“ieder mens is van nature nieuwsgierig” een uitspraak van Aristoteles

Van nature wil een mens zich ontwikkelen, dit proces start vanaf het moment dat je geboren word. Een klein kind ontwikkeld in zijn eigen tempo en eigen manier, bijvoorbeeld wanneer het gaat leren lopen en praten. Deze ontwikkeling mag zich voortzetten op een school die in augustus 2017 is gestart met 4 leerlingen. ‘De Maashorst school’ in Uden.

Dit is een school met een visie, een nieuwe visie , een visie die met passie is gestart door 4 bijzondere dappere vrouwen. Zij zagen dat in het huidige onderwijs systeem, waarin van jonge kinderen gevraagd word 5 tot 6 uur stil achter een tafeltje te zitten en te luisteren zodat zij kennis tot zich te nemen op een gedwongen en onnatuurlijke manier, steeds meer kinderen achterstanden ontwikkelen, stress ervaren en in heftige gevallen zelfs thuis komen te zitten omdat het niet meer houdbaar is op school. Dit is helaas een steeds groter wordend probleem in onze maatschappij.

Tegenwoordig leven wij in een wereld waarin voorbij gegaan word aan wie wij in wezen zijn, een onderdeel van moedernatuur. Vanaf jongs af aan worden wij klaargestoomd om te kunnen mee draaien in een hectische wereld waarin kennis, geld en macht centraal staan. Dat er steeds meer jeugd burn-out verschijnselen vertonen is een gevolg van deze zeer prestatiegerichte maatschappij. 

Deze vrouwen zijn met passie een nieuw soort school gestart, een school waarin op natuurlijke manier leren, innerlijk balans, en individuele ontwikkeling centraal staan.  Deze school gaat uit van de intrinsieke motivatie van de mens, het eigen tempo én eigen manier van leren. Iedereen is verschillend en iedereen is uniek, welke manier voor de een werkt hoeft niet voor een ander te werken. Op deze school is er de rust en ruimte om hieraan gehoor te geven. Kinderen zijn hier in controle over wat, wanneer en hoe ze het leren.  Dit alles word begeleid en gecoacht door mensen die betrokken zijn, het kind echt leren kennen, en het kind zien zoals hij/zij is in plaats van wat moet hij/ zij kunnen op een bepaalde leeftijd.

Ik wil graag kort mijn ervaring met deze school vertellen. Mijn jongste zoon heeft 4 jaar op een basisschool gezeten in een andere woonplaats, op deze school heeft hij de eerste 3 jaar, 3 fijne jaren gehad, mede doordat wij het geluk hadden dat hij 3 jaar lang dezelfde fijne juf heeft gehad.  Toen hij in groep 4 kwam begon ik langzaamaan een verandering in mijn kind te zien. Ik kreeg terugkoppelingen van de school over onacceptabel gedrag. Gedrag wat ik niet bij mijn kind herkende de voorgaande jaren maar waarvoor ik open stond om erover te praten. Een handelsplan werd opgesteld en periodieke gesprekken werden aangegaan. Ik zag mijn kind steeds meer op zijn tenen lopen en zijn zelfvertrouwen naar beneden gaan en de innerlijke onvrede toenemen.

 In die tussentijd zijn wij als gezin verhuisd naar Uden en bij ingang van school jaar 2017/2018 zijn wij dus ook overgestapt naar een andere basisschool.  Een basisschool zoals elke andere reguliere basisschool. Sociaal gezien werd hij gelijk goed opgenomen omdat het gewoon een heerlijk, vriendelijk (en gevoelig) mannetje is. Hij ging weer met plezier naar school. Tot na een paar weken ik steeds vaker te horen kreeg op zondag avond met naar bed gaan, ‘mama ik heb buikpijn’ en op de schooldagen in de ochtend moeilijk uit zijn bed kwam, chagrijnig was. Wij dachten de spanning van verhuizing, nieuwe school, grote veranderingen, het komt er nu  uit. Tevens viel het me steeds vaker op dat wanneer hij om half 4 uit school kwam zijn hele lijf gespannen was, ogen die veelvuldig knipperden, bewegingen met zijn mond en enorm veel energie. Hij was altijd al een jongen met veel energie, maar dit was een gespannen energie, een energie die in tot woede uitbarstingen en brutaal gedrag tot uiting kwam.

