Hallo,

Vorig jaar (18 april) heb ik een keus in mijn leven gemaakt door een maagverkleinende operatie te ondergaan.
Na jaren vechten tegen overgewicht en het beperkte leven wat ik had door het overgewicht ben ik nu 55 kilo afgevallen.

Het psychische gedeelte voor de operatie was erg zwaar, omdat je zo beperkt ben in de keuzes die je kan maken.

Ik vermeed liever publiekelijke ruimtes omdat ik me schaamde.
Of gezellig lunchen met vriendinnen zat er ook niet in omdat je van te voren gaat denken of je wel in de stoel past.

Door dat soort simpele dingen ben ik een afgesloten leven gaan lijden. Tot het eenzame bestaan toe.
Tot er een punt kwam dat ik niet meer verder wou met leven. Dat er voor mij geen uitweg meer was.
Op dat moment besloot ik dat er iets moest veranderen.
Een stap naar de huisarts heeft mijn leven gered. Die goede man vond dat ik in aanmerking kwam voor een maagverkleinde operatie.
Na een paar maanden, onder begeleiding van het ziekenhuis, was het dan zover.

Ik werd geopereerd!

Nu ben ik 55 kilo lichter. Maar in mijn hoofd ben ik nogsteeds hetzelfde.
Als ik voor de spiegel sta zie ik de oude ik.
Maar er zijn ook dagen bij dat ik zo verbaasd ben met het resultaat.

Ik wil er tussenuit zodat ik aan mijzelf kan werken. 

Zodat ik mijzelf kan gaan accepteren zoals ik nu ben.
Zodat ik andere keuzes durf te maken.
Zodat ik de persoon wordt die ik wil zijn.

Nu zit ik momenteel zonder werk.
Dus een reisje naar een mooi rustig land kan ik niet betalen.
Zodoende kwam ik hier terecht.

Zouden jullie mij willen helpen?

Zodat ik rustig aan mezelf kan werken.