Onze lieve Max!

Wat begon als een fantastisch avontuur. Een pup! Eindigde in een regelrechte drama.

Max (geb. 27-5-21) was amper 3 week bij ons toen hij op een zaterdagavond begon te braken en diarree kreeg. Wat wel vaker een keer voorkomt bij honden, zochten we er nog niets achter. Maar de klachten bleven aanhouden, om op dinsdag 13 juli toch maar even naar de dierenarts te gaan. Op dat moment kwam het volgens de dierenarts vaker voor, met name door het drukkende weer. Tabletten meegekregen in de hoop dat het beter zou worden.

Woensdagavond 14 juli
'S avonds ging het slechter met Max, hij was futloos, sliep veel, at en dronk heel weinig. De diarree werd niet minder. Dus om 22:00uur weer naar de dierenarts. Volgens de dierenarts misschien toch een parasiet in zijn darmen. Wormkuur, andere tabletten en een spuitje. Dit moest hem er bovenop helpen en zouden binnen een paar uur toch wel verbetering moeten zien. Niets was minder waar, om 05:15 weer gebeld, het ging de verkeerde kant uit. Lag als een hoopje op de grond, zat geen beweging in. De dierenarts kon ons aan de telefoon al vertellen dat ze weinig kon betekenen op dat moment omdat ze zelf geen gespecialiseerde echo kon maken. Na enig aandringen toch een afspraak kunnen maken. Toen we om 06:00 daar waren weer het zelfde verhaal, maar ze kon hem ook opnemen en dan morgenvroeg een andere arts een echo laten maken. Ze ging zelf wel naar huis.... Dan nemen we Max ook weer mee, we vertrouwden het niet om hem alleen achter te laten. Om 08:00uur konden we weer terrecht bij de dierenarts om vervolgens een echo te maken.
Vol spanning staan we aan de tafel als de dierenarts bezig is met de echo. Uitslag: Darm invaginatie.. (dat houd in dat de dunne darm in de dikke darm is geschoven.) Enige optie was opereren. Maar een pup van 11 week oud zo'n ingrijpende operatie te laten ondergaan zou niet zonder risico zijn. Een pup heeft niet veel reserves, en als de pup complicaties kreeg na de operatie zou hij het niet halen.

Donderdag ochtend is Max geopereerd en kregen in de loop van de ochtend een telefoontje dat de operatie was geslaagd maar Max was nog onder nacose dus nog even afwachten.

In de loop van de middag weer telefoon, Max was uit narcose en deed het boven verwachting goed. Wel moest die nog een nachtje blijven, maar het zag er allemaal super uit.

De volgende ochtend telefoon, Max mag vanmiddag weer naar huis. Hij eet en drinkt weer en zijn ontlasting was goed! Helemaal Happy!

De dagen erna gingen echt heel goed, het was weer een pup zoals we Max kenden! Tot Vrijdagavond 23 juli. Max was weer duf, futloos en wou weer niet eten en drinken. Om 03:00uur er maar even uit voor zijn plasje en poepje. Zijn ontlasting weer waterdun zoals de eerste keer. Sh*t en nu... dierenarts gebeld. Om 05:00uur konden we terrecht, echo gemaakt.. was nog niet veel op te zien, maar ze wou hem daar even houden om hem in de gaten te houden en later nog een echo te maken. Rond 09:00uur telefoon, Max heeft weer een invaginatie... nu op een andere plek... (de hel breekt los op dat moment) En nu!? Een operatie kan maar dit vraagt heel veel van het beestje. Toch zetten we het door en Max gaat voor een 2e keer in 2 week tijd onder het mes. Smiddags telefoon, operatie is geslaagd en Max is weer bij. Eet weer drinkt weer, ontlasting weer goed! Hé opluchting! Diezelfde avond konden we hem alweer ophalen, hij was weer zo energiek en vervelend. Wel werd ons verteld dat de eerste 3 dagen cruciaal zijn. De darm kan gaan lekken bij de hechtingen en dat zou funnest zijn. Fingers crossed dan maar (de eerste keer ging het ook goed).

Zondag 25juli Max was weer de oude Max, wel ietwat slomer als na de eerste operatie. Maar het lijkt logisch dat de tweede operatie meer van de kleine pup heeft gevraagd dan de eerste. 

'S avonds werd Max weer futloos, bah! nee he alweer! beetje eten en drinken deed hij nog dus dat leek goed. misschien toch nog wat nasleep van de narcose? we vertrouwden het niet helemaal maar hielden hem snachts in de gaten. Halverwege de nacht getemperatuurd, Max had lichte koorts 39,1.. ja wat doe je... we wachten af, smorgens weer getemperatuurd, 39,3 poehh.. gelijk bellen. Om 08:30 konden we weer bij de dierenarts terrecht. Weer een echo, de darmen lagen te stil. Max moest weer blijven, aan het infuus met medicatie. De dierenarts wou proberen om de darmen weer op de rit te krijgen. De hele dag in spanning, we willen Max nog niet kwijt!!!! Om 17:00 verlossend telefoontje, Max gaat heel langzaam weer iets voor uit, maar wouden hem snachts nog wel even ter observatie houden. Prima hij is aan het goede adres dus we blijven maar weer duimen.

Vanmorgen (27-7) telefoon van de dierenarts, Max was vannacht achteruit gegaan. De darmen waren toch gaan lekken, daardoor waren er infecties ontstaan in de buikwand. We hadden 2keuzes, of nog een keer opereren of in laten slapen. Nog een keer opereren zou 10-20% overlevingskans hebben. Wat doe je... moeilijkste keuze in onze leven! We laten hem inslapen, we doen hem dit niet nog een keer aan. We zijn gelijk naar de dierenarts gereden om hem nog even vast te houden en te knuffelen. hij zag er zo ziek uit. hij was op! dit was voor ons de doorslag om hem toch maar te laten gaan! hoe moeilijk het ook is! 

Het verdriet is groot! Max is maar 13 week oud geworden!

Ondanks het grootte verdriet blijft er ook nog een rekening staan van 3000,- euro. Wij hebben alles geprobeerd wat in onze macht lag om Max te helpen maar dit mocht helaas niet baten.

Als jullie je medeleven met ons willen delen door te doneren en ons een zorg uit handen te willen nemen zijn wij jullie heel dankbaar! We krijgen Max hier niet mee terug! Maar hopelijk wel een beetje rust.

Onze dank zal groot zijn!

Henk en Melissa