21 augustus 2012, de dag dat mijn leven 180 graden omdraaide. Van een gezellig druk, sociaal, sportief leven met een supertoffe baan naar een leven waarin ik voornamelijk alleen in een stil huis zit, bijna alle sociale activiteiten moet laten schieten, arbeidsongeschikt ben geraakt en alles wat ik erg graag deed, niet meer kan doen.

Tijdens mijn supergave werk (ja, gek genoeg voelt het nog steeds zo!) met jongeren met ernstige gedragsproblemen, ben ik aangevallen en gewurgd. Tijdens de verwurging ben ik aan mijn hoofd opgetild. Ik heb me los weten te worstelen door een soort schouderworp te doen, maar daarbij heb ik mijn evenwicht verloren en ben ik, met mijn aanvaller hangend op mijn rug, hard met mijn hoofd op de grond geklapt. Dit alles had een flinke zware hersenschudding en een whiplash tot gevolg.

Om een heel lang verhaal wat korter te maken, heb ik véél teveel stress gehad in de tijd dat ik moest herstellen en daarbij juist geen stress mocht hebben! Ik had heel erg veel gedoe rondom de schade-afhandeling met mijn werk en hun verzekeringsmaatschappij, verloor mijn baan, kon daardoor mijn huis niet meer betalen, werd arbeidsongeschikt verklaard en moest noodgedwongen afstand doen van mijn onwijs lieve Duitse Herder Ferro die ik al had vanaf dat hij 8 weken oud was. Een onmogelijke beslissing.....

Ondertussen heb ik alles aangegrepen om te herstellen, maar niks heeft me tot nu toe echt verder gebracht. Ruim zes jaar is er voorbij en een kleine twee jaar geleden heb ik besloten om het verleden, zo goed als het kan, los te laten. Mijn situatie te nemen zoals hij is. Om het stille huis volledig te accepteren, om zo goed als geen sociaal leven te hebben, te rusten wanneer mijn lichaam het nodig heeft en om me vooral niet meer te frustreren over hoe slecht ik me voel als ik over mijn grenzen heen ben gegaan of over wat andere mensen van me denken. Ook besloot ik om vrienden te worden met mijn nieuwe 'ik'. Iets wat in de vier jaar ervoor nooit gelukt was, omdat ze totaal niet past bij wie ik werkelijk ben! Maar soms dwingt het leven je om bepaalde beslissingen te nemen of situaties te accepteren. Soms heb je gewoon geen keus, dacht ik....

Totdat ik afgelopen weekend een blog onder ogen kreeg van Alies Kool (www.linkedin.com/pulse/ik-ben-er-weer-nou-ja-bijna-alies-kool/?published=t), die met dezelfde klachten als ik ten gevolge van een hersenschudding een behandeling heeft gevolgd bij CognitiveFX (www.cognitivefxusa.com) in Amerika. Een baanbrekende, vernieuwende en unieke behandeling die nergens anders ter wereld op deze manier wordt uitgevoerd. Door middel van een functionele cognitieve MRI scan van je hersenen, kijken ze welke gebieden er minder goed meedoen en welke gebieden er juist overactief zijn. Daar wordt vervolgens heel gericht, uitgebalanceerd en intensief de behandeling op afgestemd. En vijf dagen later loop je als een ander mens weer naar buiten. VIJF DAGEN! Klinkt te mooi om waar te zijn, maar de resultaten liegen er niet om! Al ruim 1000 mensen zijn van hun langdurige klachten ten gevolge van een hersenschudding afgeholpen! En bij 99% is het resultaat blijvend!

Ik heb direct contact opgenomen met de kliniek. Het zou toch fantastisch zijn als ik op deze manier mijn leven weer terug zou kunnen krijgen? Een groter verjaardagskado kan ik me niet wensen!

Al snel mailden ze me terug uit Amerika met een afspraak erbij voor de online intake! 'Happy early birthday!', stond erbij...
Na een overload aan informatie tijdens het Skype gesprek weet ik het zeker. Ik kom voor de behandeling in aanmerking!! Ik ben de perfecte kandidaat! Ze denken oprecht dat ze mij mijn leven weer terug kunnen geven! Wauw.... Wat een kans! En ik kan op 4 februari 2019 al terecht!

Maar nu de uitdaging, de kosten... Ik heb zo'n €14.000 nodig om de behandeling, de reis en het verblijf te kunnen betalen en dat hebben we niet... We hebben nog 5 weken de tijd om het bij elkaar te krijgen! En hoe moeilijk ik dit ook vind om te doen, ik vraag jullie om hulp. Alle kleine beetjes helpen! Deze kans kan ik niet laten schieten!! Eerste kerstdag ben ik jarig en hoe leuk ik het ook vind om kadootjes te krijgen, erom vragen voelt toch wel een beetje raar... Maar dit keer doe ik het toch!

Voor mijn verjaardag vraag ik een donatie voor de reis van mijn leven! A life changing journey! Life changing voor mezelf, maar zéker ook voor Stefan en mijn familie. Want wat heeft iedereen zich zorgen gemaakt over mij de afgelopen jaren... En wat zou het heerlijk zijn als we dat achter ons kunnen laten!

Ik beloof er voor de volle 100% voor te gaan en zal me bij terugkomst ook actief in gaan zetten om andere mensen te vertellen over deze behandeling! Om hen te wijzen op de mogelijkheid om ook hún leven weer terug te krijgen!

Heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal, het delen ervan en uiteraard voor de donaties! Life changing love!! ♡

Fijne feestdagen en alvast een heel gelukkig en vooral gezond en actief 2019!

Liefs, Martine

P.s. Het streefbedrag halen zou uiteraard al helemaal te gek zijn, maar mocht er onverhoopt meer gedoneerd worden, dan zal ik dat geld goed gebruiken om te bouwen aan mijn toekomst, mijn nieuwe toekomst! Want wat zal mijn leven er ineens weer anders uit gaan zien! ♡