Beste mensen,

Zoals sommigen onder jullie weten heb ik een uitgesproken mening over een aantal grote thema's waar de wereld, en in 't bijzonder Europa, in toenemende mate mee te maken krijgt. Meestal wijkt mijn mening hierbij af van de "mainstream": ik maak me meer zorgen over biodiversiteit dan het klimaat, ben zeer EU kritisch (oa mbt het migratiebeleid in het algemeen en de vluchtelingendeal met Turkije in het bijzonder) en heb een broertje dood aan religies die wereldheerschappij nastreven. Die mening is gebaseerd op boeken, media, podcasts, lezingen en gesprekken met mensen van diverse pluimage. Echter, op wat vakanties en een roadtrip door Afrika na, ontbreekt het nogal aan praktijkervaring.

Vorig jaar ging een goede vriend van mij (Justus Warffemius) naar Lesbos om via de Nederlandse organisatie Because We Carry (BWC) een week in een vluchtelingen/migranten kamp voor families te werken. Hij heeft mij enthousiast gemaakt dit ook eens te doen, en omdat Marina vanaf medio juni een mini sabbatical heeft, redt ons gezin het prima zonder mij. Goed om (eindelijk) ook eens in de praktijk een bescheiden bijdrage aan mensen in moeilijke omstandigheden te kunnen leveren samen met mijn teamgenoten (Team 192). Tevens ben ik benieuwd of ik na afloop nog steeds zo'n uitgesproken mening heb over het migratie vraagstuk.

Lesbos mag dan niet veel meer in het nieuws zijn, de situatie op dit mooie Griekse eiland is nog steeds allesbehalve goed en helaas is er nog geen einde in zicht. Ontzettend veel mensen, voornamelijk afkomstig uit Afghanistan, Syrië en Irak, zitten op dit moment “vast” in de kampen op Lesbos en er komen nog steeds boten aan. Overvolle, onveilige boten met te veel mensen, in peperdure imitatie reddingsvesten, die deze oversteek met gevaar voor eigen leven maken. Een risicovolle oversteek vanuit wanhoop op zoek naar een beter bestaan, maar hoe goed is dat nieuwe bestaan nou eigenlijk? De oorlog en het geweld hebben deze mensen achter zich gelaten, maar hun leven als vluchteling/migrant is weinig menswaardig te noemen. Zonder persoonlijke bezittingen, levend in een tent of ISO-box met een toekomst die onzeker en bijna uitzichtloos is.  

Organisaties als BWC zorgen er mede voor dat deze mensen zich veilig, menselijk en verbonden voelen. BWC wil met haar werk veiligheid en verbondenheid creëren. Naast het uitdelen van eten, tenten en droge kleren, probeert BWC ook een glimlach, respect en wat hoop te brengen d.m.v. verschillende projecten en activiteiten. Dit laatste klinkt misschien vaag en zweverig, maar dit maakt een wereld van verschil!

BWC voert veel activiteiten en projecten uit waar niet alleen mankracht maar ook geld voor nodig is. Daarom wil ik jullie graag vragen met een bijdrage deze projecten te ondersteunen. Ik zal er zelf in juni met een glimlach en veel liefde keihard voor gaan werken en weet dat ik met jullie bijdrage een beetje hoop, perspectief, menselijkheid en liefde zal geven aan de minder fortuinlijke mensen op Lesbos. Mijn dank is enorm groot!

Jeroen

www.becausewecarry.org