Help jij ons aan/uit het laatste beetje?! 

10 jaar geleden leerden mijn man en ik elkaar kennen. Beiden werkte we keihard om rond te komen, met toen al een peuter samen, en een kinderwens naar 1,5 jaar ziekenhuis trajecten kregen we eindelijk ons 2e wonder.. en totaal onverwachts kregen we kort daarna nog een kindje.  Het geluk kon niet op… totdat er zorgen kwamen rondom de oudste.. hij bleek autisme en nog een boel extra zorgen te hebben. 1 van ons moest noodgedwongen stoppen met werken om zo voor hem een stabiele basis te kunnen zijn en de zorg voor hem 24uur per dag op te nemen. 

We startte samen met een schuld van 80duizend euro… zo jong, naïef en onbezonnen als we waren zijn we samen begonnen met oplossen. We hebben dit ALLES gedaan op eigen kracht, eindeloos brieven schrijven, telefoontjes plegen, woorden als; deurwaarders, loonbeslag, beslaglegging, registraties hadden we nog nooit van gehoord, zo dus ook nooit van schuldhulpverlening (anders hadden we dit ingezet).  Tussen alle bedrijven door hebben we inmiddels de schuld van 80duizend euro terug weten te brengen naar 2300 euro..  

Maar dat laatste beetje is letterlijk een drama!
Via de gemeente, via hulpverlening, we vallen LETTELRIJK OVERAL buiten de boot. 
Maar juist omdat het laatste “beetje” zo zwaar is, kunnen de kinderen niet lekker zwemmen in de tuin, zit een dagje uit er niet in (uiteraard zoeken we een speeltuin op!), “maar mama/papa , wanneer gaan we een keer naar de dierentuin”,  “mama/papa, ik wil graag een keertje zwemmen”, “gaan we ook op vakantie?”, de vragen van de kinderen, ze doen pijn en wij zouden het ze zo graag gunnen! Laat staan hun slaapkamertjes gezelligmaken en fijn aankleden.

Dus eigenlijk is dit ver buiten onze comfort zone. 
We willen zo graag naar 10 jaar  EINDELIJK verder kunnen met een schone lei.

Kunt u niets doneren, dan word het delen van dit bericht al enorm gewaardeerd! 

UPDATE
> met het eerst gedoneerde geld is er al 1 dossier gesloten!