Mijn naam is jw , ben 64 jaar oud en volwaardig nl staatsburger. Voordat ik U mijn verhaal kenbaar maak wil ik U eerstens laten weten dat ik zeer zeker niet uitsluitend op financiele hulp uit ben en dat mijn zeer recente gebeurtenis 100% te verifieren valt bij het  ZGT ziekenhuis in Almelo en de afdeling maatschappelijk werk aldaar. 

Ik leidde tot 15 jaar geleden altijd een goed , onbezorgd leven waarin ik regelmatig mensen hielp , zowel financieel als met het verstrekken van onderdak etc. Dat probeer ik nog steeds te doen hoewel dat wel erg moeilijk gaat momenteel. Helaas is mijn vertrouwen in de medemens erg geschonden  met bijna catastrofale gevolgen voor mijzelf. Tot tweemaal toe is mij n.l vrijwel alles ontnomen door personen aan wie ik hulp bood. Bijna was ik door hen zelf dakloos geraakt / volkomen geruineerd. Van alles naar niets is een hard gelach.Dat heeft mij diep geraakt. Ik koester echter geen wrok jegens die personen want een ieder van ons moet aan het einde van zijn leven verantwoording afleggen.  Het is niet aan mij daarover te oordelen.

Nu kort mijn situatie. 15 jaar geleden ben ik verhuisd van nl naar een woning  in dld op slechts een klein kwartiertje rijden van Denekamp. Ik dacht alles goed geregeld te hebben. Ik schrok echter giga van de premie voor de prive ziektekostenverzekering die ik onverwachts in duitsland bleek af te moeten sluiten , dik over de 1000 euro per maand. Ik was ervan uitgegaan dat ik , als volwaardig nl staatsburger binnen de eu , mijn nl ziektekostenverzekering kon behouden. Dat had ik zo ook te horen gekregen van diverse nederlandse instanties. Niet dus !  Gezien het feit dat de premie in duitsland  voor mij niet op te brengen was / is resulteerde dat in een leven vol onzekerheid.  In de tijd dat ik niet verzekerd ben omdat het simpelweg niet lukt om in nederland  ergens een basis ziektekostenverzekering af te sluiten heb ik in alle 15 jaren NOOIT gebruik gemaakt van medische hulp etc alhoewel er soms klachten waren die een artsbezoek wel zouden rechtvaardigen. Een kleine twee jaar na mijn verhuizing kreeg ik last van diverse  lichamelijke gebreken , o.a een dubbele breuk ( lies en navel )   hart , longen etc waardoor ik gedwongen werd mijn bedrijfsactiviteiten te beeindigen. Na de coronaperiode kwamen daar nog andere onverklaarbare klachten bij ( hoogstwaarschijnlijk opgelopen longvovid ) Ik kon / kan echter nergens voor hulp terecht. Ben een zeer lange tijd bezig geweest met het verkrijgen van een normale nl basis ziektekostenverzekering om zodoende het leven weer enigszins  op te pakken. Ik heb een persoonlijk gesprek gehad met toenmalig minister Kuipers , mijn situatie is besproken in de commissie van vws en ook diverse andere politici heb ik benaderd. Alles zonder resultaat. Mijn situatie is zelfs de tv en andere media ter ore gekomen die er graag ruim aandacht aan wilden besteden , echter leef ik graag in de anonimiteit. Daar ben ik dus niet op ingegaan.

