Ik hoop dat u zich de tijd wilt nemen om ons verhaal te lezen!
"Education is the most powerful weapon which you can use to change the world" een gezegde van voormalig president van Zuid-Afrika, Nelson Mandela. Woorden met een grote betekenis en lading. De woorden die mij inspireren om momenteel deze crowdfunding op te zetten. Ik wil deze gelegenheid aangrijpen om u voor te stellen aan Chioma (Chichi) een Zuid-Afrikaans meisje met een veelbewogen verleden. Een meisje die ik, mijn familie en mijn vrienden in onze harten hebben gesloten. Een meisje die het als geen ander verdient om te werken aan haar toekomst, haar eigen bestaan.
Mijn naam is Shannon Dalemans onlangs afgestudeerd Social Worker. Als Social Worker werk ik met en voor anderen met het doel om het best uit de ander te halen. Het zien van succes, geluk en een glimlach bij de ander is wat mij blijft motiveren om mijzelf te blijven ontwikkelen. Gedurende mijn studie heb ik de kans gekregen om mijzelf als Social Worker op internationaal gebied te ontwikkelen. Deze kans heb ik met beide handen aangegrepen. Ik heb er in 2016 en 2017 voor gekozen om tijdelijk te wonen en werken in Zuid-Afrika. Zuid-Afrika was voor mij de ultieme ervaring waardoor ik als persoon en als professional enorm ben gegroeid. Ik heb binnen verschillende projecten in de stad van Kaapstad en het township Khayelitsha mogen werken. Ik heb veel gezien, veel meegemaakt, veel moeten verwerken en veel moeten leren. Ik heb echt iets voor anderen kunnen betekenen en vooral mijn kennis in de praktijk kunnen uitvoeren en overbrengen op de lokale bevolking.
Een van de plaatsen waar ik werkzaam ben geweest is een opvangtehuis voor straatmeisjes. In dit tehuis wordt onderdak geboden aan meisjes die geen thuis hebben of waarvan ouders geen zorg kunnen/willen dragen voor het kind. Ieder meisje met een enorme rugzak, met een verschrikkelijk verleden waar ik geen eens een voorstelling van kan maken. Maar ieder zo onwijs positief, sterk en vechtlustig. Tijdens mijn werk in dit kindertehuis heb ik de kans gekregen om kennis te maken met Chichi, een bijzonder meisje van nu 18 jaar met onwijs veel talenten en capaciteiten. Een meisje met een verschrikkelijk verleden en een leven in angst. De biologische vader van Chichi is geboren in Nigeria. Er is meerdere malen aangegeven door kennissen, vrienden en Chichi zelf dat vader plannen heeft om haar mee te nemen naar Nigeria om haar vervolgens in de prostitutie te laten werken om genoeg geld te verdienen voor de familie. “Een meisje met een lichtere huidskleur is veel geld waard in Nigeria” werd mij door enkele collega’s medegedeeld.
Met deze gedachten in haar achterhoofd probeert Chichi zich toch vast te klampen aan waanzinnig mooie wensen en dromen. Elke dag staat ze positief op en probeert ze het meest uit haar dag te halen en het beste uit haar zelf. Vanaf het eerste moment dat ik Chichi leerde kennen was ik verliefd op haar persoonlijkheid. Niet lang heeft het geduurd voordat ze voor mij echt als familie voelde, iemand waarvoor ik door het vuur ga.
