In Priego de Córdoba is er een jonge vrouw, ze is 30, met een verantwoordelijke baan (ze werkt in een groot bedrijf met 100 man onder zich) die al 8 jaar lang een kattenopvang runt. Een groot deel van haar privé-geld steekt zij daarin. Het begon met één zielig katje en momenteel leven er 75 katten. Dat kost geld. Denk aan: sterilisaties, medicijnen, dierenartsonderzoeken, goed voer. 

Ze heeft bijna geen hulp (behalve van mij en een vriend zo af en toe), en we proberen steeds beetje bij beetje het benodigde geld bij elkaar te rapen.

Bij een huisontruiming van iemand met het syndroom van Noé, werden laatstelijk 10 dode, rottende, katten aangetroffen en 15 katten in zeer slechte conditie. De sterilisering en revisering van deze katten kost al minstens 1500 euro. Er is eigenlijk geen plaats meer in de opvang, en zij is op zoek naar een extra pandje, om de katten tijdelijk in te kunnen opvangen.

Alle katten worden enorm goed verzorgd; elke dag maakt ze naast haar drukke baan de drie huizen waar de katten verblijven schoon, wordt er schoon water aangeleverd (er is namelijk in de verlaten panden geen stromend water of electriciteit), voer, de kattenbakken verschoond en wordt er ook liefde aan de katten gegeven, die ze zo moeten ontberen. En nóg belangrijker: er wordt voorlichting gegeven. Het is écht nodig in Andalusië om je katten te steriliseren/castreren. Veel huishoudens willen wel een kat adopteren (dat is hier gratis) maar kunnen de kosten van sterilisatie niet betalen (120 euro). Die kosten neemt de eigenaresse van het asiel dan ook vaak op zich, om tóch maar ervoor te zorgen dat de katten een écht thuis vinden.

Kiara (op de foto) en Pippa, mijn eigen katten heb ik - op dat moment ziekelijk en dus onmogelijk om bij de andere katten te zetten - met een groot hart geadopteerd. Ze zijn geweldig! Lief, aanhankelijk en lijken zó dankbaar een écht thuis te hebben gevonden. 

Maar er zijn nog zoveel katten voor wie de Opvang hún thuis moet zijn. Pistacho bijvoorbeeld, die elke bezoeker met enorm veel liefde ontvangt, op hun rug gaat zitten en vraagt: "neem JIJ mij vandaag mee naar huis?", of de licht loensende half-siamees Moni, die doet of-ie een stoere kater is, maar eigenlijk een lolbroek met een klein hartje is. En Gusilú, een lieve rode kater, die alleen maar zachtheid in zich heeft en door haar kleur (rood) waarschijnlijk oud gaat worden in deze opvang.

Help jij mee het een beetje aangenamer voor hen te maken? Ik heb al een fors bedrag, én een lekkere bank gedoneerd, meermaals via Facebookacties bedragjes ingezameld....

Maar wat zou het FANTASTISCH zijn als we Mariceli (de eigenaresse) zouden kunnen verrassen met een heel groot bedrag aan hulp! 

DOE JIJ MEE??