••Ze zeggen wel eens: “Schrijf het op, dat helpt! Je hoeft niet altijd te praten. Mensen kunnen het ook lezen”.••

Nou bij deze dan...

27 maart.. paard onregelmatig. Meteen een week niks, alleen stappen.. 4&5 april 15 minuten gereden, leek allemaal goed. 7 april gelongeerd. 8 april weer onregelmatig. 

De beslissing genomen om hem een tijdje vrij te geven.. die werd uit eindelijk een maand, alleen paddock, stapmolen en wandelen. 

9&10 mei 15-20 gereden, ging prima. 11 mei weer onregelmatig, dat was flink balen. 

Kliniek gebeld en we konden 18 mei terecht. 

Onderzoek laten doen en we kwamen op dezelfde blessure als 3 jaar geleden. Ontsteking peesaanhechting. Een spuit in z’n voet en met een schema naar huis. Stap schema ging prima en we konden weer voorzichtig gaan rijden. We hadden de smaak weer te pakken en begonnen voorzichtig aan weer de oefeningen in de training op te pakken. Ik was zelfs alweer wedstrijden aan het plannen! Corona gooide roet in het eten, maar dat niet alleen.... 14 juli was hij weer onregelmatig. Ik kon wel janken!

22 juli de kliniek gebeld, maar m’n arts was op vakantie. Besloten om tot die tijd te stappen en voor 25 augustus een afspraak te maken. In die tussentijd nog 1x geprobeerd onder het zadel, maar hij bleef onregelmatig. 

Op de kliniek weer gekeken, weer ingespoten en weer met een schema naar huis. Nu met 2 weken verlening en nog voorzichtiger dan er voor. 

13 oktober weer gereden, maar nog geen verbetering. 

Toen zakte de moed in m’n schoenen. Ik kon nu echt wel janken...

Besloten om hem mee te nemen naar een andere kliniek in Brabant. Niet om de hoek, maar wel een goede beslissing geweest. 

Twee weken geleden zijn we daar geweest. Weer opnieuw kreupelheidsonderzoek op de monsterbaan. Weer foto’s van de voet. Echo over geslagen, vanwege hetzelfde beeld bij het onderzoek en waarschijnlijk dezelfde uitkomst als bij de andere kliniek. Toen kregen we een keuze... of weer hier stoppen, een echo maken en weer inspuiten, waar hij 2x daarvoor al niet meer op gereageerd heeft of een mri scan.. met tranen in m’n ogen de keuze gemaakt om de mri te maken. Ik moest en zou weten wat er in die voet aan de hand is.. volgende dag de uitslag van de mri vanuit Amerika. 

Bindweefselprop, littekenweefsel en een scheurtje in de diepe buigpees...

Samen met de dierenarts kwam er uit het overleg dat een operatie een optie zou zijn. Hij ging dat na bij een collega dierenarts. 

Die spanning over een operatie, kosten, risico en slagen is nog nooit zo groot geweest. 

We hebben zeker moeten overwegen toen we de informatie binnen kregen.. doe je er goed aan, gaat het helpen, doe je er niet goed aan, gaat het niet helpen? Je weet het niet voor je dat geprobeerd heb. 

De dagen tussen de terugweg naar huis, de uitslag van de mri en de uitslag voor de operatie heb ik nog nooit zo’n spanning en rot gevoel gehad als toen. De tranen over m’n wangen in de kliniek van frustratie, de tranen over m’n wangen thuis van onzekerheid en de tranen over m’n wangen van opluchting na de mails met uitslagen. 

We gaan mn vriendje naar België 🇧🇪 brengen voor zijn operatie.. ik ga zo hard duimen, maar na de operatie zijn we er nog lang niet. 

18 november is hij geopereerd. Alles is goed gegaan en is de narcose goed door gekomen. 

Tijdens de operatie hebben ze de bindweefselprop weg gehaald, de slijmbeurs schoon gemaakt en de verkleving los gemaakt. 

21 november mochten we hem ophalen, maar kregen wij pech met de vrachtwagen bij Vianen.. we zijn zo lang bezig geweest met de anwb en de reparatie, dat we hem niet meer konden ophalen. 

24 november zouden we hem ophalen. Dat wij net de grens over reden kreeg ik een telefoontje.. Hot had koorts, teveel vocht in mijn been, gevoelig bij het wondje en hij mocht dus niet mee naar huis. Wel zijn we langs geweest en stond hij er verder prima bij. 

Misschien mochten we hem 28 november ophalen, maar 25 november werd ik gebeld.. nu had hij een reactie in z’n hals op de antibiotica die via daar is ingebracht.. dus ze wilde hem minimaal tot 30 november op controle houden. 

1 december gebeld door de kliniek. Hij doet het super goed! Z’n been gaat goed, zijn hals gaat goed en staat prima. 

Donderdag worden zijn hechtingen er uit gehaald en mogen we hem (als alles nu wel mee zit!!) zaterdag ophalen. 

Gelukkig hoeven we dan zelf geen verband meer te wisselen en medicatie toe te dienen. 

Maar hij heeft daar dan wel ruim 2 weken gestaan... dat loopt ook op in de cijfers helaas.

Tuurlijk hebben we daar zelf voor gekozen, maar ook door onmacht en een stukje pech (als je dat zo mag noemen).. maar het is wel “even” extra wat er boven op komt. 

Zelfs alle kleine beetjes helpen🙏🏼 bedankt voor jullie steun 😘