Dagelijks loop ik, kleine stukjes, helaas doordat ik beperkt ben in lopen door de ziekte MS, spasme in beide benen.
Een gehandicapten parkeerkaart heb ik inmiddels, een elektrische fiets ook. Alsnog ergens aankomen en dan maximaal 100 meter te kunnen lopen zet geen zoden aan de dijk.
Mijn bewegingsvrijheid vergroten is een doel wat ik heb. Even een stukje wandelen in het park en samen met Jurre de eendjes voeren.
Met Lotte naar het schoolplein zodat zij daar heerlijk kan spelen.
Met Wesley naar de nieuwe school lopen om hem te brengen en te halen.
Op de markt tussen de kraampjes door en niet bang zijn voor de drukte om dan te vallen.
In de winkel zelf bedenken wat ik in een tasje doe, in een kleidng winkel neuzen tusen de aanbiedingen.
Allemaal beperkingen wat ik nu niet meer doe omdat ik dat niet meer kan, helaas.
De Roddick is een step waar ik op kan blijven zitten, met een accu die kan ondersetunen om kleine stukjes wel te kunnen lopen, denk aan in het bos, het park, de winkel.
De bewegingsvrijheid neemt toe terwijl ik gewoon blijf bewegen. Want door het steppen beweeg ik mijn benen, zonder dat ik mijn lichaamsgewicht mee hoef te torsen. Wanneer ik niet meer verder kan steppen, dan kan ik de accu aanzetten en geef ik gas.