Toen ik op een dag zijn haren met gel in model aan het brengen was schrok ik, tussen zijn lange haren ontdekte ik kalende plekken. Ik dacht; dit is niet goed!! Alles bij elkaar opgeteld kwam ik tot de conclusie dat hij vol met ongezonde spanning/stress zat (op 8 jarige leeftijd!!), tevens kreeg ik van de nieuwe school steeds meer te horen dat hij zich niet gedroeg in de klas (terwijl dit in de eerste weken allemaal goed ging) Wij als ouders zijn op ons gevoel af gegaan en gaan rondkijken naar andere mogelijkheden.

Zo kwamen wij uit bij de Maashorst school.

Een school waarin het kind écht centraal staat, een school waarin kinderen mogen mee beslissen, waarin ze gehoord worden, waarin ze op hún tempo op hún manier mogen ontwikkelen waar ze op dat moment interesse in hebben. Willen ze een buitenlandse taal leren omdat ze dat een mooie taal vinden of zodat ze dan die ene film kunnen kijken dan kan dat! Een school waarin de “benodigde dingen” zoals lezen, schrijven, rekenen en algemene kennis geleerd word zonder dat ze het door hebben. Een school waarin ze boodschappen doen (met budget) voor iedereen zodat daarna gezamenlijk de lunch gemaakt word en gegeten. (rekenen, omgaan met geld, koken, natuur, gezonde voeding en dergelijke komen hierdoor ongemerkt aan bod) Een school waarin ze uitstapjes maken naar het bos, want in de natuur voelt iedereen zich prettig, (biologie, flora en fauna, innerlijke rust komen hierin aan bod)  Er is iedere dag  een ander dagprogramma waarin kinderen zich op kunnen inschrijven. Een dagprogramma kan bijvoorbeeld bestaan uit: rekenen, geschiedenis, knutselen, naar het bos, begrijpend lezen, spelletje spelen. Een school waarin de ontwikkeling van het kind word bijgehouden, maar Níet word vergeleken met de statistieken waarmee wij in het reguliere onderwijs mee te maken hebben. Hierdoor zijn er dus geen achterstanden, achterstanden die eigenlijk wel kunnen komen doordat de methode op regulier onderwijs niet past bij het kind, achterstanden die kunnen ontstaan doordat het kind er misschien nog niet aan toe is om op 8 jarige leeftijd al op een bepaald niveau moet zijn, volgens de algemene statistieken. Misschien is het kind op 8,5jarige leeftijd wel zo ver dat het alles gemakkelijk opneemt.

Helaas komt er bij een melding van school dat er een achterstand is een ander aspect bij kijken, een aspect waarin geen rekening gehouden word met het individu. Ouders die te horen krijgen dat hun kind ‘een achterstand heeft’ gaan onbedoeld druk uitoefenen op het kind, de school oefent op haar beurt weer druk uit op het kind, wat tot gevolg kan hebben dat het kind zijn zelfvertrouwen verliest, zijn eigenwaarde lager gaat inschatten, want waarom kunnen mijn klasgenootjes het wel en ik niet?

Ik denk dat dit onnodig stress oplevert wat uiteindelijk alleen maar zorgt voor achteruitgang in de persoonlijke ontwikkeling, wat er voor zorgt dat gedrag veranderd, opstandigheid, frustratie, misschien wel agressiviteit waarop weer gereageerd word door de omgeving. Ik zie hierin een negatieve spiraal ontstaan. Een spiraal die alleen maar tot ellende (kan) leiden. Dit zag ik dus ook bij onze zoon en het uitvallen van zijn haar was een grote alarm bel.

