Dag lieve mensen, 

Nooit gedacht dat ik een actie zou moeten starten om de rekeningen te kunnen betalen.

In 2017 hebben mijn dochter en zoon een zwaar verkeersongeval gehad met hun vader. Hij was in fout (hun papa had veel te veel gedronken), reed tegen een boom en heeft sindsdien een contactverbod.

Sinds die avond is ons leven in één klap veranderd in wat ik enkel kan omschrijven als een ware hel. Mijn dochter was zwaargewond en mijn zoon in kritieke toestand. Beiden zijn overgebracht naar het ziekenhuis waar mijn zoon een aantal weken in coma heeft gelegen. Hij heeft door het ongeval een NAH (niet aangeboren hersenletsel) opgelopen aan de frontale kwab. Een NAH uit zich in ontremming, niet altijd alles nog kunnen aanleren, impulsiever gedrag, emotioneel wisselend en ongeremd gedrag, problemen met plannen en organiseren, een storing met zijn sociale filter (zeggen wat in hem opkomt), emoties anders lezen, agressie, moeite met concentratie en aandacht, ...

Zijn hersenletsel heeft grote gevolgen en heeft een enorme impact op het dagelijks leven. Hij kan niet alleen wonen, kan niet koken en hij heeft 24/7 begeleiding nodig.

Na heel lang zoeken naar gepaste hulp hebben we eindelijk een voorziening gevonden waar we terecht kunnen. 

Normaal gezien hebben mensen met een NAH recht op een budget van de overheid om de hulp in te kopen bij een erkende voorziening. Maar omdat het een ongeval is, moet de verzekering tussenkomen. Ook dat is na al deze jaren nog steeds niet in orde. Ze blijven maar uitstellen om uit te betalen en komen steeds met nieuwe voorwaarden en eisen voor nieuwe onderzoeken. 
De rekeningen van de voorziening lopen ondertussen hoog op. 
De facturen per maand zijn onbetaalbaar zonder hulp.
Hulp die we niet krijgen omdat we steeds van het kastje naar de muur worden gestuurd.

We hebben zolang gezocht en eindelijk gepaste hulp gevonden voor zijn welzijn. Als we dit nu moeten stoppen tot de verzekering meewerkt, zijn we onze plaats kwijt.

Met mijn dochter gaat het helaas ook niet goed. Zij heeft het sindsdien psychisch enorm moeilijk. Ze heeft het heel zwaar om het leven zoals het nu is te aanvaarden. Alle veranderingen zijn haar teveel geworden, haar gezin dat van dag op dag nooit meer hetzelfde zal zijn, haar broer die zo veranderd is door zijn NAH, de gevolgen zijn onoverzichtelijk.

Ons gezin staat helemaal op zijn kop. 
De dag van het ongeval was meteen ook mijn laatste werkdag. Sindsdien moet ik zorgen voor de kinderen en de gevolgen van het ongeval. 
Ik had een goede vaste job, maar die kon ik niet houden. Ik had geen andere mogelijkheid dan de zorg voor de kinderen.

Ik ben ten einde raad. Het breekt mijn hart om mijn kinderen niet te kunnen bieden wat ze nodig hebben en om een beroep te doen op de vrijgevigheid van mensen om mij te helpen de verzorging van de kinderen te blijven betalen.

Als op termijn alles met de verzekering in orde komt, zal dat geld deels geschonken worden aan de voorziening waar we momenteel begeleiding van krijgen. Vele bewoners daar hebben eveneens hulp nodig om de kosten te betalen waardoor uw eventuele donatie een even grote impact zal hebben. Het andere deel zal ik moeten gebruiken om  de kinderen te laten bijstaan door een adviserend geneesheer, advocatenkosten, ect.

Ik hoop dat er mensen zijn die ons kunnen helpen. 

Veel liefs.