Ik ben Eve, een schrijfster van dierenverhalen.
Soms een lach, vaak een traan maar vooral bewustwording en liefde voor alles wat leeft.
Mijn verhalen mag je lezen en delen, maar onthoudt ze vooral.
Als kind werd ik dom, lui en vervelend genoemd. Mijn rapportcijfers waren altijd uitermate teleurstellend en het commentaar wat mij is bijgebleven is dat ik “beter mijn best moest doen, en minder moest dromen”.
Dat heb ik geweigerd. Ik besloot mij niet meer met mensen te bemoeien, maar ze te observeren. Intense en liefdevolle vriendschappen ging ik met mijn dieren aan. Ik praatte met hen, vertelde hen mijn verhalen.
En op een dag spraken ze terug.
Heel even heb ik mij mee laten drijven op een normaal leven, een normale baan, normaal gezin. Maar de luchtige, drukke geest bleef mij plagen.
Op mijn dertigste ben ik gaan schrijven. Voor mijzelf. Helemaal alleen.
Ik heb een hoofd vol verhalen, mens en dier spreekt tegen mij zonder te praten.
Ik begrijp heel veel. Voel dimensionaal.
Mijn keuzes hebben mij gemaakt tot wie ik ben.
Mijn volgers en vrienden maken mijn verhalen tot een succes.
Ik durfde er niet in te geloven, maar nu weet ik dat ik er mag zijn.
Dat ik er ben.
Wil jij mij supporten met het schrijven van verhalen door een donatie te doen?