Zaterdag 11 april gaan ik en Podenco Poepie de Kennedy mars te Sittard lopen.
Ik zal even in het kort vertellen wie wij zijn. Ik ben Jennifer 37 jaar, gek van hardlopen met name halve marathons. Dat is mijn favoriete afstand om te rennen en ernaast doe ik powerlifting. Ik zet mij voor verschillende doelen in dmv wijkcoördinator van de Nierstichting, ren voor het Diabetesfonds en nu ook voor Stichting Podencoworld. Daar zo meer over. Ik sta hier bekend als het kruiden vrouwtje en Podenco mama.
Mijn liefde voor Podenco's startte 2 jaar geleden. Februari 2018 kwam mijn lieve Ecco hier. De lieve jongen stal al snel mijn hart. Daarna kwam Poepie hier in de opvang. Ze kwam als een zielig hoopje aan. Staart tussen de benen en bang voor alles en iedereen. Ik had het erg met haar te doen want dit was natuurlijk niet zomaar. Ze had helaas een zeer turbulent verleden en gevolg daarvan waren de vele gedragsproblemen die ze had. Ik besloot haar te laten blijven gezien ik van mening was dat ze niet meer kon verhuizen.
Podenworld week niet van mijn zijde en steunde mij in alles en zette zelfs een gedragsdeskundige in. We hebben zeker een jaar lang samen gewerkt. Poepie begon heel langzaam stapjes vooruit te maken en zich weer eindelijk hond te voelen. Ze werd vrolijk, angsten verdwenen langzaam en ze werd brutaler en meer clownesk. Vandaag de dag is ze een geweldige hond en van dat bange angstige hondje is niets meer terug te zien. Hiernaast heb ik Pancho. Hij kwam zwaar vermagerd in de opvang. Het was een depressieve wandelend skelet. Alle botten staken uit en was zwaar depressief. Hij wist niet wat spelen en liefde was. Ik ben gelijk met hem aan de slag gegaan en de dag van vandaag is de lieve Pancho 7 kilo zwaarder, niet meer depressief en probeert te spelen. Knuffelen vind hij heerlijk. Verder heb ik in de 2 jaar al heel wat honden opgevangen en ze hebben allemaal mijn hart gestolen.
Met de Kennedymars wil ik aandacht vragen voor de “Great forgotten”. Ze worden er massaal gebruikt voor de jacht in Spanje. Met een beetje geluk krijgen ze 1x per week wat te eten en te drinken en de rest van hun leven slijten ze aan een ketting op een betonnen vloer. Als ze niet geschikt zijn voor de jacht worden ze: verdronken, levend verbrand, opgehangen aan een boom, overgoten door zoutzuur en als ze geluk hebben gedumpt bij een asiel. Tierra blanca Tenerife van Podencoworld is er 1 van. Ik wil ze graag helpen omdat ze zoveel goeds voor de Great forgotten doen en zo op deze manier aandacht kan vragen voor de Podenco's.
Met de Kennedymars gaan Poepie en ik de 80 km trotseren door Nederland en Belgie en hopen we veel aandacht te krijgen voor de inzamelingsactie die wij gaan doen voor alle lieverds die dit nodig hebben. Tevens wil ik alle lieve onschuldige Podenco's herdenken die allemaal het slachtoffer zijn geworden van een vreselijke dood.