In de eerste jaren kon ik nog redelijk leven met alle lichamelijke klachten. Ruim 10 jaar heb ik 24/7 gelopen met een liesbreukband , navelbreukband , bretels en meerdere lagen ondergoed (oa wielrenkleding ) Bijna elke dag was het leven met pijn maar zeker in de laatste 6 jaren vaak met nagenoeg ondraaglijke pijn. Alleen de nachten kwam ik met alle benoemde hulpmiddelen redelijk pijnloos door. Vaak had ik kortstondige beklemmingen die ik gelukkig dan nog terug kon drukken. Ik zal U de details maar besparen ! Kleine stukjes lopen van ca 50 meter , op ,goede" dagen 100 meter , ging nog enigszins  , dan was het echt ,pauze'. Een liesbreuk ter grootte van een tennisbal en daarbij een navelbreuk met de omvang van een goede pingpongbal.... Over de ademnood etc zal ik t dan ook maar niet eens hebben. Eergister werden mij de breuken bijna fataal en ging het licht uit. Gedurende een autoritje ontstond wederom een zeer zware beklemming. Ik verloor bijna mijn bewustzijn. Mijn partner ( zelf rij ik nog nauwelijks ) besloot mij met spoed naar het ziekenhuis te rijden. Ik heb daar nagenoeg niets meer van  meegekregen, voor mij was het allemaal goed zo. Ik had de consequenties al aanvaard. Gezien de  accute nood wilde zij niet wachten op een op te roepen ambulance die dan tegemoet zou rijden. Achteraf een goede keuze lijkt mij. Aangekomen bij het ziekenhuis kwam er meteen een legertje medisch personeel naar wat ik begreep , , oa een tweetal chirurgen. Een dubbele breuk van dergelijke omvang hadden zij nog nooit gezien. Dat bleek ook wel uit de duur van de operatie. Normaliter ca 25 min durend , in mijn geval 2 uur hoorde ik achteraf. Op de eerste hulp werd tevens een vrij serieus hartprobleem geconstateerd dat ook binnen zeer korte tijd de nodige aandacht verdiend. Maar die hulp  kan en wil ik niet accepteren zonder een basis ziektekostenverzekering en zelf kan ik dergelijke bedragen  ( ik hoorde dat die kosten wel de 50.000 euro kunnen overstijgen )  never nooit meer opbrengen  nu ,  helaas echt volkomen onmogelijk na alles wat mij is overkomen. Ik leg me daarbij neer , ik wil onder geen beding parasiteren , vandaar. Ik vond / vind het al zeer vervelend dat de medici mij met deze spoedoperatie het leven , want zo ervaar ik dat echt , moesten redden. Vanzelfsprekend heb ik de chirurgen , verpleegkundigen en een ieder ander die mij hulp bood zeer uitvoerig bedankt.  Mijn dank kan ik simpelweg niet in woorden vatten. Mijn ervaring met het almelose ziekenhuis is echt fantastisch ! !  Voor mij was alle hulp die ik ontving maar eigenlijk geen recht op had  een echt godsgeschenk !

Zoals ik U al eerder aangaf is mij in mijn leven tot tweemaal toe echter vrijwel nagenoeg alles ontnomen. Met veel pijn en moeite heb ik mijn woning kunnen behouden. Door verkoop in nl daarvan kon ik gelukkig een klein potje opbouwen waarmee ik dacht de resterende jaren tot aan mijn aow over 3 jaar ( wat helaas ook maar 67% bedraagt ) in duitsland  te overbruggen. Gewoon zeer summier leven...voor  mij prima. Echter is ook dat mij niet gegeven. Door meerdere tegenslagen is er van dat potje nog maar weinig over zodat ik nu weer volop in de stress leef . Met name over de ziekenhuisnota die binnenkort in de bus zal vallen.  Mijn kleine potje met een  bestedingsruimte van  ca 200 - 300 euro per maand is helaas niet meer toereikend  om de aow leeftijd enigszins  ,leefbaar 'te behalen. Over 3 jaar is het aow inkomen ( heb ook geen pensioen ) van 1000 euro per maand toereikend als dat verder niet meer wordt belast. Daar kijk ik erg naar uit. De verdere dringende zorg die ik eigenlijk benodig cancel ik , ik leef gewoon verder van dag naar dag. Voor mij is dat ok., Er is zoveel ellende in de wereld wat vele malen erger is. De situatie in de Oekraine en Israel , ernstig zieke kinderen , kinderen die honger lijden ,  etc etc. Dat geniet  absolute  voorrang. Het bevreemdt mij echter  wel zeer dat de nederlandse overheid er niet echt is voor zijn eigen burgers. IEDEREEN heeft toch recht op een klein beetje hulp of is zelfs dat al teveel gevraagd en zie ik dat onjuist ??

Zoals ik in de aanhef aangad ben ik niet echt uit op financiele hulp maar  zou wel zeer dankbaar zijn als iemand mij zou kunnen helpen aan een normale basis ziektekostenverzekering  waar mijns inszien iedereen recht op heeft en mij daarnaast kan bijstaan met het verkrijgen van een betalingsregeling om de nota van de operatie straks te kunnen voldoen. Veel kan ik zelf niet missen naar U inmiddels zult begrijpen maar ik wil wel aan mijn verplichtingen kunnen voldoen zoals ik altijd ruimschoots heb kunnen doen. DIE hulp zou ik zeer appricieren. Voor de rest geldt , Wat de toekomst brenge moge'......

Ik heb geen idee hoe ik op sociale media mijn verhaal onder de aandacht kan brengen. Dat hoeft ook niet perse want naast de gevraagde hulp zou gewoon een menselijk medeleven in woord  mij al erg goed doen. Het zal mijn verloren vertrouwen in de medemens misschien weer een iets ander aanzien geven. ik hoop dat mijn verhaal  ook de media bereikt en deze mensen kan waarschuwen voor de mogelijke gevolgen van emigratie. Niets is wat het lijkt.... 

Bvd , mvg jw

A