Ik wil jullie aandacht vragen voor mijn verhaal: 

Mijn naam is Marie, 26 jaar en moeder van 1 kleine meisje.
Op 18 oktober kreeg ik te horen dat ik ben uitbehandeld voor de bestrijding van kanker en dus nog maar maximaal 1 jaar te leven heb. 

1 Jaar lang heb ik alle behandelingen ondergaan die er maar mogelijk waren: chemotherapie, bestraling, hypertermie en brachytherapie. Alles leek goed te gaan en ik werd schoon verklaard. Helaas was dit maar van korte duur.  5 Maanden later (op 18 oktober) kreeg ik te horen dat de baarmoederhalskanker terug was gekomen en dit keer in een zeer agressieve vorm.
Daar zit je dan met je moeder in het ziekenhuis; 26 jaar, uitbehandeld en eigenlijk in de "bloei" van je leven. En dan natuurlijk nog mijn kind van 6 jaar die haar mama moet verliezen

Mien man (Ricardo) en ik moesten nu gaan vertellen dat ze over 1 jaar geen mama meer heeft die voor ze zorgt en ze lief heeft. 
Gelukkig ben ik sterk, zoals ik dat al het hele zware traject ben. Maar het besef dat ik er over 1 jaar niet meer ben en mijn kinderen en mijn man moet achterlaten is heel moeilijk te bevatten en dat doet ook heel veel pijn.

Mijn man Ricardo en de kinderen voelen zich machteloos en wanhopig.

Het is wreed. Het is oneerlijk. Het lijkt wel een horrorfilm, maar het is de keiharde waarheid voor mijn gezin .

Ik heb nog 1 allerlaatste wens om met het hele gezin naar Disneyland te gaan we zijn nooit op vakantie geweest door financiële problemen. Daarom vraag ik vrienden, famillie en naasten om mij en mijn gezin te helpen a.u.b.