Inmiddels is onze zoon al zo’n 12 weken op de Maashorst school, ik zie hem opbloeien, rust in zijn lijf terug komen, vrolijkheid en behulpzaamheid en zijn haren komen weer terug! Waarom? Omdat hij in een veilige omgeving zit, waarin hij mag zijn wie hij is, waarin hij mag ontwikkelen waarbij hij zich prettig voelt.

Er zijn al scholen in Nederland die deze ook op deze manier invulling geven, de Vallei in Driel is hiervan een voorbeeld, deze school bestaat al jaren en hebben ook al jaren een uitstekend inspectierapport. Helaas is deze school te ver weg voor onze regio.

Hoe fijn is het dat deze 4 vrouwen het initiatief hebben genomen om in Uden in zelfde jas maar met een groen (natuur) kleurtje een school op te richten. Omdat er ‘nog maar’ maar inmiddels al 8 kinderen sinds de start van dit schooljaar op school zitten is er veel persoonlijk contact. Ik weet inmiddels hoe hard deze vrouwen vrijwillig (!) zich inzetten voor onze kinderen, kinderen die na een aantal weken op deze school steeds lekkerder in hun vel komen te zitten. Ik wil deze vrouwen helpen. Ze hebben al hun eigen middelen in de opstart van de school gestopt. Ze werken kei hard aan het voor elkaar krijgen van subsidies, echter dit is een langdurig proces waarbij als we worden toegevoegd aan het Plan van Scholen deze pas beschikbaar is in augustus 2019! Ik zie en voel hun passie maar ik zie en voel ook dat ze alles er aan doen wat ze kunnen met de middelen die ze hebben. Ze vragen een kleine bijdrage vergeleken met andere particuliere scholen (want je bent een particuliere school totdat je gesubsidieerd word) want ze willen dat de drempel laag is voor ouders om hun kinderen deze kans van onderwijs te geven. Hoe bijzonder is dat! Maar ik zie ook dat ze het niet alleen kunnen, ik zie dat ze, ondanks dat ze het niet laten merken, zich zorgen maken…. ‘Wat als de subsidie niet op tijd rond is en onze middelen uitgeput zijn…’

Zij weten niet dat ik deze actie ben gestart en ik wil ze graag helpen in het helpen van kinderen zoals mijn zoon en de kinderen van de andere ouders.  Omdat onze maatschappij daar helaas uit bestaat is daar geld voor nodig, geld wat gebruikt gaat worden om spullen voor de kinderen te kunnen kopen, geld om hun onderkomen voor de rest van het school jaar mee te kunnen bekostigen, volgend schooljaar zullen ze de tijdelijke leegstaande basisschool waarin ze nu zitten moeten verlaten omdat de gemeente er andere plannen mee heeft, hiervoor is geld nodig. Er is geld nodig zodat deze school mag blijven bestaan waardoor meer kinderen zichzelf mogen zijn en zich mogen ontwikkelen op een natuurlijke en ongedwongen manier  De gunfactor is enorm hoog echter de bureaucratie laat op zich wachten..

Met kippenvel en ontroerende tranen in mijn ogen doe een beroep op jullie, jullie als ouders, jullie als medemens om hun samen met mij te ondersteunen, om te zorgen dat meer kinderen een veilige leeromgeving mogen ervaren, om hun te laten zien dat wij geloven in hun visie!!

Ik zou er graag wat tegenover willen zetten, zoals een startend restaurant dat kan doen met gratis dinerbonnen, zoals een startend hotel dat kan doen met gratis overnachtingen bij een x bedrag. “Helaas “ kan ik er alleen maar tegenover zetten dat meer kinderen lekker in hun vel komen te zitten, zelfvertrouwen en eigenwaarde mogen ontwikkelen dat deze kinderen mogen opgroeien als sterke, wetend wat ze kunnen en vertrouwend op hun eigen ik-kracht mogen opbloeien tot mooie volwassenen die onze toekomst zijn.

Wil je meer lezen over deze schoolen hun visie ga naar:

http://www.maashorstschool.nl/