Mijn naam is Lisa, en ik vraag jullie aandacht en hulp voor het volgende!

Ron 

Ik heb een lieve man leren kennen via het werk en later zijn lieve vrouw. Twee fantastische mensen!
Een man die altijd voor iedereen klaar staat en altijd goed gehumeurd is. Hij zorgt ervoor dat als je een slechte dag hebt of chagrijnig bent dat jij weer moet lachen, hoe kan het ook anders want Ron is de meest positieve persoon die ik ooit heb leren kennen. Hij staat altijd klaar voor anderen, maar zelf om hulp vragen is lastig. Dit zullen waarschijnlijk veel mensen herkennen. Het maakt je namelijk kwetsbaar, maar daarnaast is het natuurlijk ook spannend om je persoonlijke verhaal op internet met iedereen te delen. Ik zie om hulp vragen niet als teken van zwakte, maar juist als teken van kracht. Daarom heb ik deze actie opgezet en ik hoop dat jullie de tijd willen nemen het verhaal te lezen en ook te willen helpen. 

Het leven lachte hem toe

Het leven lachte hem ook toe. Ron woont in Spanje en werkt voor zichzelf als ZZP'er. De eenmanszaak, liep goed. Hij had verschillende opdrachtgevers in Spanje, België en de grootste in Nederland. In Nederland is de Blokhutspecialist zijn  grootste opdrachtgever, waar hij zich twee weken per maand inzette en blokhutten bouwden, klanten waren zo tevreden dat zij vaak goede reviews op internet plaatste. Omdat het zo goed ging met de opdrachten besloot zijn vrouw ook mee te gaan werken in het bedrijf en zij verzorgde de administratie. 

Pandemie 

Het bedrijf had goede resultaten, totdat het covid-19 virus zich wereldwijd verspreidde en ingrijpende gevolgen had voor alle samenlevingen, gezondheid economie. Spanje, waar Ron en zijn vrouw Hilda wonen werd hard geraakt. Vliegverkeer werd stilgelegd, hierdoor werd het lastiger om van Spanje naar Nederland te komen of andersom. Ron zou Ron niet zijn als hij niet alsnog positief was, ik bedoel er waren mensen die op de IC lagen te vechten voor hun leven, wat stelde zijn problemen dan voor.

Neerwaatse spiraal ...

Tot op een dag kreeg Ron ontzettende pijn in zijn oor, waarvan je merkt of voelt dat er iets niet oke is. Hij had een afspraak gemaakt bij de huisarts, en werd doorverwezen voor onderzoeken, maar deze werden veelal uitgesteld, doordat de zorg overbelast was met de zorg voor covid-19 patiënten. Maanden van wachten voor een afspraak voor de onderzoeken, ging het steeds slechter met de gezondheid van Ron, hij was erg zwak, voornamelijk door het gevecht met de pijn en de onzekerheid van wat het nu is. Al die maanden, en ondanks de pijn heeft hij doorgewerkt en blokhutten gebouwd door heel Nederland en België. Eigenlijk had hij ook gewoon geen keus, de rekeningen stapelden zich al op door het verslechteren van de economie en daar kwamen nu ook veel rekeningen bij van de vele onderzoeken en medicijnen, die grotendeels niet uit het zorgpakket vergoed worden. Ik vind dit gewoon echt respect! 

van kwaad tot erger ...

Na maandenlang in onzekerheid te hebben geleefd, kwam dan de diagnose: Kanker, dit sloeg echt in als bom. Vooral omdat uit de vervolgonderzoeken bleek dat er meerdere tumoren zijn gevonden en er niet geopereerd kan worden. Ondanks dit negatieve bericht, was er ook het goede nieuws dat de kanker niet is uitgezaaid. Een behandeling dat de tumoren niet groter worden kan wel en die wil hij dan ook graag met beide handen aanpakken. Ron gaat het gevecht met kanker aan! 

Alsof het allemaal nog niet genoeg is..

De situatie is op het moment heel erg verdrietig. Het bedrijf, waarbij Ron zorgde voor inkomen is stil komen te liggen. Zijn gezondheid gaat zo hard achteruit, dat hij niet in staat is nog te werken en het grootste gedeelte van de dag in bed doorbrengt. Doordat het bedrijf is gestaakt, heeft zijn vrouw die meewerkte ook geen inkomen meer. De kosten voor de gezondheidszorg en medicijnen en de overige kosten voor het leven, zoals eten en drinken en de huur van een huis zodat je een dak boven je hoofd hebt kunnen niet meer worden betaalt en als dat dan nog niet erg genoeg is, moet hij ook nog zien te overleven en vechten tegen ziekte. De financiële stress helpt hier natuurlijk helemaal niet bij, sterker nog ze zijn gewoon echt radeloos. Vanuit de Spaanse overheid mag Ron een uitkering aanvragen van 400 euro per maand, wat de situatie iets zou verzachten. Deze wordt alleen uitbetaalt als er verder geen openstaande belasting betalingen zijn en die is er op moment wel. De openstaande schuld bedraagt 1500 euro. Als dit bedrag is betaalt, dan kan de uitkering worden aangevraagd. De looptijd van deze aanvragen bedraagt 2 maanden, waardoor ze nog twee maanden moeten zien te overleven. 

Van overleven naar leven

Een slechte gezondheid, geen geld voor medicijnen of eten of straks een dak boven je hoofd. Hoe ziet de toekomst eruit? is er überhaupt nog wel een toekomst? Wordt de kanker straks niet fataal? Is er genoeg energie om te vechten en er bovenop te komen? Raak ik mijn goede vriend straks kwijt? of zie ik zijn vrolijke lach en grapjes snel weer tijdens een opdracht, waarbij hij mij weer vrolijk maakt als ik chagrijnig ben? Ik hoop het maar..... Hoe is het ook mogelijk dat iemand die zo positief in het leven staat nu gewoon geen enkel idee heeft hoe het leven en de toekomst van hem en zijn vrouw eruit zal gaan zien? Ik wordt er zelf ook radeloos en verdrietig van. 
Bij de pakken neerzetten!? echt niet!, dit zou Ron normaal gesproken ook niet doen. Dat heb ik van hem geleerd. Hij is op dit moment niet in staat om zelf iets te kunnen vanwege de pijn en daarom hebben wij besloten een actie op touw te zetten en het leven van deze twee lieven mensen weer een beetje hoop te geven. 

want: ECHTE HELDEN VECHTEN TEGEN KANKER! 

Samen kunnen we Ron helpen van overleven naar leven door een financiële bijdrage te doen, hoe klein ook alles helpt! Het doel is om in elk geval de belastingschuld van 1500 euro af te lossen, zodat een aanvraag voor financiële steun kan worden ingediend. Het zou mooi zijn als we ook nog wat extra geld in kunnen zamelen voor de ziekenhuiskosten en medicijnen en ze een steuntje in de rug te geven, zodat de 2 maanden aanvraag tijd ook zonder stress kunnen doorkomen. Samen zorgen we ervoor dat de hoop niet verdwijnt en plaats maakt voor angst voor de toekomst. Mensen die een ongeneselijke ziekte hebben zouden van hun laatste dagen, maanden of jaren moeten genieten, zich kunnen focussen op beter op worden en niet nachten lang, huilend wakker liggen van alle zorgen. 

Mochten jullie hier vragen over hebben dan kunnen jullie contact opnemen met mij
Lisa-Anne Nijman

Bedankt allemaal! 

Lieve Groetjes van Lisa