José: ,,Ik vervloek mezelf en die bewuste zondag. Ik had geen slechter moment kunnen kiezen om onze kennis te bezoeken. Ik zal nooit meer naar zijn terrein met het te verbouwen weekendhuisje gaan. Ik zal ook nooit meer een bord paella aanraken.’’
Dit waren de woorden van 'Jose' de vader van beide kindjes. Daar sta je dan met lege handen , proberen om de dagen te slijten en dagelijks je huis uit te vluchten. Kon ik maar meer voor ze doen behalve deze doneeractie.
Jose Roselló is seizoensmedewerker op kermissen en in strandtenten, en zit momenteel zonder werk. Zijn vrouw en hij keren ’s avonds zo laat mogelijk terug naar hun onderkomen in El Palo, de volkswijk aan de oostkant van Málaga. Een tante stelde hun de woning ter beschikking na de dood van hun zoontje Óliver. Hij stierf in 2017 op driejarige leeftijd door een hartaanval.
Hierboven een stukje uit het AD. Hieruit krijg je een globaal beeld hoe zij hun dagen moeten doorkomen. Je moet ,maar je hebt eigenlijk geen zin meer. Daarom blijf ik me inzetten voor deze mensen.
Zo kan je iedereen wel spekken denken sommige mensen. Totdat je zelf in een situatie als deze terecht komt en er iemand is die dit voor je doet. Dan mag je in je handen knijpen denk ik maar. Het gaat misschien niet snel maar alle beetjes helpen. <3