Hallo beste mensen,

Mijn naam is Raymond Kersten, ben 55 jaar jong. Ik ben doof geboren en ben bijna blind. Ik lijd aan syndroom van Usher. Mijn oogziekte is progressief.

Communiceren via een tolk gaat nu bijna niet meer omdat ik de gebaren niet meer kan herkennen.

Ik werk niet want ik ben volledig arbeidsongeschikt en ik leef op wajong uitkering.

Vanwege mijn beperkingen word ik volledig afhankelijk van anderen in mijn dagelijkse leven. Om deze reden had ik jarenlang gezocht naar een partner met wie ik een relatie wilde opbouwen. Want mijn familie is niet meer in staat mij te helpen, mijn vader is vorig jaar overleden en mijn moeder is alweer boven de 80 en mijn enige zus woont niet in Nederland.

Niemand wilde me hebben als partner totdat een Russische vrouw mij vond via een dating site in 2014. Ze was serieus geinteresseerd in mij omdat ze begrijpt hoe het is om gehandicapt te zijn. Haar oudste zoon heeft een autistische spectrum.

Dus ik greep deze kans met beide handen aan om haar leren te kennen, ook al is ze een Russische.

Het klikte vrij snel tussen ons toen ik in november 2014 naar Rusland vloog om haar te ontmoeten.

We communiceerden met elkaar via schrijven op onze tablets.

Het valt mee in onze communicatie omdat ze geen persoon is die veel praat.

We hadden veel plannen met elkaar, we hadden 3 keer geprobeerd haar en haar kinderen naar hier te laten komen voor de vakantie maar de ambassade weigerde hen het visum alle 3 keer toe te kennen. Wasrom? Dat was voor ons nooit duidelijk geweest. Om toch bij elkaar te zijn, had ik verschillende keren naar Rusland en Georgië moeten afreizen.

Naarmate we onze relatie opbouwden, werd het reizen steeds moeilijker vanwege mijn progressieve zichtsbeperking.

We schakelden  een jurist in om de mogelijkheid te vinden om mijn vriendin is en haar kinderen naar Nederland te laten komen. We werden geadviseerd om te trouwen zodat ze een verblijfsvergunning kunnen krijgen van de IND. Volgens de jurist voldeden we hiermee de aan de voorwaarden om de verblijfsvergunning te krijgen. Het 

We trouwden in de zomer van 2019 in Georgië. Het was ook de laatste keer dat ik mijn gezin zag in levende lijve. Daarna ben ik niet meer in staat te reizen.

We dienden de aanvraag in bij de IND eind 2019.

Maar de aanvraag werd in de zomer van 2020 afgewezen.

We maakten bezwaar tegen de afwijzing. Ook werd onze bezwaar ongegrond verklaard door de IND.

Onze jurist bleef geloven dat we wel aan de voorwaarden voldeden en we stapten naar de rechter.

Maar ondertussen kregen mijn vrouw en ik weer een dieptepunt, mijn vrouw werd ernstig ziek. Ze moest worden geopereerd.

Ik voelde me vreselijk machteloos, ik sta ver verwijderd van haar en mijn gezin.

Ze was helemaal alleen in de tijden dat ze een zware operatie van bijna 3 uur moest ondergaan. Die operatie vond plaats in het voorjaar van 2021. De herstel was erg moeizaam en lang, met chemotherapie.

Eind 2021 zat ik voor de rechter in de rechtzaal, bijgestaan door een tolk.

Onze jurist deed het woord voor mij.

In januari van dit jaar konden we weer eens juichen, na een ellenlange strijd tegen de  Staat! Ja, de rechter heeft ons gelijk gegeven en heeft de IND bevolen de verblijfsvergunning toe te kennen.

Maar tegelijkertijd werden de restanten na de vorige operatie bij mijn vrouw gevonden. Een nieuwe operatie was nodig en dat moest snel gebeuren. Die kwam in februari.

De IND stuurde na de uitspraak van de rechter in begin februari een brief waarin ze hebben bepaald dat mijn vrouw binnen 3 maanden naar de ambassade moest om een inreisvisum aan te vragen. Voor zo’n aanvraag moet je vele documenten hebben en en deze moeten vertaald worden  in het Nederlands. Dit papierwerk kost een paar duizend euro. Ik moest dit allemaal betalen.

Als je niet binnen 3 maanden naar de ambassade gat, wordt de verblijfsvergunning in de prullenmand gegooid, staat geschreven in dat brief.

Dus,  net ontslagen uit het ziekenhuis, moest mijn vrouw meteen op stap naar verschillende overheidsinstanties om dat papierwerk te regelen en naar de ambassade gaan. Ze voelde zich echt ziek, de artsen hadden nadrukkelijk gezegd geen zware activiteiten te doen voor 2, 3 maanden.

Maar wat kon je anders doen? Die verblijfsvergunning stond nog niet officieel klaar.

Voor de zomer kregen mijn vrouw en de kinderen eindelijk het inreisvisum, maar ook kreeg mijn vrouw werd en ik ernstige complicaties, waaronder trombose. Reizen naar Nederland was niet mogelijk voor haar. Ze moest zich genezen en herstellen van deze ernstige complicaties.

Ondertussen is hun inreisvisum weer verlopen. Dat betekent dat mijn vrouw weer nieuwe documenten en vertalingen moest verzamelen. Ik raakte weer een paar duizend euro kwijt.

Door de oorlog in Oekraïne is alles bijna onmogelijk geworden voor ons.

Mijn vrouw was op 3 oktober bij de ambassade om het inreisvisum aan te vragen.

Momenteel wachten we op paspoorten die de ambassade behandelt.

Dit is het verhaal, jullie zien hoe de overheid mij heeft behandeld. Mijn vrouw en ik hadden 2 jaar geleden samen hier in Nederland kunnen zijn. Voordat mijn vrouw ernstig ziek werd en voordat de oorlog begon. Ze had hier aan haar gezondheidsproblemen geholpen kunnen worden.

Maar door toedoen van de overheid zitten we in dit situatie. Financieel ben ik helemaal er door heen. Ik heb maar een kleine uitkering, mijn familie heeft tot nu toe ons financieel ondersteund maar nu hebben ze geen spaargeld meer. Wij werden gedwongen veel geld neer te leggen voor de medische behandelingen voor mijn vrouw en de documenten voor de ambassade. Mijn moeder heeft vele duizenden euro's in ons gezin gestoken.

De overheid heeft niet alleen mij persoonlijk en financieel kapot gemaakt, mijn moeder haar recht om haar schoondochter en de kinderen te zien is door de overheid ontnomen.

Door de oorlog zijn de vliegtickets onbetaalbaar geworden. Ik heb nu geen geld om vliegtickets voor mijn vrouw en de kinderen te kopen.

Mijn bank weigert mij een lening te ggeven gezien het feit dat ik een uitkering heb.

Wat ik graag wil vragen is, of jullie bereid zijn een bijdrage te geven zodat mijn vrouw en haar kinderen snel uit Rusland kunnen vertrekken.

Ik zal jullie enorm dankbaar zijn voor elk euro die ik ontvang!

Ik heb ongeveer 4000 euro nodig. De tijd dringt, mijn vrouw en de kinderen moeten de kans krijgen so snel mogelijk uit Rusland te vertrekken, nu er nog vliegtickets zijn die later uitverkocht of onbetaalbaar worden.

Ik heb net als iedereen het recht om samen te zijn met mijn gezin. Ik hoop dat het na de lange strijd van 2 jaar gaat gebeuren met jullie hulp.

Heel erg bedankt alvast!

Raymond