Bennie.. sporthond in hart en nieren stortte vorige week zaterdag na een steloefening volledig in elkaar. De angst van iedere hondensporter werd voor Sandra ineens een keiharde realiteit.  Om de onderste steen boven te krijgen, en gerichte hulp te kunnen bieden, zijn dure onderzoeken nodig. Daarnaast komen er nog diverse therapieën na de gestelde diagnose. We weten allemaal hoe snel dit alles oploopt. Dat de knpv sport hier moet eindigen voor Bennie is al een pijnlijk besluit. Deel deze actie en doneer alsjeblieft een bijdrage die je kunt missen zodat Sandra niet voor nog meer pijnlijke beslissingen hoeft komen te staan.

Hieronder lees je haar verhaal.  

Vorige week zaterdag, na een werpaanval, vertoonde Bennie totale verlamming in beide voorpoten. Samen met een clubmaatje Bennie naar de auto gedragen waar hij weer een beetje kracht in z'n voorpoten kreeg maar erg onstabiel en onregelmatig liep. Even rustig gelopen en toen kwam het besef: dit kan niet meer! Dit moeten we niet willen! Dit gun ik mijn kanjer niet! 

Afgelopen maandag ben ik met Bennie naar de kliniek gegaan om te achterhalen wat er aan de hand is. Van voor tot achter zijn er röntgenfoto's van hem gemaakt. Geen spondylose of artrose te zien, wel een vernauwing tussen 2 halswervels, C5 en C6 dacht ik, Cervicale HNP (halshernia) was de conclusie. Deze hernia zorgt er voor dat de tussenwervelschijf tegen het ruggenmerg en/of zenuw drukt en zorgt voor neurologische symptomen, zoals dronkemansgang of verlamming van voor- en achterpoten. 

Om te zien hoe erg deze hernia is moet er eigenlijk contrast foto’s, een CT-scan en/of een MRI gemaakt worden. Dit kost heel veel geld, wat ik helaas niet tot mijn beschikking heb. 

Voor nu gaan we voor de conservatieve behandeling, rust en medicatie. Daarna naar een orthomanueel therapeut en/of osteopaat en fysiotherapie. 

Wat de toekomst gaat brengen voor Bennie? Geen idee. Ik heb wel besloten om niet meer met hem achterin de laan te gaan staan. Geen PH1, PH2 en Object voor ons. Maar allemachtig wat doet dit pijn! Wat had ik hem een prachtige keuring gegund...