Start 2017 kreeg ik het nieuws dat Chichi het kindertehuis moest gaan verlaten. Daar zij de leeftijd van 18 jaar zou gaan bereiken wordt er plaats gemaakt voor andere meisjes en dient zij terug te keren naar familie of een eigen bestaan, in dit geval de straat. Ondanks het grote gevaar dat de zorg van vader met zich mee brengt is Chichi bij haar vader moeten gaan wonen. Chichi heeft geen familie die voor haar kan zorgen, om te overleven kon zij kiezen voor de straat of haar vader, een keus die geen enkel kind dient te maken. Chioma vertelde mij op de dag dat vader haar kwam ophalen dat ze bang was, ze had angst voor wat haar bij vader te wachten stond. In dit moment kon ik niet meer voor haar betekenen dan een telefoon kopen met beltegoed en hopen dat zij mij kon bereiken indien er bij vader thuis iets uit de hand zou lopen. Diezelfde avond kreeg ik een meneer aan de telefoon. Deze meneer claimde van de politie te zijn en heeft enkele bedreigingen geuit dat wanneer ik het contact met Chichi niet zou verbreken hij “mij zou opzoeken en het recht zou zetten”. Ik ben direct naar de politie gegaan om na te gaan wie deze meneer was en dit bleek de vader van Chichi te zijn. Helaas konden er geen concrete acties ondernomen worden en stonden we opnieuw voor een angstige periode. De dag na dit incident kreeg ik in de avond telefoon van een vreemd nummer, Chichi belde mij met een telefoon van een ander. Ze vroeg mij snikkend of ik haar kon ophalen, het was thuis uit de hand gelopen en ze heeft 4 uur lang gereisd om terug in de buurt te komen van de plaats waar ik verbleef. Ik heb Chichi dezelfde avond nog opgehaald en zijn direct naar het politiebureau gegaan om ons verhaal uit te leggen. Hier werd ons mede gedeeld dat ik voor Chichi mag zorgen tot dat er uitsluiting gegeven zou worden door de Social Worker van het politiebureau. Chichi had geen kleding, geen slaapplek, was vies omdat ze niet mocht douche en had honger. Geen moment heb ik getwijfeld om dit meisje, wat voor mij familie is, onder mijn hoede te nemen. Ik en mijn familie hebben haar voorzien van een nieuwe garderobe, ik heb haar ingeschreven bij het huis waar ik verbleef en betaalde extra huur en ik heb haar gevoed. Maar het aller belangrijkste wat ik haar heb kunnen geven was warmte en liefde.
In de periode dat Chichi bij mij heeft gewoond heb ik haar de mogelijkheid kunnen geven om samen met mij te werken aan haar dromen. Chichi’s droom is om kinderen die in dezelfde situatie hebben geleefd of leven als zij, te ondersteunen, helpen en begeleiden. Ze wilt kracht putten uit haar levenservaringen en dit omzetten in iets positiefs, iets wat vele kan helpen om net zo hard te vechten, sterk te zijn en niet op te geven. Samen met enkele projecten waar ik werkzaam ben geweest heb ik Chichi kennis mogen laten maken met het vakgebied van een Social Worker. De manier waarop zij haar ervaringen in heeft gezet om kinderen te inspireren is bijzonder. Haar gevoel van een ander helpen is door deze periode alleen maar gegroeid. Chichi, iemand met intelligentie, een hart van goud en genoeg capaciteiten om geweldig werk te verrichten voor haar volk, maar iemand die helaas nooit een eerlijke kans heeft gekregen om deze kwaliteiten verder te ontwikkelen en te gebruiken. Iemand die deze kans ook niet zal krijgen als zij niet de juiste ondersteuning krijgt en de liefde en familie die zij verdient.
Naast de fijne momenten hebben we ook minder leuke momenten gekend in deze periode. In mei 2016 moest ik helaas terug naar Nederland vertrekken om af te studeren. Zonder mijn studie zou ik Chichi niet kunnen helpen. Ik heb voor een tijdelijke oplossing kunnen zorgen om Chichi veilig te stellen. Er is een kindertehuis waar Chichi voor een tijdelijke periode kon verblijven tot dat ik terug was om alle zaken rondom haar ID-kaart en paspoort te regelen. Daar Chichi in Juni 2017 pas 18 jaar zou worden kon er, zonder toestemming van vader, geen ID-kaart en paspoort aangevraagd worden. Deze documenten hadden wij nodig om een visum aanvraag voor Chichi in te dienen om in Nederland te verblijven, de plek waar ik haar kan ondersteunen, liefde kan geven, een familie kan geven en vooral voor haar kan zorgen.
Juni 2017 ben ik wederom terug gerezen naar Zuid-Afrika voor Chichi. Toen ik arriveerde in het kindertehuis kreeg ik opnieuw een gebroken meisje te zien. Ze was moe, mentaal uitgeput en leefde nog steeds in angst. Angst voor haar toekomst, angst om mij te verliezen. Ze was moe omdat ze niet kon slapen, ze had geen energie omdat ze alleen maar piekert. Een meisje van op dit moment nog 17 jaar met een verschrikkelijk verleden en deze angsten is niet iets wat gezond genoemd kan worden. Dit zijn geen zaken waar een 17-jarig meisje zich mee bezig moet houden. Op dit moment realiseerde ik mij “dit meisje moet rust”. Chichi verdient rust, een plek wat ze thuis kan noemen, een geordend leven en een plan voor haar toekomst.
