Lieve mensen, 

Mijn naam is Nicci, ik ben 47 jaar oud en trotse alleenstaande moeder van mijn 11 jarige zoon Nick, de allerliefste en mooiste zoon die ik me kan wensen.  

Al jaren had ik last van steeds meer vermoeidheids- en pijnklachten, die uiteindelijk zo erg waren dat ik niet meer kon traplopen en me op een kapperskrukje door het huis voortbewoog. Niet in staat het huishouden te doen. Wanneer m’n zoontje op school was,  sliep ik zodat ik er voor hem kon zijn wanneer hij weer thuis kwam. Ik werd afgekeurd voor werk en kon m’n sociale leven niet onderhouden. Ik was helemaal op... 

Na jaren van overleven  kreeg ik vorig jaar zomer als donderslag bij heldere hemel de diagnose. Ik heb uitgezaaide borstkanker, inmiddels in het stadium dat het niet meer te genezen is. Jarenlang heb ik mezelf naar beneden gehaald en me afgevraagd wat er toch met me aan de hand was. Ik voelde mezelf een zwakkeling en was boos op mezelf omdat ik niet kon doen wat er in mijn hart leefde en mijn talenten niet meer kon gebruiken zoals ik dat wilde. Simpelweg omdat ik al die jaren ziek was zonder dat ik het wist. 

Ik ga niet beter worden, maar wil de tijd die ik heb zoveel mogelijk uit het leven halen. Daarom vraag vraag ik jullie geld te doneren voor de volgende kosten: 

- Hyperthermie (300 euro per keer, iedere 3/6 weken) 
- Infusen: non-toxische chemo als vitamine c en infusen ter ondersteuning en versterking van mijn immuunsysteem 
- Versterken en sterk houden van mijn immuunsysteem door (prijzige!) supplementen speciaal voor kanker en CBD-olie, accupunctuur en opbouwen van mijn conditie onder begeleiding 
- Coaching en begeleiding/cursussen om een positieve mindset te houden
- Ontspanning in de vorm van mindfulness, yoga, 
- Notariskosten om alles voor mij en Nick zo goed mogelijk vast te leggen voor nu en later 
- Opknappen en aanpassen van mijn huis om optimaal te genieten en hier te kunnen blijven wonen 
- Vakantie met Nick 
- Gezellige uitstapjes en avonturen met Nick
- Fotoboeken, film en geluidsopnames voor Nick, waaronder samen zangles en opnemen van lied samen
- Hopelijk voor in de verre toekomst... Geld voor een mooie begrafenis in de lijn en stijl zoals we het leven gevierd en gedeeld hebben en een mooie laatste gedenkplek

Hieronder wil ik graag verder uitleggen hoe ik in het leven sta en waar jullie donaties aan besteed zullen worden. De diagnose borstkanker zonder kans op genezing was een enorme klap, waarbij mijn eerste gedachte direct uitging naar mijn zoon. Ik kan en wil hem niet nu al achterlaten! Ik heb hem al die jaren alle liefde gegeven en er alles aan gedaan om hem een liefdevolle en gelukkige jeugd en start in het leven te geven. Iets dat ik zelf helaas nooit heb gehad. Ondanks mijn traumatische jeugd (waar ik PTSS aan heb overgehouden)  heb ik een eigen leven op weten te bouwen. Maar toen ik de diagnose kreeg, voelde ik eens te meer dat ik vooral heb overleefd en nog veel te weinig echt geleefd! En de moeder zijn van Nick wil en kan ik nog lang niet opgeven.

De zwangerschap van Nick heeft me destijds nieuw leven en geluk gebracht. We waren vanaf het begin heel close en zijn dat nog steeds. Toen Nick 4 jaar was, zijn z’n vader en ik helaas uit elkaar gegaan. Er brak een moeilijke en verdrietige tijd aan voor Nick en mij. Ik was vastbesloten daar het allerbeste van te maken voor Nick en het is ons inderdaad gelukt van alles een kleurrijk feestje te maken en te genieten van de kleinste dingen.  We proberen overal het beste uit te halen en mooie avonturen te beleven samen.  

Jullie kunnen je misschien voorstellen dat het voor mij ondenkbaar, nee onmogelijk, is om mijn zoon achter te laten. Na de diagnose heb ik Nick gerust kunnen stellen door hem te vertellen dat ik het type moeder ben die in staat is een auto op te tillen wanneer haar kind eronder ligt. En in feite heb ik dat al die jaren gedaan… Zonder dat ik t wist heb ik voor hem gezorgd terwijl ik al kanker had. Met dat besef twijfelde ik niet meer aan mezelf, ik was niet zwak, maar juist een enorm krachtige vrouw en moeder die door en voor haar liefde voor haar kind nog steeds rond loopt!

