ik heb kinkhoest en daar hadden de buren last van. Om niet een verkeerd beeld van ons neer te zetten, wij zijn geen associale mensen en willen niemand tot last zijn. Ik zal nooit veel lawaai maken en speel bas- en gitaar via headset en de televisie staat vaak zo zacht mogelijk. Alleen hebben de mensen hier teveel tijd om alles en iedereen in de gaten te houden en aangezien ik dan nog maar 48 ben denken ze mij wel klein te krijgen. Door ervaringen uit het verleden hebben zowel mijn vriendin als ik PTSS en deze situatie triggert alleen maar. De woningstichting is bereid mee te denken aan een oplossing en geven ook wel toe dat deze plek niet de juiste is voor onze omstandigheden. Waarom dan deze hulpvraag? Normaal gesproken kunnen we ons prima redden met onze AOW en hebben ook geen schulden uitstaan. Maar een lening is niet mogelijk gezien de leeftijd van mijn vriendin. Werken is voor mij niet mogelijk omdat ik zoveel mogelijk op haar moet letten en we anders ook weer gekort worden op diverse toeslagen, waardoor we nog moeilijker komen te zitten. 2018 was voor ons een heel vervelend jaar. Onze kater werd ernstig ziek en moest geopereerd en is uiteindlijk overleden, tot overmaat van ramp begaf ook nog juist onze auto het en was onherstelbaar kapot. Daardoor hebben we nog niet de mogelijkheid gehad te sparen. Terwijl we heel sober en zuinig leven. Maar de lasten zijn hier ook veel te hoog voor mensen met ons inkomen. Daarin heeft de betrokken hulpverlener zich behoorlijk vergist. Het enige wat nu van belang is, in het belang van haar en mijn gezondheid, is zo spoedig mogelijk verhuizen naar een goedkoper appartement in regio in een arbeidersbuurt. Dat is toch voor ons passender dan tussen de senioren. Alleen nu ontbreken de financiele middelen om dit te kunnen realiseren. Ook omdat blijkt dat ik een hartruis heb bij de aortaklep en daaraan vermoedelijk zal worden geopereerd. Dat herstel zal enkele maanden duren, dus ik zal de hulp in moeten schakelen van anderen. Wie o wie kan ons helpen? Alvast bedankt!
Update. Zoals het er nu voor staat kunnen we per 1 maart een nieuw appartement krijgen in Heerlen. Hiermee valt hopelijk een boel stress van ons af. We zullen wel met helemaal niets het weer moeten opbouwen, maar dat zien we dan wel weer.
P.s. anonieme gever, BEDANKT!