Dag Allen,
Ik loop al een tijdje met de gedachten om iets te doen aan de ongelijkheid welke er is als het aan komt op kinderen en relatiebreuken. De samenleving houd nog ontzettend vast aan ouderwetse opvattingen, welke naar mijn idee al jaren achterhaald zijn.
Als een relatie op een gegeven moment over gaat dan heeft dat zijn weergave op ieder lid van het gezin. Zeker als je op slechte voet uit elkaar gaat dan kan het maar zo een half jaar duren voordat je je kind(eren) weer mag zien. Iemand kan zoveel barrières opgooien om je kind weer te mogen zien, dat we vergeten dat het kind het belangrijkste is, belangrijker dan welke ouder dan ook. Hierdoor groeien frustraties nog sneller en word juist de omgang met het kind nog meer in de weg gezeten.
Ik zou graag zien dat er vanuit de overheid wettelijk iets geregeld word waar er bij een relatiebreuk met kinderen altijd door een onafhankelijke persoon, stichting, buro word gekeken naar de situatie en daar afspraken over maakt met beide partijen. Kinderen hoeven niet de dupe te zijn van de emoties van hun ouders. We leven nu eenmaal in een samenleving waarbij vaders tegenwoordig veel meer in de huiselijke sfeer meedoen en waar vrouwen ook aan hun eigen carriere werken. Helaas is het zo dat ouderwetse opvattingen over opvoeden en kind/ouder relaties zorgen voor veel ongelijkheid in die zin. Zoals moeders carrière kunnen maken, zouden vaders(ex partners) ook meer mogelijkheden mogen krijgen om de zorg voor hun kind op zich te nemen.
Tijden veranderen, opvattingen mogen ook weleens mee veranderen.
Nu heb ik het idee om een stichting op te richten om hier een openbare discussie van te maken.