Enige tijd na de diagnose vertelde Nick me dat als ik zou overlijden het dan voor hem nooit meer gezellig zou zijn. En dat hij niet meer verder zou willen leven als ik er ook niet meer ben. Ik praat hier veel met hem over en het heeft een enorme drang in me aangewakkerd om alles uit t leven te halen wat er in zit samen met hem. Om het leven te omarmen samen met Nick, om het leven te vieren en haar als bondgenoot te zien. En oud en nieuw zeer en verdriet zo veel mogelijk los te laten. Om een berg aan mooie herinneringen verder op te bouwen waarop we kunnen steunen, kracht putten en een lach vinden wanneer dat nodig is. Daarom ben ik onlangs samen met Nick met HET LEVEN getrouwd! 

Naast mijn enorme levenslust en voel ik vooral het besef: ik BEN NIET mijn ziekte, maar ik ben een sterke moeder en vrouw. Ik wil niets liever dan aan de kant van het leven te blijven staan en te blijven zo lang en zo gezond mogelijk. Om meer dan ooit overal een feestje en avontuur van te BLIJVEN maken samen met Nick en degenen die ons lief zijn voor nu en als herinnering voor later.... Om de moeder te zijn en te blijven die ik altijd ben geweest in de grote en kleine dingen.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken is er weinig passende hulp en zorg vanuit de overheid in onze situatie en ben ik genoodzaakt terug te vallen op zogenaamde mantelzorg. Maar waar is die mantel als je geen partner en geen familie hebt om op terug te vallen? Ik heb een aantal vriendinnen die naast hun drukke werk en gezin mij en Nick zo goed mogelijk helpen, maar ze wonen niet allemaal dichtbij en eigenlijk heb je in een situatie als deze een heel leger nodig, een liefdesleger... Zeker nu ik niets liever wil dan LEVEN en te genieten van wat er nog allemaal WEL is, kan ik alle hulp gebruiken. 

Inmiddels ben ik er ook achter dat dokters je weliswaar informeren over je ziekte en je behandelen en medicatie geven,  maar dat je zelf verantwoordelijkheid moet nemen voor je kwaliteit en tijd van leven. Dat je mentale staat, hoe jij en anderen tegen jezelf en over/met je praten, je omgeving en hoe en waarmee en met wie je je tijd invult letterlijk van levensbelang zijn. Hiervoor heb ik een training van 4 weken gevolgd in Duitsland voordat ik aan de reguliere chemotherapie in Nederland ben begonnen, iets waar ik nog steeds profijt van heb. 

Er is een heel scala aan behandelingen die je fysiek en mentaal sterker maken, maar die ondanks de goede resultaten in andere landen als Duitsland nog niet in Nederland worden voorgeschreven. En indien wel, niet vergoed worden door de verzekering, of alleen in bepaalde onderzoeken of voor beperkte doelgroepen. Een van die methodes is hyperthermie. 

Ik heb ervoor gekozen naast met het traject van chemo en auto-immuun therapieën die door mijn behandelend arts zijn voorgeschreven ter aanvulling op deze reguliere behandelingen hyperthermie te volgen. Dit is een behandeling waarbij de tumor en uitzaaiingen ieder gedurende minstens een half uur lokaal worden verwarmd tot 40  á 43 graden waardoor de kankercellen beschadigen of afsterven, en het op deze manier ook de werking van de chemotherapie versterkt en op de korte en lange termijn bijwerkingen van chemotherapie en met name doelgerichte/immuuntherapie aanzienlijk verminderen. Ik heb zelf ervaren hoe effectief deze therapie is en dat het de werking van de chemo en immuuntherapieën heeft versterkt! De uitzaaiing in mijn lever is niet meer op de scan terug te zien!

Helaas wordt hyperthermie in mijn geval niet vergoed en zijn de behandelingen erg kostbaar (300 euro per keer per 3 weken). Ik krijg voor de rest van mijn leven iedere 3 weken immuuntherapie en idealiter zou ik hierna de benodigde hyperthermiebehandeling nemen. 