Augustus 2017 kregen wij eindelijk goed nieuws, er werd een toeristenvisum afgegeven waardoor we de mogelijkheid kregen om 3 maanden terug te keren naar Nederland. Voor mij was dit op dit moment een ultieme kans om te zorgen dat ik geld kon sparen voor ons en onze toekomst. Chichi kreeg in deze maand een nieuwe familie, mensen die enorm veel om haar geven en zich volledig voor haar en haar toekomst willen inzetten. Mijn ouders hebben dit meisje in hun armen gesloten, in hun harten opgenomen en in ons huis binnen gelaten alsof het hun eigen dochter is. Mijn zus en schoonbroer hebben financiele ondersteuning geboden omdat zij zo ontzettend veel geven om Chichi en zij zien hoeveel Chichi voor mij betekend. Een familie die Chichi nooit heeft gehad, iets waar ze altijd van gedroomd heeft.
Helaas moesten wij in november 2017 terug keren naar Zuid-Afrika. Om dit te bewerkstelligen heb ik thuis mijn auto verkocht om wat extra geld te hebben voor de periode die ons te wachten stond. Ik ben gaan solliciteren voor baantjes in Kaapstad, helaas is dit zeer moeilijk voor buitenlanders. Ik moest dus leven van het geld dat ik gespaard had en hopen op een bijzonder moment dat wij een visum voor Chichi kunnen krijgen om haar eindelijk te laten werken aan haar toekomst.
Ik kan mij voorstellen dat het moeilijk te bevatten is wat dit meisje voor mij betekend en hoe ver ik, als 24-jarige, bereid ben te gaan om dit bijzondere meisje een toekomst te geven. Chichi heeft een hart van goud, ze geeft om iedereen, ziet iets positiefs in elk persoon en is bereid om ieder te helpen. Haar vechtlust, positiviteit, energie en lach motiveert mij als persoon om het best uit mijzelf te halen. Chichi heeft zo veel dingen meegemaakt, van overleven op straat tot zeer persoonlijke zaken waar menig van ons zich geen voorstelling van kan maken. Ze heeft moeten toezien dat haar vader haar niet wilt onderhouden, dat er geen liefde is en dat haar vader wel voor haar broertje kan zorgen. Voor Chichi betekende dit dat zij moest opgroeien in 7 verschillende kindertehuizen. Vader kwam en ging, gaf haar hoop om thuis te wonen om haar vervolgens weer elders onder te brengen. Ze is mishandelt, lichamelijk en geestelijk en nog steeds staat zij rechtop en heeft ze hoop. De liefde die zij geeft voor alles wat ik en mijn familie voor haar doen is waanzinnig. Voor ons voelt het niet als hulp of ondersteuning, voor mij en mijn familie voelt dit als ‘normaal’, iets wat iedere familie voor elkaar zou doen, iets wat je doet voor mensen die je lief hebt. Ik begrijp als een ander deze band die ik, alsmede mijn familie, heb met Chichi niet kan begrijpen. Men stelt dat je familie bent wanneer je bloed gerelateerd bent of erkend bent bij de wet. Helaas is er voor ons geen mogelijkheid om Chichi te adopteren vanwege haar leeftijd, anders had ik dit met liefde gedaan. Maar dit betekend niet dat zij niet net zoveel familie is als dat mijn bloed gerelateerde zus is. Chichi is vanaf het moment dat ik haar heb ontmoet, mijn grootste motivatie geweest om hard te studeren, te vechten voor mijn plek in de maatschappij en te werken aan mijn toekomst. Ze is een inspiratie voor mij als Social Worker en zij geeft mij moed om het beste uit mijzelf als persoon en professional te halen.
Met deze actie wil ik ieder van jullie vragen om ons te ondersteunen bij het proces om Chichi in Nederland naar school te kunnen laten gaan. Een proces waar ik nu al 1,5 jaar mee bezig ben. Om Chichi in Nederland te kunnen laten starten met school is er een verblijfsvergunning nodig. Om dit te bewerkstelligen dient zij een flinke som geld te hebben om aan te tonen dat zij in staat is om onderwijs te kunnen volgen.
Ik hoop oprecht, uit het diepst van mijn hart dat een ieder die ons verhaal heeft gelezen, ons wilt ondersteunen in dit proces. Iedere kleine bijdragen zal een groot verschil voor ons maken en zal ons eindelijk de mogelijkheid geven om in mei 2018 terug naar Nederland te verhuizen. Chichi is dan weer omringd met een familie, ze kan werken aan haar toekomst en kan eindelijk de rust vinden die zij nog nooit in haar leven heeft gehad.
Ik wil jullie bedanken voor het lezen van ons verhaal en ik hoop dat wij samen een verschil kunnen maken in de toekomst van dit meisje.