Charli en ik werden vriendinnen toen we samenwoonden tijdens onze studie aan Bath Spa University van 2005-2008. We hadden onze eigen vrienden maar gingen ook regelmatig met elkaar op stap. We konden onwijs met elkaar lachen. In 2008 verhuisde ik weer terug naar Nederland. We hielden contact en volgden elkaars levens via Facebook.
In 2016 kreeg Charli borstkanker. Ze werd behandeld en was schoon verklaard. In 2022 kreeg ze een vreemde pijn in haar arm. Ze ging meerdere keren langs de dokter, maar die zagen er niks ernstigs in. De pijn kwam vervolgens in haar nek en Charli drong er bij de dokter op aan dat dit goed werd onderzocht, omdat ze zich zorgen maakte dat het iets met de kanker te maken had, maar haar werd verteld dat het niets was (Charli vertelde mij later dat dokters een bonus krijgen als ze minder patiënten doorverwijzen naar het ziekenhuis). Pas toen er een bobbel begon te ontstaan in haar nek, werd ze goed onderzocht. De kanker bleek uitgezaaid te zijn en behalve in haar nek en borst, zit het nu ook in haar lever. Ze heeft nu mogelijk nog een jaar tot twee jaar te leven, afhankelijk van hoeveel de behandeling kan betekenen.
Charli is nu aan een hormoon-behandeling en dat gaat best goed. Ze neemt deel aan een praatgroep voor lotgenoten, waar ze veel steun aan heeft. Ze leeft zo gezond mogelijk, zodat ze nog zo veel mogelijk tijd kan doorbrengen met haar nu 11-jarige dochtertje Georgia en man Simon. In 2024 hield ze een fundraising voor Cancer Now en haalde 6000,- pond op met taarten en merchandise verkopen.
Ik bezocht Charli deze week (april 2025) in Exeter. Ondanks de vermoeidheid heeft ze momenteel nog best een goede conditie en ze nam me mee op een wandeling door Exeter en we maakten zelfs een bergwandelingetje. Zolang dat nog kan, wil ze zoveel mogelijk fijne dingen doen. Ondanks de trieste situatie hadden we zo veel lol en zo veel om over te lachen. Ze hoopt dat haar door haar positieve kijk wat extra dagen zijn gegund, al snapt ze ook dat dat waarschijnlijk onrealistisch is. Afhankelijk van hoe dingen zullen verlopen zal ze waarschijnlijk binnen een jaar aan de chemo moeten en dan zal alles een stuk zwaarder worden.
Charli wil al haar hele leven heel graag een keertje naar Japan. Ze hebben het alleen niet erg breed. Simon werkt full time en onderhoudt daarmee het gezin. Charli kan niet werken op dit moment en het leven in Exeter is duur. Toch wil ze in oktober drie weken met haar man en dochter naar Japan gaan. Ze heeft het geld voor de tickets bij elkaar geschraapt (en ook wat geld van haar familie gekregen), maar worstelt om het geld bij elkaar te krijgen om in die drie weken rond te kunnen reizen, een auto te huren, overnachting te betalen en leuke dingen te gaan doen. Ze heeft al besloten om de gok te wagen en de tickets alvast te kopen, en mogelijk wil ze een lening aangaan om de overige kosten te dekken. Tegelijkertijd vindt ze dat heel moeilijk, wetende dat ze haar man achter zal laten met schulden.
Ik zou heel graag willen dat Charli met een gerust hart met haar gezin naar Japan kan gaan, zonder zich schuldig te voelen over het geld. Ik zou willen dat ze met volle teugen kan genieten met Georgia en Simon, dat ze onderweg ook eens een leuke jurk voor Georgia kan kopen bijvoorbeeld, of een mooi boottochtje kan maken. Zodat ze onbezorgd van het avontuur kunnen genieten en zodat Georgia een prachtige herinnering zal hebben aan haar lieve moeder.
Ik ben superdankbaar voor donaties groot en klein! En ik zou het super vinden als je dit kunt delen binnen je netwerk.
Eind mei 2025 wil ik de fundraising afsluiten en het geld aan Charli overmaken.
Heeeel veel dank!