Mijn goeie vriend Ernie Wunderink besloot vorig jaar om zijn ultieme wens te gaan verwezenlijken, namelijk verkassen naar Thailand, waar hij zou gaan samenwonen met zijn Thais vrouwtje, en zijn vader die er al dik 10 jaar verblijft. Hij stond begin vorig jaar in de startblokken, alles was in zoverre geregeld, maar Corona gooide helaas roet in ‘t eten. Na bloed, zweet, tranen, veel geduld en veel geld voor allerlei documenten, is ‘t hem gelukt om op 16 oktober 2020 eindelijk te kunnen vertrekken, al moest ie bij aankomst in Bangkok nog 14 dagen in verplichte quarantaine. Hij was dolblij om te kunnen gaan, en herenigd te worden met zijn vrouwtje en zijn vader ( 82 jaar ) waarbij hij voor ogen had om nog enkele mooie jaren samen met zijn vader te hebben. Niet lang daarna sloeg ‘t noodlot echter toe, z’n vader werd ziek, diagnose maagkanker. Er werd operatief ingegrepen, waarbij een groot deel van de maag verwijderd werd, een zware ingreep. Daarna moest ie opnieuw geopereerd worden omdat zich een darm verdraaid had, en dit gecorrigeerd moest worden. Vervolgens leek ‘t beter met hem te gaan, maar al gauw dienden zich nieuwe complicaties aan, vermoedelijk een bloefvergiftiging, en gedeeltelijk lever - en nierfalen. De artsen hebben er alles aan gedaan om hierin verbetering aan te brengen, maar helaas zonder effect. Ernie’s vader gaat ‘t vermoedelijk niet redden, en ligt nu aangesloten op allerlei apparatuur om hem in leven te houden, en is niet aanspreekbaar. Nu komt de kern van ‘t verhaal: Ernie en zijn vader hadden vaker heftige discussies over een ziektekostenverzekering in Thailand. Zijn vader weigerde echter botweg zo’n verzekering, omdat ie dat te duur vond. En dat klopt ook, dergelijke verzekeringen voor bejaarde mensen zijn vaak nog duurder dan in Nederland. Maar nu zitten ze natuurlijk met ‘t probleem dat alle ingrepen en verzorging tot op de dag van vandaag betaald moeten worden, een gepeperde rekening van zeker zo rond de €15.000. En dat kun je natuurlijk onmogelijk betalen, als je moet rondkomen van een bescheiden pensioentje. Hij is ten einde raad, en ik spreek hem vaker via WhatsApp, waarbij hij vaker in transnational uitbarst, en ik stilletjes met hem meehuil. De situate is dramatisch, en hij staat voor een groot dilemma: natuurlijk wil hij zijn lieve vader nog zo lang mogelijk bij zich houden, in leaven houden, maar aan de andere kant zal hij straks de knoop moeten doorhakken, en aan de artsen het sein moeten geven om alle apparatuur stop te zetten. Ga er maar aan staan. Om zijn toekomst er weer wat zonniger te laten uitzien, en een grote last van zijn schouders wel te noemen, ben ik daar om deze actie voor hem begonnen, het is tenslotte een goeie gabber van mij. Dus mensen, alle donaties zijn van harte welkom, al zijn ze nog zo klein, maar mijn dank en die van Ernie is immens groot. Voor evt twijfelaars aan dit verhaal: Ernie heeft sinds kort een Facebookaccount order de naam Ernest Wunderink. Zoek ‘t maar op.