Van kleins af aan had ik al een zwak voor dieren. Een egel die overdag op straat liep en uitgedroogd was door het warme weer, een zwaar mishandelde zwaan die op een brug bij het NDSM terrein lag of een hoogdrachtig schaap die op zijn rug lag. Ik bleef net zolang bij de dieren totdat de dierenambulance er was om ze helpen. Iedereen om mij heen kent mij als dierenvriend.

In 2008 heb ik Rocky uit het dierenasiel Amsterdam geadopteerd. Hij was zwaar mishandeld geweest en door de Nederlandse dierenbescherming in beslag genomen. Hij had een enorme bult op zijn kop en zijn poot was gebroken geweest. Daarnaast was hij nog nooit in zijn leven buiten op straat geweest. Hij moest alles nog leren en vertrouwde niemand. Het gaf mij een energie boost om Rocky te zien groeien en hem vertrouwen te geven dat de wereld heel mooi kan zijn.

In 2011 ging ik op vakantie naar Kos (Griekenland) de vakantie begon super, totdat ik 3 dagen voor mijn vertrek naar Nederland heel slecht nieuws kreeg van mijn ouders: Rocky heeft een herseninfarct gehad. Mijn moeder heeft Rocky achterin in de auto geprobeerd te reanimeren onderweg naar het dierenziekenhuis Caressa, helaas mocht dit niet meer baten. Ik was kapot van dit nieuws, daar ik een speciale band had opgebouwd met Rocky. Rocky was mijn maatje. 

De volgende ochtend kwam ik op het strand in Kos een zwaar vermagerde hond tegen. Ze zat onder de teken en vlooien. Het was nog maar een pup, maar niemand keek naar haar om. En dat deed mij heel veel verdriet. Stiekem nam ik haar mee naar het appartement waar ik verbleef. Het eerste wat ik deed was alle teken verwijderen. De security kwam me gedag zeggen en zag haar en zei: Rocky there you are. Ik was stom verbaasd, zei hij nou Rocky? Ik begon hem te vragen hoe noem je haar nou zei je? Hij antwoorden Rocky. Hij begon te vertellen over haar, dat hij haar stiekem eten en drinken gaf, maar dat niet elke toerist en vooral de lokale bevolking niet op een zwerfhond zit te wachten.

De tijd drong want voor ik het wist, was mijn vakantie voorbij. Deze lieverd moet ik redden, kosten wat het kost. Elke Nederlandse toerist in het hotel (Atlantis beach hotel) heb ik een praatje mee gemaakt en telefoonnummers uitgewisseld. De lokale dierenartsen helpen graag mee om een voormalig zwerfdier een nieuw leven te geven. Paspoort, chip, vaccinaties alles kon geregeld worden.... maar het is hoofdseizoen, wat betekent dat er weinig plek in het ruim is voor het transporteren van honden en katten. Er kon geen ticket geboekt worden voor deze lieverd. Ik moest haar de dag van vertrek daar achterlaten weer de straat op. Ze rende achter de bus aan, ik rende naar de buschauffeur en riep keihard stop the bus!!! We brachten haar terug naar het hotel en ik vroeg een Nederlands stel om op haar te letten.

Eenmaal in Nederland aangekomen direct contact gezocht met een Nederlandse vrouw woonachtig in Luxemburg genaamd Astrid. Zij had ervaring met het naar Nederland brengen van voormalig zwerfhonden. Via haar kreeg ik het emailadres van het asiel op Kos (Animal Rescue Kos). Ze gaan haar proberen te vangen vanavond, vertelde ze. Wat een geweldig nieuws! Al wachtend op goed nieuws, zakte al snel na het openen van mijn mailbox de moet in mijn schoenen weg. Het was niet gelukt om haar te vangen. Morgen middag gaan ze opnieuw een poging wagen. Gelijk telefonisch contact opgenomen met het Nederlandse stel of ze alsjeblieft de lieverd willen vangen, zodat het asiel haar morgen middag kan komen ophalen. Zo gezegd zo gedaan. Het Nederlandse stel heeft haar gevangen. O wat ben ik blij met dat nieuws. Ik heb het stel het e-mailadres van het asiel gegeven, zodat zij een afspraak kunnen inplannen, zo gezegd zo gedaan.

Wat een opluchting de lieverd is veilig in het asiel. Het asiel vertelde mij, dat ik haar leven had gered. Nu moest ze aansterken in het asiel. Het aansterken duurde alleen langer dan gedacht (8 weken). Nu nog een naam bedenken voor deze lieverd, wel een Griekse naam met betekenis. Na een nacht slapen wist ik het: Chara Tiana dat wordt haar naam. Chara betekent vreugde en Tiana betekent prinses.

Een Duits echtpaar was zo lief om Chara mee te nemen op de vlucht naar Duitsland. Mijn vader en broertje hielden haar op uit Duitsland, omdat ik deze dag een belangrijk examen had. Eenmaal aangekomen in Amsterdam werd ik herenigd met Chara Tiana. Wat waren wij blij om elkaar weer te zien. Ze herkende mij gelijk.

Chara kwam heel lastig in gewicht aan, waardoor we naar de dierenarts zijn gegaan. De dierenarts stelde de diagnose Leishmania, waardoor ze gestart zijn met medicatie. Dit bleek echter niet aan te slaan. Chara werd voor de eerste keer loops en haar gezondheid ging drastisch achteruit. De dierenarts stelde mij voor 2 keuzes: sterilisatie met de kans dat ze niet uit haar narcose zou ontwaken of niks doen, maar wetende dat ze de volgende loopsheid niet zal halen.  Na goed overleg haar laten steriliseren en Chara zag je met de dag opknappen. Chara is inmiddels 6,5 jaar oud en staat in de bloei van haar leven. Elke dag merk je haar dankbaarheid. Het is een allemansvriend. 

Sinds 2011 zet ik mij in als vrijwilliger voor zwerfdieren in nood. Zo ben ik voor de stichting Atlas Animal Project een erkend gastgezin en huisbezoeker. Nu wil ik mijn droom verwezenlijken en nog veel meer dieren een mooie toekomst bieden, door met een omgebouwde Volkswagen transporter naar Kos te rijden en deze lieverds in Nederland te herenigen met hun baasjes.

De winter ligt op de loer en dan kan het op het eiland behoorlijk koud zijn. Wie helpt mij? Elk bedrag is welkom, alvast enorm bedankt voor uw donatie!

Uiteraard zal ik jullie regelmatig een update sturen. 

Veel liefs Natasja. 

P.S. Als u:

800 Euro of meer doneert als bedrijf, komt uw bedrijfsnaam op de auto te staan. 

Als u hierbij hoort, mail dan even uw naam en e-mailadres naar: natasja.reisnaargriekenland@outlook.com