Hallo ik ben sylvana,
ik ben 18 jaar oud, en heb dringend uw hulp nodig.
Want hoewel ik van buiten gewoon op een normaal meisje lijk, met elke dag weer dezelfde glimlach op haar gezicht,
Is de echte lach op haar gezicht allang verdwenen.
En Speelt er zich van binnen een hele hoop aan strijd en wanhoop af.
Ik ben namelijk ziek! Niet lichamelijk ziek maar psychisch ziek en net zo dodelijk!
Toen ik nog maar 8 jaar oud was zijn er met mij verschrikkelijke dingen gebeurd,
Dingen die me trauma's hebben opgeleverd
Dingen waarvan ik na 9 jaar, nog steeds last van ervaar.
Dingen waar ik 9 jaar later nog steeds niet over durf te praten.
Dingen waardoor ik 9 jaar later nog zoveel last van ervaar dat ik niet meer wil leven.
Ik werd met de jaren mentaal steeds zieker en zieker.
en langzamerhand ging ik dan ook steeds meer en meer achteruit.
Ik werd met de jaren banger, onzekerder, wanhoopiger en de paniekaanvallen werden meer en meer.
Toen ik de leeftijd van 15 bereikt had
kreeg ik er nog een ernstig trauma bij.
hierna verloor ik mezelf helemaal.
Ik begon met zelfbeschadiging, ik werd suicidaal en ik kreeg een eetprobleem.
Ook ontwikkelde ik de stoornis PTSS
(post traumatische stresstoornis)
Na talloze ziekenhuis bezoeken, medicijnen, behandelaren en therapeuten,
dwangvoeding,
En na weken zelfs maanden in een isolatiecel te hebben geslapen,
kwam het besef:
"dit kan niet zo langer!)
Ik wil weer leven i.p.v overleven!
Ik wil niet meer leven in angst!
Ik wil niet meer worden gezien als het meisje met haar trauma's en haar eetproblematiek!
Ik wil niet meer opgenomen zijn!
het is na bijna een jaar op een gesloten crisisafdeling gezeten te hebben wel genoeg geweest zo!
Toen het idee over een hulphond viel, kwam er dan ook voor het eerst in lange tijd weer een échte glimlach op mijn gezicht.
Een hulphond kan namelijk veel voor mij betekenen!
zo kan hij me uit nachtmerries en herbelevingen halen, helpen bij het eten, en me weerhouden van zelfbeschadiging en zelfmoordpogingen.
Ook kan hij me letterlijk uit bed helpen, als ik mezelf daar niet meer toe kan zetten (want hij zal toch uitgelaten moeten worden, aandacht nodig hebben etcc)
Verder kan hij mij helpen met spanning signaleren, dit houd in dat hij spanningen en veranderingen in het lichaam kan opmerken. Zodat ik niet kan "overlopen" of "overspoelen door lichten, geluiden, triggers, stres, mezelf overvragen door maar door te gaan, en nog veel meer!
En natuurlijk is het een grote emotionele steun, die 24/7 bij mij is zodat ik me wat minder eenzaam voel....
Maar het kostenplaatje voor het opleiden van een hulphond (labradoodle) is enorm hoog en zelf kunnen wij dit helaas niet betalen.
Daarom wil ik u vragen of u iets voor mij kunt betekenen?
alle kleine beetjes helpen mij namelijk al om weer te leven i.p.v te overleven.
U kunt me erg blij maken als u iets kunt betekenen voor mijn toekomst.
Daarom heb ik ook de vraag om dit bericht zo veel te delen. Zodat het bereik van mijn oproep velen malen groter wordt!
Alvast bedankt!
En veel liefs Sylvana