Nick wordt deze zomer 12 jaar en gaat dan naar de middelbare school, stap voor stap zal hij uitgroeien van een lieve zorgzame jongen naar een man. Natuurlijk hoop ik dat en alle mijlpalen in het leven samen met hem mee te mogen maken, wie weet zelfs mijn kleinkinderen te mogen leren kennen.  Het is voor mij nu het allerbelangrijkste om een goede moeder voor hem te zijn en hem alles mee te geven wat een moeder haar kind maar kan meegeven. In mijn situatie houdt dat in dat ik moet zorgen dat mijn fysieke en mentale conditie zo goed mogelijk blijven. Dat ik zo lang mogelijk aan de lichte, positieve kant van t leven blijf en dat ik er voor Nick kan zijn om te praten over de moeilijke dingen in onze situatie. Een positieve mindset en een zo goed mogelijke fysieke conditie weer opbouwen zijn daarvoor heel belangrijk.  Denk hierbij aan fysiotherapie, ontspanningsmethodes, voedingssupplementen voor kankerpatiënten en CBD-olie. Ook eventuele hulp en aanpassingen aan mijn woning, zodat ik zo lang mogelijk zelfstandig in ons huis kan blijven wonen met Nick. En last but not least, nog veel meer avonturen en herinneringen maken met Nick en degenen die ons lief zijn. Daarnaast is het in mijn situatie van groot belang dat ik bij een notaris een aantal dingen vast laat leggen die voor nu en later erg belangrijk zijn voor mij en Nick. 

Op het pad van leven met kanker is niks zeker en ik kan en wil niet te ver vooruit kijken. De onzekerheid van hoe en hoe lang ik nog te leven heb,  is bij vlagen enorm angstig en kan soms zelfs verlammend werken. Het idee ooit en veel te vroeg afscheid te moeten nemen van Nick is ondraaglijk. Ik ben dankbaar dat ik ondanks dat mijn lijf niet kan wat ik zou willen, mijn hart en geest sterker dan ooit zijn. En mijn motivatie om te helen ook... als dat fysiek niet mogelijk is, dan op z’n minst geestelijk en emotioneel. En dat ik samen met Nick en degenen die ons lief zijn, blijf bouwen aan een prachtig leven om van te genieten en aan terug te denken met een glimlach en warm dankbaar hart 

Ik heb het altijd moeilijk gevonden om dingen voor mijzelf te vragen. Maar in deze situatie is het letterlijk van levensbelang om hulp te vragen. Zonder financiële support zal mijn tijd die ik nog zo graag met Nick wil delen waarschijnlijk een stuk minder en van veel mindere kwaliteit zal zijn. 

En als je me vraagt waar ik nog van droom? Dan is mijn antwoord een vakantie (vorig jaar zomer na mijn diagnose zijn we niet geweest en de jaren daarvoor door mijn fysieke klachten ook niet), samen met Nick, even weg met z’n tweeën, los van ziekenhuis, behandelingen en therapie en het hele kankerverhaal. “ Gewoon”  Nicci zijn, die moeder is van een geweldige zoon. Genieten met een hoofdletter G, van en met elkaar, los van alles waar we elke dag mee geconfronteerd worden. En vasthouden wat er altijd zal zijn en blijven….de Liefde voor het Leven en Nick. 

Als jullie ons daar een beetje mee willen helpen, zou dat zo geweldig zijn. 

Liefs, 

Nicci en Nick

Concreet vraag ik jullie geld te doneren voor de volgende kosten: 

• Hyperthermie (300 euro per keer, iedere 3/6 weken) 
• Infusen: non-toxische chemo als vitamine c en infusen ter ondersteuning en versterking van mijn immuunsysteem 
• Versterken en sterk houden van mijn immuunsysteem door (prijzige!) supplementen speciaal voor kanker en CBD-olie, accupunctuur en opbouwen van mijn conditie onder begeleiding 
• Coaching en begeleiding/cursussen om een positieve mindset te houden
• Ontspanning in de vorm van mindfulness, yoga, 
• Notariskosten om alles voor mij en Nick zo goed mogelijk vast te leggen voor nu en later 
• Uitjes en avonturen met Nick
• Opknappen en aanpassen van mijn huis om optimaal te genieten en hier te kunnen blijven wonen 
• Vakantie met Nick 
• Gezellige uitstapjes en avonturen met Nick
• Fotoboeken, film en geluidsopnames voor Nick, waaronder samen zangles en opnemen van lied samen
• Geld voor een mooie begrafenis in de lijn en stijl zoals we het leven gevierd en gedeeld hebben en een mooie laatste gedenkplek