Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen.. in één woord; kippenvel! 

Na het zien van de eerste townships, het grote verschil tussen arm en rijk, de problematiek en de criminaliteit.. keek ik met name met mijn jeugdzorg hart naar  de schrijnende situaties waarin kinderen hier in Zuid-Afrika opgroeien. 

In Nederland hebben we zoveel organisaties om kinderen in dit soort situaties een perspectief te kunnen bieden, maar hier is er met name door de beperkte financiële steun van de overheid weinig mogelijk. 

Toch bestaan er enkele kindertehuizen in Zuid-Afrika. Vanmorgen bezochten we zo’n kindertehuis in Kaapstad. 

Het tehuis heeft ongeveer twintig medewerkers (veelal vrijwilligers) en biedt onderdak aan gemiddeld vijftig kinderen, die uit disfunctionerende families komen waar nauwelijks sprake is van emotionele en psychologische binding. Het tehuis bied zorg aan verstoten, misbruikte, mishandelde en verwaarloosde kinderen in de leeftijdsgroep van nul tot en met vijf jaar die zijn doorverwezen en geplaatst op last van de kinderrechter.

De kinderen, die vaak slachtoffer zijn van alcoholmisbruik door ouders, mishandeling, seksueel misbruik of het overlijden van moeder door HIV/AIDS, zijn ernstig getraumatiseerd.

Binnen het tehuis is er zorg voor de psychische problematiek van de kinderen en krijgen de kinderen intern onderwijs en scholing. 

Er wordt altijd gekeken of er een mogelijkheid is of de kinderen weer terug zouden kunnen naar hun eigen ouders, wanneer ouders zelf hulpverlening zijn aangegaan en de situatie is veranderd. Wanneer dit niet mogelijk is, wordt er gekeken of kinderen naar een oma, oom of tante kunnen bijvoorbeeld. Wanneer dit ook uitgesloten is, wordt er overgegaan op de adoptieprocedure.

Ouders van de kinderen die in het tehuis wonen zijn in de gelegenheid om één keer per week, voor de duur van een uur, hun kind te bezoeken. Helaas gebeurd dit maar zelden en zien kinderen hun ouders nooit weer. 

Het tehuis heeft in samenwerking met verschillende stichtingen hele mooie projecten opgezet. Zo wil het tehuis er voor zorgen dat ook deze kinderen de liefde van een gezin ervaren. Dit doen ze door er voor te zorgen dat kinderen, bijvoorbeeld rond kerst, voor een weekend bij gastgezinnen mogen verblijven. Ook kunnen kinderen soms voor een dagje met een gezin mee, om een leuk uitje te hebben. 

We hebben mogen zien hoe de medewerkers, voor het merendeel vrijwilligers, zich hier met hart en ziel inzetten voor de kinderen. Zo ontmoeten we de vrouw die de leiding heeft op deze locatie, ze verteld dat ze al 29 jaar in een appartement boven het kindertehuis woont en 24/7 beschikbaar is voor de kinderen. 

Het is verschrikkelijk om te horen hoeveel kindertehuizen moeten sluiten, gewoonweg omdat er niet voldoende geld is. Elke maand komen de kindertehuizen financieel 1/3 te kort. Wat voor ons “maar een tientje is”, kan hier al zoveel voor de kinderen gedaan worden! 

Mijn gevoel zegt dat ik iets wil doen! Om deze reden zou ik geld willen inzamelen voor het kindertehuis! Ik heb contact met de Nederlandse stichting die betrokken is bij het Christine Revell Children’s Home (die wij vanmorgen bezochten). Deze Nederlandse vrouw is elke winter in Kaapstad en ze zorgen er samen voor dat donaties op de juiste plek komen! 

Namens onze groep vrijwilligers van de kinder en dameskledingbeurs Paterswolde, hebben we een mooi bedrag geschonken van 500 euro. Via deze weg hoop ik ook in mijn netwerk nog eens 500 euro op te halen, om het mooie totaal bedrag van 1.000 euro te kunnen schenken! Heb jij net als ik een donatie over voor de kansarme kinderen in Zuid-Afrika? Steun jij samen met mij dit kindertehuis?