Hallo ik zal mij ff voorstellen ik ben sevim en ben 38 jaar , uit Turkije afkomst ,mijn zoon emre is 15 jaar hij is enig kind  en sinds zijn geboorte  had hij  een zieke vader, want zijn vader had een gronische ziekte genaamd: "sikkelcelanemie". , voor zijn geboorte had zijn vader al mee te maken aan operaties en een levertranplantatie, nieuwe heupen aan beide kanten. 10 jaar geleden hoorden wij dat mijn lieve man zijn nieren heel slecht achteruit zijn gegaan. Door al die bezorgdheid en verdriet, kreeg ik zelf er zware klachten over zoals: burn-out, paniekaanvallen, hart klachten zoals:ventraculare  hartritme stornis het lijkt dat ik elke dag een hart aanval krijg en zelfs bijna niet meer kan slapen. Na zoveel gesprekken met de dokter en terapieen is niets over gegaan, het ergste dat ik nu een hart patient ben geworden ik kan niks  meer  ook niet meer kunnen werken  en daardoor heb ik ook zelfs mijn baan verloren.Het ergste dat mijn zoon  met alle verdriet en ellende mee moest maken.  Mijn zoon en zijn vader hadden een goede sterke band met elkaar, ook al was hij heel erg ziek. Ze waren heel gelukkig met elkaar.

In 2016 zou hij een niertransplantatie krijgen, maar helaarsheeft hij dat niet gered. Hij overleed op 3-4-2016. Mijn zoon en ik hebben natuurlijk de hardste klap gekregen. We bleven alleen met al die goede en slechte herinneringen. En wij hadden een huis gekocht toen ik nog gezond was  en nu kan ik het niet meer alleen betalen door mijn klachten  het gaat echt alleen voor mijn zoon deze actie want stel dat asl ik niet meer ben dan blijft mijn zoon alleen, daarom  wil dat  tenminste dat  hij dan  huis krijg ,  

Mijn wereld wordt zo klein dat ik niet meer de deur uit kan zelfs huishouden niet meer aan kan het is al 10 jaar zo en wordt alleen maar erger  4 x per dag  oczazepam en antidepressia en hartvalen medicatie slik ik, al 10 jaar, daar door kan ik niet meer alleen, wij kunnen niet meer uikomen alleen, ik heb niemand die ons hulp vraagt hier in Nederland

ik kom uit Turkije en mijn zoon is hier geboren.Mijn zoon en ik kunnen  het huis niet meer betalen met een weduwe uitkering redden we het niet meer en we willen deze huis niet kwijt want dit is alles wat we van mijn man over hebben als herinneringen. Ik wil dat mijn zoon zich weer gelukkig wordt en er minder zorgen om maakt, soms voel je het zo machteloos alleen  en ongelukkig maar de ergte dat mijn zoon moet meemaken met alle verdriet Dit raak mij meest aan verdriet van je een kind te zien en zo machteloos voelt, ik kan het niet meer aan...

Uw kunt ons helpen met eenmalige donatie.

graag delen AUB 

Dankjewel ❤

Alvast hartelijk bedankt voor begrip.

Groetjes,

Sevim & Emre

Avci